‘Iran would barely retaliate if its nuclear program were attacked’

Iran is unlikely to unleash a war in response to a military strike on its nuclear facilities, Strategic Affairs and Intelligence Minister Yuval Steinitz said, estimating that possible retaliation would include not more than “two or three days of missile fire” against Israel and/or Western targets in the region, causing “very limited damage.”

Minister of International Relations and Minister of Strategic Affairs Yuval Steinitz speaks to the press ahead of the weekly cabinet meeting at the PM's office in Jerusalem on June 23, 2013. (photo credit: Marc Israel Sellem/Pool/Flash90)

Speaking to The Times of Israel earlier this week, Steinitz predicted that Iran’s new President Hasan Rouhani will offer minor goodwill steps to signal his willingness to compromise on the nuclear question, which he will follow up with demands to ease the sanctions while the regime continues to inch toward weapons capability. Steinitz urged the international community not to be fooled by Rouhani’s seemingly moderate rhetoric, and called instead for an internationally endorsed deadline that, if crossed, would be followed by the destruction of the country’s military facilities.

Putin's Russia: Stability and stagnation

After a week in Russia I concluded that Russia is very stable – perhaps too stable. President Vladimir Putin appears to want little political or economic reform, lest it lead to instability. Nevertheless, divisions are appearing in his entourage: some favour clamping down hard on the opposition, while others counsel softer tactics. Sometimes Putin backs one group, sometimes the other. On foreign policy, too, Putin seems to have two faces. The pragmatic Putin wants to work with the US in dealing with common problems. But another Putin views the US as a hostile power that is trying to destabilise Russia, and is happy to do things – like sheltering the fugitive Edward Snowden – that infuriate it.




In Moscow, both opposition leaders and the more liberal government officials agree that the need for political and economic change is greater than ever, but that the chances of serious reform are close to zero. After mass demonstrations in the winter of 2011-12, optimists thought the regime would attempt to win back the support of the middle classes by modernising the country’s governance. But these days nobody expects much to change. 

How the EU can help Kerry with Israeli and Palestinian peace talks

As soon as US Secretary of State John Kerry announced the resumption of peace talks between Israel and the Palestinians, the EU promised to do everything it could to support the new American initiative. The Middle East peace process has been a top EU priority for years. But Europeans are conscious that they lack the diplomatic clout to be a major player. 

Palestinians and Israelis think that EU member-states are too frequently divided among themselves. Many Israelis also argue that even though the EU and Israel have close ties, the Union does not give sufficient importance to their security concerns. Nevertheless, Europeans played a modest role in helping the US convince Israelis and Palestinians to sign up to new talks. And the EU can make further contributions to the peace process. In July, as Secretary Kerry negotiated assiduously with Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu and Palestinian President Mahmoud Abbas to give peace talks another chance, the EU high representative for foreign affairs Catherine Ashton announced that the EU would no longer give grants and scholarships to companies and educational institutions based in Israeli settlements. In addition, a leaked letter from Ashton detailed EU plans to require products from settlements to be labelled as such when sold in the EU. The Union, which has long argued that Israeli settlements are illegal under international law, had been working on both initiatives for a while. But the timing of the announcement and the leaked letter helped in a small way to convince both President Abbas and Prime Minister Netanyahu to agree to peace talks.

The BRICS lead by example in global governance reforms

Two major multilateral agencies have elected BRICS candidates (that is, candidates from Brazil, Russia, India, China or South Africa) as their Directors-General in the last two months. Are we seeing signs of increased leadership in global governance from the BRICS countries?

The BRICS have long been very strong advocates of global governance reform. At their Durban summit in March, the leaders made a clear statement that the reform of the IMF should reflect the growing weight of their economies. Nevertheless, apart from campaigning for a fairer share of voting rights, it remains unclear how they want to reform global governance or to make their contribution to global public-goods provision. The election of these two BRICS candidates, in my view, is very thought-provoking, as they could give an indication of how the BRICS are going to steadily increase their influence in the future.

This gamble on carbon and the climate could trigger a new financial crisis

If you want to see market irrationality in action, look no further than current stock market valuations for the world's major oil, gas and coal companies.

Summer 2013: eastern Europe is facing one of the heaviest floodings in the last 50 years (Photograph: Ruben Neugebauer/Corbis

At a time when governments are supposedly preparing for a global climate change deal that will cut carbon emissions, energy multinationals are investing in carbon assets like there's no tomorrow.

Τι μορφή θα έχει μια νέα διάσωση για Ελλάδα;

Φαίνεται ότι η γερμανική κυβέρνηση έχει δημοσίως αποδεχθεί τελικά αυτό που γνώριζαν ήδη όλοι –ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί κάποιου είδους περαιτέρω οικονομική βοήθεια αφού τελειώσει το δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης στο τέλος του 2014. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Wolfang Schaeuble, δήλωσε σε προεκλογική συγκέντρωση του CDU: «Θα πρέπει να υπάρξει ένα ακόμη πρόγραμμα διάσωσης στην Ελλάδα», προκειμένου να βοηθήσει τη χώρα να «ξεπεράσει το λόγο» των αποπληρωμών χρέους που αντιμετωπίζει.
Παρά τις προσπάθειες τόσο από τη Γερμανίδα Καγκελάριο Angela Merkel και τους εκπροσώπους του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών να υπαναχωρήσουν από τα σχόλια και να τονίσουν ότι δεν αποτελούν στην πραγματικότητα μια αλλαγή της στάσης, οι δηλώσεις φαίνεται να έχουν μείνει.

Οι σχέσεις τής Κύπρου με την Ευρωπαϊκή Ένωση Το παρελθόν, οι κυβερνητικές ευθύνες, το Eurogroup και το μέλλον

Σε μερίδα της κοινής γνώμης της Κύπρου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι υπήρξε μια συνωμοσία σε βάρος της Κύπρου από κάποιες χώρες, με έκφρασή της τα γεγονότα και τις αποφάσεις στο Eurogroup, με στόχο να καταστραφεί η οικονομία της Κύπρου, να ελεγχθούν τα ενεργειακά αποθέματα στην αποκλειστική οικονομική της ζώνη, και ακόμη, να της επιβληθεί κάποια ανεπιθύμητη λύση στο κυπριακό πρόβλημα.

Στη δημιουργία του κλίματος αυτού συνέτεινε και μέρος του πολιτικού κόσμου, με τις απόψεις που εξέφρασε, ιδιαίτερα αμέσως μετά την πρώτη απόφαση του Eurogroup, αλλά και με τη σχεδόν ομόφωνη απόρριψη της πρώτης απόφασης της 16ης Μαρτίου, δημιουργώντας ένα κλίμα πατριωτικής έξαρσης γύρω από την απόρριψη. [1]

Εξελιχθείτε ή εξαφανιστείτε Η επερχόμενη σύγκρουση εντός της Μουσουλμανικής Αδελφότητας

Ανεξάρτητα από το πόσο πολύ αίμα χύνεται στους δρόμους τής Αιγύπτου, η Μουσουλμανική Αδελφότητα ούτε θα εξαλειφθεί ούτε θα επιλέξει την εξορία. Αργά ή γρήγορα, οι πυλώνες τού αιγυπτιακού κράτους, υπό την ηγεσία τού στρατού και της Αδελφότητας, και μαζί με αυτούς μεγάλα τμήματα του ισλαμικού κινήματος της χώρας, θα φτάσουν σε κάποιο modus operandi. Θα αποδειχθεί επισφαλές. Θα υπάρξουν περίοδοι αναταραχής, και η τάξη είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα καταρρέει κατά καιρούς στην διαδρομή προς τη σταθερότητα. Και στην πορεία, η μόνη πραγματικά υπαρξιακή απειλή για τη Μουσουλμανική Αδελφότητα θα έρθει από το εσωτερικό της.

Ένας υποστηρικτής τού Μόρσι σε μια πορεία αλληλεγγύης στην Σανάα τον δεκαπενταύγουστο. (Mohamed al-Sayaghi / Courtesy Reuters)

Η ιστορία ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν μια νέα γενιά ισλαμιστών ηγετών, οι περισσότεροι από αυτούς με επιχειρήσεις και επιχειρηματικό υπόβαθρο, άρχισαν να αντικαθιστούν σταδιακά την παλιότερη, θεολογικά εκπαιδευμένη ηγετική ομάδα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, η οποία είχε κυριαρχήσει στην οργάνωση τον προηγούμενο μισό αιώνα. Η νέα ηγεσία έφερε σημαντικές αλλαγές στην Αδελφότητα, αν μη τι άλλο με τη ρητορική της. Εξαφανίστηκαν οι θεολογικά πλούσιες εκδόσεις και τα κηρύγματα που τοποθετούσαν την οργάνωση ως την επιλογή των ευσεβών. Αντί αυτών, τα κοινωνικοοικονομικά προγράμματα και η ανάπτυξη έγιναν θέματα της καθημερινότητας. Το επιχείρημα των ηγετών ήταν ότι η Αδελφότητα, η οποία έχει μεγάλη εμπειρία στη δημιουργία και τη διαχείριση μιας ευρύτατης υποδομής υπηρεσιών, ήταν η καλύτερα τοποθετημένη πολιτική δύναμη για να οδηγήσει την οικονομία τής Αιγύπτου και της κοινωνίας έξω από την έρημο.

500 Δις. Δολάρια θα Πληρώνει η Κίνα το 2020 για τις Εισαγωγές Πετρελαίου

Οι εισαγωγές αργού πετρελαίου της Κίνας πρόκειται να αυξηθούν σημαντικά και θα φτάσουν τα 500 δις. δολάρια ετησίως ως το 2020, έναντι 160 δις. στην περίπτωση των ΗΠΑ, όπως προβλέπει η Wood Mackenzie.

«Αυτό φανερώνει την ανάπτυξη της κινεζικής αγοράς και την εξάρτηση από τις πετρελαϊκές εισαγωγές, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου οι εισαγωγές συνεχίζουν να μειώνονται», τονίζει η εταιρεία.

ΟΗΕ: Να ερευνηθούν οι καταγγελίες για χρήση χημικών όπλων στη Συρία

Τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ θέλουν να «ριχτεί φως» στις καταγγελίες για χρήση χημικών όπλων κοντά στη Δαμασκό και χαιρέτησαν την τοποθέτηση του Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών να διερευνηθεί η υπόθεση, δήλωσε την Τετάρτη η προεδρεύουσα του Συμβουλίου.

«Πρέπει να διευκρινιστεί τι συνέβη και να εξεταστεί η κατάσταση», δήλωσε η πρέσβης της Αργεντινής στα Ηνωμένα Έθνη, Μαρία Περτσεβάλ μετά από μετά από μια κεκλεισμένων των θυρών έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας . «Τα μέλη του Συμβουλίου, χαιρέτισαν την αποφασιστικότητα του Γενικού Γραμματέα Μπαν Κι-μουν να προχωρήσει σε ενδελεχή και αμερόληπτη έρευνα» συμπλήρωσε .

ΣΦΑΓΗ ΜΗΠΙΩΝ ΜΕ ΧΗΜΙΚΑ Εγκλημα στη Συρία

Παγκόσμιο σοκ προκάλεσαν οι ανατριχιαστικές φωτογραφίες και τα βίντεο από τη Συρία με πτώματα μικρών παιδιών που κείτονταν το ένα δίπλα στο άλλο τυλιγμένα με σεντόνια στο πάτωμα ενός αυτοσχέδιου νοσοκομείου χωρίς εμφανή τραύματα.

Οι λέξεις αδυνατούν να περιγράψουν τη φρίκη από τις εικόνες με τα αγγελούδια που βρήκαν έναν τόσο άδικο θάνατο. Γροθιά στο στομάχι από τον εμφύλιο στη Συρία, που μετρά ήδη 100.000 νεκρούς

Σε άλλα εμφανίζονταν ασθενείς που υπέφεραν από δύσπνοια και έντονους σπασμούς και αδυνατούσαν να κινηθούν.