Φαίνεται να υπάρχουν ελάχιστα που συνδέουν την πρόσφατη βία στον πρώην Σοβιετικό χώρο με την συνεχή αιματοχυσία στην Μέση Ανατολή. Στη μια περιοχή, μια νεο-ιμπεριαλιστική δύναμη επιχειρεί να επαναβεβαιώσει τον εαυτό της σε έναν χώρο τον οποίο κυβερνούσε όχι πολύ καιρό πριν. Στην άλλη περιοχή, μαχητικές ομάδες που βασίζονται στον σεχταρισμό αρπάζουν έδαφος χιλιόμετρο το χιλιόμετρο.
Ο χάρτης τού Ιράκ. (Kathryn Rodrigues / Flickr)
Ακόμα κι έτσι, οι δύο συγκρούσεις πηγάζουν από μια κοινή πηγή, όπως και μια σειρά από άλλες σημαντικές συγκρούσεις σε όλον τον κόσμο. Σε καθεμιά από αυτές υπάρχει μια αναντιστοιχία μεταξύ των κρατικών συνόρων και των εθνικών ταυτοτήτων - μια ανισορροπία κράτους-προς-έθνος. Το κράτος είναι ένα σύνολο οργανισμών που διαχειρίζονται μια συγκεκριμένη περιοχή˙ Το έθνος αποτελείται από ανθρώπους που, κατά την άποψή τους, μοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά (γλώσσα, ιστορία, πολιτισμό, θρησκεία) που τους δίνει το δικαίωμα να αυτο-διοικούνται. Σε ορισμένα μέρη τού κόσμου, υπάρχει μια καλή τακτοποίηση μεταξύ των κρατών και των εθνών. Σε άλλα, δεν υπάρχει. Σε αυτές τις περιοχές, τουλάχιστον κάποιοι από τους πολίτες πιστεύουν ότι η εθνική τους φιλοδοξία να είναι απαλλαγμένοι από ξένη εξουσία θα μπορούσε να επιτελεστεί καλύτερα με την δημιουργία ενός ξεχωριστού κράτους ή με την ένταξη σε ένα γειτονικό κράτος τού οποίου ο πληθυσμός τούς ταιριάζει περισσότερο.