Η ΕΕ και η ειρηνευτική διαδικασία στη Μ. Ανατολή

Στις 23 Απριλίου, τα δύο ανταγωνιστικά παλαιστινιακά κόμματα, Hamas και Fatah, υπέγραψαν μια συμφωνία συμφιλίωσης που εξέπληξε πολλούς αναλυτές και φορείς χάραξης πολιτικής. Στη συμφωνία ορίζεται η δημιουργία μέσα σε πέντε εβδομάδες, μιας τεχνοκρατικής κυβέρνησης με το έργο να διοργανώσει νέες κοινοβουλευτικές και προεδρικές εκλογές μετά από έξι μήνες, και τη δέσμευση να μεταρρυθμίσει την Παλαιστινιακή Οργάνωση για την Απελευθέρωση (PLO) ώστε να συμπεριλάβει επίσης τη Hamas, που και οι δύο βρίσκονται στην λίστα των ΗΠΑ με τις τρομοκρατικές οργανώσεις. Η νέα κυβέρνηση θα διαχειριζόταν την Παλαιστινιακή Αρχή (ΡΑ), η οποία παρέχει δημόσιες υπηρεσίες και είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια στη Λωρίδα της Γάζας και σε περιορισμένες περιοχές στη Δυτική Όχθη, ενώ οι διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ και η εκπροσώπηση σε διεθνείς οργανισμούς, θα παραμείνει αποστολή της PLO.



Κατά πόσον η συμφωνία θα εφαρμοστεί ή όχι, αποτελεί ακόμη ερώτημα. Δύο προηγούμενες εκδοχές που υπεγράφησαν στο Κάιρο (2011) και στη Ντόχα (2012), δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. Παρόλα αυτά, η ανακοίνωση της συμφωνίας έφερε άμεσα αποτελέσματα στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις (με παρότρυνση των ΗΠΑ) μεταξύ της PLO και του Ισραήλ. Η κυβέρνηση του Benjamin Netanyahu αμέσως απέσυρε τη συμμετοχή της στις συνομιλίες, ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος Barack Obama εξέφρασε την «απογοήτευσή» του για τη συμφωνία και ανακοίνωσε την απόφαση της κυβέρνησής του να κάνει μια «παύση» στο μεσολαβητικό της ρόλο.

Πορτογαλία: Ανακοινώνει έξοδο από το πρόγραμμα στήριξης

Σε τηλεοπτικό διάγγελμά του προς τον πορτογαλικό λαό, ο πρωθυπουργός Πέδρου Πάσους Κουέλιου ανακοίνωσε την απόφαση της κυβέρνησης να βγει από το διεθνές πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας της Πορτογαλίας εντός του Μαϊου, χωρίς να ζητήσει μια προληπτική γραμμή πιστώσεων από τους ευρωπαίους εταίρους. Για σωστή απόφαση που έλαβε το υπουργικό συμβούλιο και προασπίζεται με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα της χώρας μίλησε ο πρωθυπουργός.

Πέδρου Πάσους Κοέλιου REUTERS/Hugo Correia

Η Πορτογαλία θα γίνει η δεύτερη χώρα της ευρωζώνης, μετά την Ιρλανδία, που θα βγει από ένα διεθνές πρόγραμμα στήριξης.

Assad to face 2 candidates in Syria presidential vote

President Bashar al-Assad is to face two challengers in Syria's June 3 presidential election, which he is assured of winning, the constitutional court said Sunday.

"The supreme constitutional court announces... the acceptance of candidacy bids registered by... Maher Abdel Hafiz Hajjar, Hassan Abdallah al-Nuri and Bashar Hafez al-Assad," a court official said.

What China's Eco Slowdown Means for Latin America

A looming slowdown in the Chinese economy promises trouble for China's economic partners in Latin America, especially commodity exporters. The growing relationship between China and Latin America is on display this week as Chinese Foreign Minister Wang Yi tours the region in a trip that will wrap up April 26. Wang is visiting Cuba, Venezuela, Brazil and Argentina to discuss bilateral financing and trade deals.

China's slowing economy and potential for domestic economic instability threatens to sharply lower demand for key commodities exported by Latin American countries. Particularly vulnerable are countries such as Brazil, Peru and Chile that have seen China rise in importance as an export destination.

Quantitative easing alone will not do the trick

Very low inflation poses a mounting threat to the economic stability of the eurozone. The rate of consumer price inflation has been below 1 per cent since October, and hence far below the European Central Bank’s (ECB) target of just below 2 per cent. This highlights the degree of weakness in the eurozone economy – and reinforces it – notwithstanding the optimism generated by a return to modest growth. And it further increases doubts over debt sustainability across the currency union: without a healthy dose of inflation, it is much harder for households, firms and governments to reduce their debt burdens.  To make things worse, in the most indebted countries, such as Greece, Portugal, Spain and Italy, inflation is even lower than the eurozone average. In response, many observers argue that the ECB should employ unconventional tools like quantitative easing (QE) to boost inflation. The problem is that QE alone is unlikely to be effective without a significant change in the ECB’s approach to monetary policy. The ECB needs to manage people’s expectations about the future path of demand, income and inflation more forcefully if it is to generate a proper economic recovery across the Eurozone. 

The U.S. Opts for Ineffective Sanctions on Russia

The United States announced new sanctions on seven Russian government officials April 28. A long-used tactic, sanctions can yield unpredictable effects or have no effect at all, depending upon how they are crafted. It is commonly assumed that sanctions are applied when a target country's actions are deemed unacceptable. The sanctioning nation presumably chooses sanctions to avoid war when war would be too costly or could result in defeat.

Sanctions' stated purpose is to induce behavioral changes in a target state by causing economic pain. To work, sanctions must therefore cause pain. But they must not be so severe that they convince the target state that war is more desirable than capitulating to the demands of the sanctioning nation.

Το NATO στην Σκανδιναβία: Γιατί ήρθε η ώρα για την Φινλανδία και την Σουηδία να εισέλθουν στην συμμαχία

Η προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία έχει απειλήσει θεμελιώδεις παραδοχές σχετικά με την ευρωπαϊκή ασφάλεια στην μετα-ψυχροπολεμική εποχή. Η χρήση βίας, ο βίαιος εθνικισμός και η αρπαγής γης έχουν επιστρέψει στην μόδα, και μια μακρά αντιπαράθεση μεταξύ Ανατολής και Δύσης φαίνεται ξαφνικά πολύ πιο κοντινή.

Ο Πούτιν στο ψάξιμο: ο Ρώσος πρόεδρος σε ένα υποβρύχιο στα ανοικτά των ακτών τής Φινλανδίας, στις 15 Ιουλίου τού 2013. (Aleksey Nikolskyi / Courtesy Reuters)

Προφανώς έκπληκτοι από την ρωσική φιλοπόλεμη διάθεση, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους έχουν προσπαθήσει να βρουν έναν τρόπο να αποτρέψουν μια περαιτέρω ρωσική επιθετικότητα στην Ανατολική Ευρώπη, μεταξύ άλλων μέσω προειδοποιήσεων και περιορισμένων οικονομικών κυρώσεων. Λίγοι πιστεύουν, ωστόσο, ότι αυτά θα έχουν σημαντική επίδραση στην ρωσική συμπεριφορά. Δεν θα κάνουν τον Πούτιν και την κυβέρνησή του να αποχωρήσουν από την Κριμαία, ούτε θα αλλάξουν την προθυμία τής Ρωσίας να χρησιμοποιεί στρατιωτική δύναμη για να «προστατεύσει τους αδελφούς Ρώσους στο εξωτερικό», όπου και αν βρίσκονται. Στην πραγματικότητα, η σαστισμένη αντίδραση της Δύσης απλώς έχει γίνει παιχνίδι στα χέρια τού Κρεμλίνου. Το Κρεμλίνο φαίνεται ισχυρό ενώ η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες φαίνονται αδύναμες και διαιρεμένες.

Νέες συνομιλίες Νίμιτς με Ελλάδα και ΠΓΔΜ στον απόηχο του θριάμβου Γκρούεφσκι

Στον απόηχο του διπλού θριάμβου που πέτυχε ο Νίκολα Γκρούεφσκι στις πρόσφατες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές στην ΠΓΔΜ, εξέλιξη που επιβεβαίωσε την παντοδυναμία του στο εσωτερικό της χώρας, διεξάγεται αύριο στη Νέα Υόρκη νέος γύρος συνομιλιών για το θέμα της ονομασίας. Ο μεσολαβητής του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς, θα έχει συναντήσεις, στην αρχή χωριστές και εν συνεχεία κοινή, με τους αντιπροσώπους της Ελλάδας και των Σκοπίων, πρέσβεις Βασιλάκη και Γιόλεφσκι.

Αν και ο κ. Γκρούεφσκι εμφανίζεται ενισχυμένος στο εσωτερικό, η επιλογή του να επενδύει σε έναν ακραίο εθνικισμό δυσχεραίνει την υλοποίηση του δεδηλωμένου στρατηγικού στόχου της ένταξης της χώρας του στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ. Η επιθετική απόπειρά του να οικοδομήσει μια «μακεδονική εθνική συνείδηση» προκαλεί όχι μόνον την αγανάκτηση των γειτονικών χωρών, αλλά συχνά και την ενόχληση της διεθνούς κοινότητας.

NATO: The Evolution of the Alliance

NATO was originally created as a counterweight to the might of the Soviet Union after World War II. The deep yet fractious roots that enabled the alliance to prosper have also presented challenges to its leadership and management. More than an organization, NATO is best envisioned as an overarching structure made up of individual, autonomous parts, each with different thought processes, competencies and imperatives. NATO adapted to survive beyond the Cold War but its continued existence remains under threat.

The North Atlantic Treaty Organization was conceived and designed as an intergovernmental military alliance, based on the principle of collective defense. At its inception four years after the end of World War II, NATO was primarily seen as a deterrent against Soviet aggression in Western Europe, keeping vulnerable states in a Western orbit and checking the rise of Eurasian power.