Tunisia faces political struggle over Islam

Two and a half years after kindling a revolution that flamed across the Arab world, Tunisians have moved on to the next chapter, a political struggle between Islamic fundamentalism and the tolerant, Mediterranean-style Islam that has characterized their nation’s 57 years as an independent state.

Nawfel/AP - Tunisian protesters, gathered in front of the courthouse in Al-Qayrawan, chant slogans against Amina Tyler, a member of Ukranian feminist group Femen, accusing her of attacking the city and Islam.

Although Tunisia is a small country of 11 million people, its looming decisions on national identity, the role of religion and political organization touch on — and are likely to become a beacon for — the main challenges facing reformers across North Africa and the Middle East.

Η Αραβική Άνοιξη είναι γένους θηλυκού και διαδικτυακή

Νταλία, Χεντά, Λέιλα, Σαχίρα, Νάντια…  μπορεί να είναι πέντε διαφορετικές γυναίκες από διαφορετικές χώρες, έχουν, όμως, ένα κοινό: βίωσαν την εξέγερση που ξύπνησε από τον λήθαργο τον λαό των χωρών της Αραβικής Άνοιξης, σηματοδοτώντας το τέλος των δικτατοριών και την έναρξη μια νέας πολιτικής εποχής.

Οι νέες αυτές γυναίκες έζησαν ενεργά την επανάσταση χωρίς να είναι απλοί παρατηρητές. Πρωταγωνίστησαν στην αλλαγή έχοντας ως μοναδικά όπλα τους τον λόγο τους και το Διαδίκτυο, το οποίο συνέβαλε αποφασιστικά στις εξελίξεις με σημαντικό ρόλο στην διοργάνωση, την ενημέρωση, την εμψύχωση. Οι πέντε αυτές γυναίκες είχαν τη μοναδική ευκαιρία να συναντηθούν, να συμμετάσχουν σε διάλογο και να απευθυνθούν σε δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο, στο πλαίσιο σεμιναρίου με τίτλο «Ευρωμεσογειακές σχέσεις και Αραβική Άνοιξη: δύο χρόνια μετά» που διοργανώθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου μίλησαν για τη σημασία των τόπων κοινωνικής δικτύωσης, τη φίμωση των μέσων ενημέρωσης και τον ρόλο της γυναίκας στις λαϊκές εξεγέρσεις.

Αίγυπτος
Νταλία Ζιάντα

Το παράδειγμα του Μεξικό Μετασχηματισμός στην κοινωνία, την οικονομία και τη διοίκηση

Τέσσερις τόνοι κοκαΐνης που κατασχέθηκαν από τις αμερικανικές αρχές στα ανοιχτά των ακτών της Καλιφόρνιας. Τριανταπέντε πτώματα πεταμένα μέρα μεσημέρι στην άκρη του πολυσύχναστου αυτοκινητοδρόμου της Βέρα Κρουζ. Επίθεση ενόπλων σε πάρτι γενεθλίων στη Σιουδάδ Χουάρες με 14 νεκρούς, εκ των οποίων πολλοί έφηβοι. Τραγωδίες σαν αυτές, όλες μέσα στα τελευταία δύο χρόνια και με εκτεταμένη κάλυψη από τα ΜΜΕ, είναι συνηθισμένες σήμερα στο Μεξικό. Έγκριτοι δημοσιογραφικοί οργανισμοί και αναλυτές στη χώρα εκτιμούν ότι στη διάρκεια της εξαετούς θητείας του τελευταίου προέδρου του Μεξικού, Φελίπε Καλντερόν, περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε βίαια επεισόδια σχετιζόμενα με τη διακίνηση ναρκωτικών. Σύμφωνα με κάποιους ερευνητές, ο αριθμός αυτός ανέρχεται σε δεκάδες χιλιάδες ακόμη. Τα ποσοστά εγκληματικότητας στο Μεξικό είναι από τα χειρότερα στο δυτικό ημισφαίριο. Σύμφωνα με την ετήσια δημοσκόπηση με την ονομασία Latinobarómetro, πάνω από το 40% των Μεξικανών αναφέρουν ότι οι ίδιοι ή μέλη της οικογένειάς τους έχουν -κάποια στιγμή της περυσινής χρονιάς- πέσει θύματα εγκληματικής ενέργειας.

Ο νέος πρόεδρος του Μεξικό Ενρίκε Πένα Νιέτο χειρονομεί στο συνέδριο του κόμματός του. Ο αγώνας του κατά της διαφθοράς βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Handout/Reuters

Ωστόσο, πίσω από τα ανησυχητικά πρωτοσέλιδα, κρύβεται ένα άλλο πιο ευοίωνο Μεξικό, αυτό που βρίσκεται σε διαδικασία κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού μετασχηματισμού. Ναι, το Μεξικό εξακολουθεί να δέχεται σοβαρές απειλές κατά της ασφάλειάς του, αλλά επίσης προωθεί μια διεθνώς ανταγωνιστική αγορά, μια αναπτυσσόμενη μεσαία τάξη και μια αυξανόμενης επιρροής δημοκρατική εκλογική βάση. Επιπλέον, οι δεσμοί του Μεξικού με τις ΗΠΑ μεταβάλλονται. Τα κοινά συμφέροντα των δύο χωρών στους τομείς της ενέργειας, της βιομηχανίας και της ασφάλειας, καθώς και στο ζήτημα της ύπαρξης πολυάριθμης κοινότητας εκατομμυρίων μικτών οικογενειών, έχουν καταστήσει την πορεία προόδου του Μεξικού πολύ σημαντική για τον βόρειο γείτονά της.

Ο πόλεμος στον κυβερνοχώρο

Η εξαιρετική περίπτωση του Edward Snowden σηματοδοτεί μια καμπή. Ο νεαρός υπάλληλος ενός υπεργολάβου της NSA στη Χαβάη έχει αρχίσει να διαρρέει πληροφορίες μέσω της Guardian για το πώς η κυβέρνηση των ΗΠΑ παρακολουθεί ολόκληρο τον κόσμο με τη βοήθεια των πιο γνωστών ονομάτων της βιομηχανίας του διαδικτύου. Το ότι ο Snowden διαμένει πλέον στο Χονγκ Κονγκ είναι, φυσικά, μια πρόσθετη ειρωνεία της όλης κατάστασης. Από τον 19ο αιώνα, το Χονγκ Κονγκ παράσχει καταφύγιο για τους ελεύθερα σκεπτόμενους και τους αντιφρονούντες που εγκατέλειψαν τη Δυναστεία Qing ή τους διαδόχους της στην ηπειρωτική Κίνα. Όμως, το γεγονός ότι η νομική αυτονομία του Χονγκ Κονγκ θα πρέπει τώρα να δοκιμαστεί σε μια υπόθεση που εμπλέκει τις ΗΠΑ, είναι εντελώς απροσδόκητο. 


Αλλά εκείνοι που βλέπουν μπροστά τους μια συνομωσία, πως ο άνθρωπος θα συνεργάζεται με τις μυστικές υπηρεσίες της Κίνας, θα πρέπει να περιμένουν για αποδείξεις. Ακόμα κι αν οι δήθεν αποκαλύψεις Snowden είναι ένα χρυσό αυγό για το Πεκίνο, που μέχρι τώρα ήταν στην άμυνα για θέματα του κυβερνοπολέμου, το ιστορικό της ΛΔΚ δε συμπεριλαμβάνει συναναστροφές με αντιφρονούντες του αμερικανικού πολιτικού συστήματος. Το Wikileaks έχει ήδη δημιουργηθεί εντός των ορίων της Αμερικής. Ο Daniel Ellsberg, αυτός που διέρρευσε τα έγγραφα του Πενταγώνου στο απόγειο του πολέμου του Βιετνάμ, ήταν ένας εξέχων αναλυτής άμυνας για δεκαετίες και σαφώς ενήργησε με βάση τη συνείδησή του. Αυτή του η πράξη μετατόπισε την κοινή γνώμη. Το τάιμινγκ του Snowden -οι διαρροές του ξεκίνησαν ακριβώς πριν από τη Σύνοδο Κορυφής Xi-Obama η οποία επικεντρώθηκε στον κυβερνοπόλεμο- είναι εκπληκτικό. Και μόλις λίγους μήνες πριν, ο Shane Todd, ένας νεαρός Αμερικανός στη Σιγκαπούρη πέθανε υπό μυστηριώδεις συνθήκες, αφού η συνείδησή του επαναστάτησε από αυτό που εξέλαβε ως μια παραβίαση της αμερικανικής εθνικής ασφαλείας από μια κινεζική εταιρεία: ουδείς τον είδε ως πράκτορα ή πιόνι, οπότε γιατί θα πρέπει να βγάζουμε πρόωρα συμπεράσματα για τον Snowden; 

Ιράν: Πυρηνικό Πρόγραμμα, Συρία και Σχέσεις με Δύση Μετά την Εκλογή Ροχανί

Αντίστροφα φαίνεται, τελικά, πως λειτούργησε η απόφαση των «σκληροπυρηνικών» του ιρανικού θεοκρατικού καθεστώτος να επιτρέψουν μόνο σε έναν εκπρόσωπο της μετριοπαθούς πτέρυγας να κατέλθει υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές. Έτσι, ο κληρικός Χασάν Ροχανί, ο οποίος έχει ο διατελέσει επικεφαλής των διαπραγματεύσεων για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, συσπείρωσε τις ψήφους όσων αντιτάσσονται στους συντηρητικούς του καθεστώτος, οι ψήφοι των οποίων διασπάστηκαν ανάμεσα σε πέντε υποψηφίους. Τώρα το ερώτημα που γεννάται είναι αν η εκλογή Ροχανί θα σημάνει στροφή της Τεχεράνης σε μία σειρά θεμάτων που αφορούν τόσο τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή όσο και τις σχέσεις της με την Δύση.

 

Αν και πολλοί, όπως ο Ιρανός δημοσιογράφος Μορτεζά Καζεμιά, πίστευαν ότι «δεν μπορεί κανείς να φανταστεί ότι οι αρχές θα ανεχθούν μία απόλυτη πλειοψηφία για τον Ροχανί», η μεγάλη συμμετοχή, περί το 70%, εμπόδισε τους «σκληροπυρηνικούς» να επαναλάβουν τις λαθροχειρίες του 2009, ενάντια στον τότε μεταρρυθμιστή υποψήφιο Μιρχοσεΐν Μουσαβί, γεγονός που προκάλεσε διαδηλώσεις και ταραχές που διήρκεσαν πολλές εβδομάδες και που καταπνίγηκαν με άγριο κύμα συλλήψεων.

Διεθνής Τύπος: Οι εκλογές μπορεί να φέρουν πάγωμα δανείων

Στη σημερινή κρίσιμη συνάντηση των τριών αρχηγών της κυβέρνησης συνεργασίας επικεντρώνουν την προσοχή τους τα διεθνή ΜΜΕ. Όπως επισημαίνουν σε δημοσίευμά τους οι Νιου Γιορκ Ταιμς οι ηγέτες της «όλο και πιο εύθραυστης» συγκυβέρνησης της Ελλάδας πρόκειται να συναντηθούν σε μια προσπάθεια να γεφυρώσουν το βαθύ χάσμα που προέκυψε μετά το κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές.

Η εφημερίδα επισημαίνει την έντονη διαφωνία των δύο μικρότερων κυβερνητικών εταίρων για το «αναπάντεχο» λουκέτο, η οποία, όπως αναφέρει, πυροδοτήθηκε ακόμη περισσότερο από την χθεσινή ομιλία του Αντώνη Σαμαρά όπου ο πρωθυπουργός υπεραμύνθηκε της απόφασής του να κλείσει την -«αμαρτωλή», όπως την αποκάλεσε, ΕΡΤ.