The EU and an independent Scotland

Scots living in Scotland vote on September 18th on whether to end their 300-year union with England. If they win, the nationalists aim for actual independence, and full EU membership, in March 2016. Opinion polls currently show a lead for the pro-Union side, but 15 or 20 per cent remain undecided. The debate is becoming heated, with arguments concentrating on the economic risks and opportunities of independence. The EU dimension has attracted less attention, with each side brusquely dismissing the other's assertions. Most Scots want to stay in the EU: the nationalists assert that this would be quick and easy; their opponents predict problems; impartial voices go largely unheard. Here are eight points which Scots might like to consider.

Ερευνα για εγκλήματα πολέμου στη Γάζα ξεκινά ο ΟΗΕ

Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ συμφώνησε σήμερα να ξεκινήσει διεθνής έρευνα για τις παραβιάσεις που ενδέχεται να έχουν διαπραχθεί κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής επέμβασης του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας.

Στο τέλος της έκτακτης συνεδρίασης του 47μελούς Συμβουλίου υιοθετήθηκε μια απόφαση που υπέβαλαν οι Παλαιστίνιοι με 29 ψήφους υπέρ —κυρίως αραβικές, μουσουλμανικές και αναπτυσσόμενες χώρες—, μία κατά (ΗΠΑ) και 17 αποχές, μεταξύ των οποίων και από κάποιες χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι υποσχέσεις τής Εγγύς Ανατολής

Ο Σαουδάραβας υπουργός Εξωτερικών πρίγκιπας Σαούντ αλ Φαϊζάλ με τον Αμερικανό ομόλογό του, Τζον Κέρι, στο αεροδρόμιο του Ριάντ, τον περασμένο Ιανουάριο. (Brendan Smialowski/Reuters)

Αντίθετα με τους δημοφιλείς μύθους και τις θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με την επιθυμία τής Ουάσιγκτον να ελέγχει την Μέση Ανατολή, στις τελευταίες έξι δεκαετίες, οι Αμερικανοί πολιτικοί συνήθως προσπαθούσαν να ελαχιστοποιήσουν την εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών εκεί. Αλλά η υψηλής σημασίας φύση των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή - κυρίως το πετρέλαιο - και η πολυπλοκότητα των προβλημάτων τής Μέσης Ανατολής πάντα φαίνονταν να τραβούν τις Ηνωμένες Πολιτείες πάλι μέσα στην περιοχή. Παρά την θέλησή του, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, μπλέχτηκε μέσα στην κρίση του Σουέζ το 1956 και στις εξεγέρσεις των παναραβιστών στα τέλη τής δεκαετίας τού 1950. Ο Λύντον Τζόνσον μετά βίας κούνησε το δάχτυλό του για να αποτρέψει τον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967. Ο Ρίτσαρντ Νίξον απρόθυμα ενεπλάκη στην περιοχή με τον αραβο- ισραηλινό πόλεμο το 1973 και την πυρηνική κρίση μεταξύ των υπερδυνάμεων που προκάλεσε. Παρά την επιθετική εικόνα του, ο Ρόναλντ Ρήγκαν έκανε λίγα ως απάντηση σε επανειλημμένες επιθέσεις στον Λίβανο και τον Περσικό Κόλπο από το Ιράν και τους πληρεξουσίους του. Ο George H. W. Bush ανέλαβε την εξουσία ελπίζοντας να αγνοήσει τον Σαντάμ Χουσεΐν, όχι να τον πολεμήσει. Και, αν και σπάνια το θυμόμαστε σήμερα, ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την Μέση Ανατολή και έδινε λίγη προσοχή στην περιοχή πριν από τις επιθέσεις τής 11ης Σεπτεμβρίου τού 2001.