To CER γεννήθηκε σε αισιόδοξους καιρούς. Φαινόταν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, με την ολοκλήρωση της ενιαίας Ευρωπαϊκής αγοράς, θα μπορούσε να προσφέρει αύξηση της ευημερίας. Η ΕΕ φαινόταν να υποστηρίζει την ειρήνη σε μια ήπειρο κάποτε κατεστραμμένη από τον πόλεμο. Και η ένταξη σε αυτήν ήταν η ζωτική επιδίωξη των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης που απελευθερώθηκαν από τη Σοβιετική κυριαρχία. Ακόμη και εντός μιας Βρετανικής πολιτικής κουλτούρας, η οποία είναι πάντα επιφυλακτική στα μεγάλα οράματα, πολλοί είδαν έναν ευγενή σκοπό στο ευρωπαϊκό εγχείρημα.
Κατά έναν κρίσιμο τρόπο, οι ελπίδες του 1995 έχουν επιτευχθεί, με 11 χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, σήμερα να είναι ειρηνικά, δημοκρατικά μέλη μιας ενωμένης Ευρώπης. Πρέπει να εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά καλά στοιχεία σε μια Ένωση που τόσοι πολλοί θέλησαν να συμμετάσχουν και στην οποία άλλοι εξακολουθούν να αποβλέπουν. Αλλά η αισιοδοξία της δεκαετίας του 1990 έχει υποχωρήσει. Η Ευρώπη είναι βυθισμένη σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και βασανίζεται από αυξανόμενες πολιτικές εντάσεις. Τώρα στη Βρετανία λίγοι μιλούν για τον ευγενή σκοπό της ΕΕ, χωρίς το φόβο να τους χλευάσουν.