Why a British exit is not inevitable

As someone who wants Britain to remain in the EU, I have long been sceptical of my side’s ability to win a referendum on that question. The two televised debates between Nick Clegg and Nigel Farage, on March 26th and April 2nd, only reinforced the gloom of pro-Europeans: opinion polls found that a clear majority of those watching thought the UKIP leader had out-performed the deputy prime minister. However, having read the latest polling from Lord Ashcroft, based on an unusually large sample of 20,000 people, and having taken part in a panel discussion with a representative sample of British voters that he had brought together, I now think that a referendum is winnable (the polling was carried out before the Clegg-Farage debates).




I see three reasons for optimism. First, as the audience made clear during the panel discussion, a lot of people want to know more about the EU. They know that some of the media cannot be relied upon to give the facts, that the issues concerning membership are very complicated and that they would like to be better informed.

Πέρα από το ΑΕΠ: Τι παραβλέπει η μέτρηση των οικονομικών επιδόσεων σχετικά με τις… οικονομικές επιδόσεις

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι κοινότητες των οικονομολόγων χρησιμοποιούν τακτικά το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ), μια καταγραφή όλων των αγαθών και υπηρεσιών που παράγονται σε μια χώρα κατά την διάρκεια μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, ως το μέτρο τής οικονομικής απόδοσης. Αλλά το ΑΕΠ είναι ένας σχετικά καινούργιος τρόπος αξιολόγησης των οικονομιών. Στην πραγματικότητα, η ιδέα δεν είχε συλληφθεί μέχρι τις αρχές τού εικοστού αιώνα, όταν η Μεγάλη Ύφεση και μετά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ώθησαν την Ουάσιγκτον να αρχίσει να μετρά τις κρατικές δαπάνες για τις υπηρεσίες και τον πόλεμο (παλιότερα θεωρούμενο ως ένα αναγκαίο κακό που μείωνε το εθνικό εισόδημα) ως κάτι καθαρά θετικό για την οικονομία.

Η Reuters Plaza στο Λονδίνο. (Jim Jones / Courtesy Reuters)

Η δόμηση των στατιστικών τού ΑΕΠ δεν ήταν απλή, ακόμα και σε εκείνες τις πρώτες ημέρες, όταν η οικονομία ήταν λιγότερο πολύπλοκη από όσο είναι σήμερα. Χρειάστηκαν δεκαετίες σε κάμποσες χώρες ώστε να δημιουργήσουν εθνικούς λογαριασμούς και στους οικονομολόγους και στατιστικολόγους ώστε να δημιουργήσουν μεθόδους για την σύγκριση του ΑΕΠ στην πάροδο του χρόνου και μεταξύ εθνών. Και η δουλειά συνεχίζεται ως σήμερα. Ένα παράδειγμα είναι η ρύθμιση των συνολικών μεγεθών με τον πληθωρισμό ώστε να προκύψει το «πραγματικό» ΑΕΠ. Αλλά οι συνεχείς βελτιώσεις τής ποιότητας των προϊόντων, καθώς και η εισαγωγή νέων προϊόντων και υπηρεσιών με την πάροδο του χρόνου, έχουν καταστήσει πιο δύσκολο από ποτέ να υπολογιστούν οι μεταβολές των τιμών. Για παράδειγμα, ένας φορητός υπολογιστής το 2013 ήταν μια πολύ διαφορετική μηχανή από έναν φορητό υπολογιστή το 2004, ακόμα και εάν οι τιμές τους ήταν περίπου ίδιες. Πριν από μερικές δεκαετίες, εν τω μεταξύ, η τιμή των υπολογιστών ήταν άπειρη, επειδή δεν υπήρχαν υπολογιστές. Είναι δύσκολο να περιλάβει κανείς αυτόν τον μετασχηματισμό σε έναν μόνο δείκτη τιμών.

Is German Policy The Greatest Eurozone Threat? A Response To Jürgen Stark

Thomas Fazi

In a recent article published in the Financial Times, Jürgen Stark, a former member of the ECB’s executive board, brings the anti-inflation paranoia that the German establishment has accustomed us to since the start of the crisis to a whole new level. In his commentary, he rebuts the need for a more expansionary monetary policy for the monetary union and states that “there are no signs of deflation at the eurozone level”, thus concluding that “no further action by the ECB is required”.

JPMorgan: "Η επόμενη κυβέρνηση δεν θα υπονομεύσει τα κεκτημένα της Ελλάδας"

Για την JPMorgan φαίνεται πως δεν τίθεται σοβαρός πολιτικός κίνδυνος στη χώρα μας, όπως προειδοποιούν σχεδόν όλοι οι αναλυτές των διεθνών επενδυτικών οίκων. Και τούτο καθώς στην τελευταία της έκθεση προβαίνει στην εκτίμηση ότι η επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν θα τολμήσει να υπονομεύσει τα μέχρι τώρα κεκτημένα της μεγάλης προσπάθειας, δηλαδή την παραμονή μας στην Ευρωζώνη. Σ' αυτό το πλαίσιο θεωρεί ότι δεν θα υπάρξει περίπτωση να τιναχτούν στον αέρα οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα. 

Η ολική επαναφορά των στρατηγών… και η τουρκική Ιστορία

Απόδοση άρθρου: Παντελής Καρύκας

Κι όμως, οι Τούρκοι στρατηγοί δεν έχουν τελειώσει, επειδή έτσι το αποφάσισε ο Ερντογάν, ο οποίος προσφάτως τους θυμήθηκε, αναζητώντας απελπισμένα συμμάχους για να αντιμετωπήσει τη μετωπική επίθεση που δέχεται από τον ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν.