Η Benedikte Vahl, μια συνταξιούχος δασκάλα, έχει μόνο μια ελπίδα για την Ναρσάκ, την ιδιαίτερη πατρίδα της με τα πολύχρωμα ξύλινα σπίτια που είναι χτισμένη μέσα σε ένα φιόρδ, στη νότια Γροιλανδία: ότι ένα ορυχείο θα ανοίξει σύντομα στο κοντινό Kuannersuit, φέρνοντας επενδύσεις και θέσεις εργασίας που είναι οδυνηρά απαραίτητες [1]. Οι καιροί είναι τόσο σκληροί, που, κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, πάνω από 600 από τους γείτονές της έχουν φύγει ήδη από τον μικρό δήμο που μετρά 7.000 δημότες. Οι εξορύξεις μπορεί να είναι η τελευταία ελπίδα. «Δεν βλέπω καμία άλλη λύση», λέει η Vahl.
Ηλιοβασίλεμα στο Nuuk. (Camilla Hylleberg / Flickr)
Το Kuannersuit έχει από καιρό προσελκύσει το ενδιαφέρον των γεωλόγων. Είναι γεμάτο με όμορφες πέτρες, όπως το ροζ tugtupite (το «αίμα ταράνδου» στα γροιλανδέζικα) και στο υπέδαφός του βρίσκονται πάνω από 200 σπάνια ορυκτά, 15 από τα οποία δεν έχουν βρεθεί πουθενά αλλού στον κόσμο. Αλλά, αυτές τις μέρες, όλα τα μάτια είναι στραμμένα στις λεγόμενες σπάνιες γαίες τής περιοχής – δηλαδή, πρώτες ύλες απαραίτητες για προϊόντα τεχνολογίας, όπως τα κινητά τηλέφωνα, οι ανεμογεννήτριες και τα υβριδικά αυτοκίνητα. Για χρόνια, η Κίνα κατείχε παγκοσμίως σχεδόν το μονοπώλιο, ελέγχοντας ένα μερίδιο της τάξης τού 85%. (Ο αριθμός αυτός έχει πέσει από το υψηλό τού 95% πριν από ένα χρόνο, χάρη στις προσπάθειες των ΗΠΑ και της Αυστραλίας να ξεκινήσουν την εξόρυξη των δικών τους σπάνιων γαιών). Το Kuannersuit περιέχει μέχρι 10 εκατομμύρια τόνους από τα μέταλλα αυτά και θα μπορούσε να παράγει 40.000 τόνους ετησίως. Συνολικά, η Γροιλανδία θα μπορούσε δυνητικά να παράγει πάνω από το 20% έως 25% της παγκόσμιας παραγωγής.