Γάλλοι της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ καλύπτουν τα αυτιά τους κατά την διάρκεια άσκησης εκπαίδευσης στο νότιο Λίβανο, τον Δεκέμβριο του 2008. HAIDAR HAWILA / REUTERS
Κρίμα για τα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία γίνονται 70 ετών αυτόν τον μήνα. Αντί να απολαμβάνει μια ξέγνοιαστη συνταξιοδότηση, ο ΟΗΕ αντιμετωπίζει αδυσώπητες απαιτήσεις [1] για τον χρόνο και τους πόρους του, από απειλές που είναι και παλιές (βίαιες συγκρούσεις, διάδοση των πυρηνικών όπλων [2] και μολυσματικές ασθένειες) και νέες (κλιματική αλλαγή, τρομοκρατία και κυβερνοπόλεμος, μεταξύ άλλων). Εκ πρώτης όψεως, τουλάχιστον, ο ΟΗΕ έχει κρατηθεί σε ικανοποιητικό επίπεδο απέναντι σε αυτές τις προκλήσεις, παραμένοντας το πιο σημαντικό πολυμερές φόρουμ στον κόσμο, χάρη στην δεσμευτική Χάρτα του και την καθολική συμμετοχή. Αλλά αν σκάψετε λίγο βαθύτερα, καθίσταται σαφές ότι ο ΟΗΕ αντιμετωπίζει μια τετραπλή κρίση: Ταυτότητας, συνάφειας, εξουσίας και επιδόσεων.