Σήμερα, η Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο έχει γονατίσει, αν δεν έχει καταστραφεί εντελώς. Αφότου ο αιγυπτιακός στρατός καθαίρεσε τον πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι, έναν υψηλόβαθμο γραφειοκράτη τής Αδελφότητας, τον Ιούλιο, τα δικαστήρια της Αιγύπτου τον κατηγόρησαν για μια σειρά εγκλημάτων και ο στρατός επετέθη πυροβολώντας πάνω από χίλιους υποστηρικτές του και συλλαμβάνοντας μεγάλο μέρος τής ηγεσίας τής Αδελφότητας. Την περασμένη εβδομάδα, ένα αιγυπτιακό δικαστήριο εξέδωσε διαταγή για συνολική διάλυση της οργάνωσης και κατάσχεσε τα περιουσιακά της στοιχεία, απαγορεύοντας «όλες τις δραστηριότητες» στο ηλικίας 85 ετών ισλαμικό κίνημα. Όσο άσχημα κι αν είναι τα πράγματα για την αιγυπτιακή Αδελφότητα, ωστόσο, δεν είναι ο μόνος κλάδος τού οργανισμού που αντιμετωπίζει προβλήματα. Μετά από περισσότερο από δύο χρόνια αραβικών εξεγέρσεων που έφεραν πολιτικά κέρδη στους ισλαμιστές στην Τυνησία, στην Λιβύη, στην Συρία, και, τουλάχιστον προσωρινά, στην Αίγυπτο, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στην Ιορδανία βρίσκονται στην δίνη τής δικής τους κρίσης.
Ο ηγέτης τής Μουσουλμανικής Αδελφότητας της Ιορδανίας, Hammam Saed, μιλά κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου τού κόμματος τής Αδελφότητας «Ισλαμικό Μέτωπο Δράσης» στο Αμμάν στις 26 Μάρτη 2011. (Muhammad Hamed / Courtesy Reuters)
Ούσα κάποτε μια ισχυρή φωνή για εκλογική μεταρρύθμιση, μια ζωηρή επικριτής τής διαφθοράς στο παλάτι και η μεγαλύτερη αντίπαλος της οικονομικής εξομάλυνσης με το Ισραήλ, τον τελευταίο καιρό η ιορδανική Αδελφότητα έχει δει την τοπική επιρροή και το κύρος της να διαβρώνονται. Κι άλλοι ισλαμιστές, επίσης, το βρίσκουν δύσκολο να προσελκύσουν την προσοχή τού κοινού. Κάποιες ομάδες στο ιορδανικό κοινοβούλιο, μη φίλα προσκείμενες στην Αδελφότητα, προσπάθησαν να προωθήσουν ένα νομοσχέδιο για «εναρμόνιση» της νομοθεσίας με την σαρία. Η κίνηση απέτυχε [1], συγκεντρώνοντας μόλις 27 από τις συνολικά 150 ψήφους. Σίγουρα, οι αυταρχικές τάσεις τής αιγυπτιακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας, το αυτοκρατορικό στιλ, και η οικονομική κακοδιαχείριση συνέβαλαν στην αποξένωση της οργάνωσης από τον λαό. Ωστόσο, σε αντίθεση με την Αίγυπτο, όπου ο στρατός είχε την τελική ευθύνη για την αποτυχία τής οργάνωσης, στην Ιορδανία η οπισθοδρόμηση της Αδελφότητας προέκυψε τόσο από τα πλήγματα που κατάφερε στον εαυτό της όσο και από την μεταβαλλόμενη δυναμική τής τοπικής ισλαμικής πολιτικής.