Σκάνδαλο με μίζες συγκλονίζει τη Βραζιλία

Διαστάσεις που μπορεί να κλονίσουν συθέμελα την πολιτική σκηνή της Βραζιλίας παίρνει το σκάνδαλο δωροδοκιών της ημικρατικής πετρελαϊκής εταιρείας Petrobras, τη μεγαλύτερη της χώρας, καθώς ο γενικός εισαγγελέας Ροντρίγκο Ζανό ζήτησε από το Ανώτατο Δικαστήριο να ανοίξει έρευνα σε βάρος 54 προσώπων, μεταξύ των οποίων εν ενεργεία εκλεγμένοι πολιτικοί, για να προσδιορίσει αν εμπλέκονται σε δίκτυο διαφθοράς.

ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ - ΦΩΤΙΑ
Σύμφωνα με καταθέσεις στελεχών της Petrobras γερουσιαστές και ένας κυβερνήτης πολιτείας φέρονται να έχουν πάρει μίζες, ενώ ποσά κατέληγαν και στα ταμεία του κυβερνώντος κόμματος. Στη φωτογραφία αστυνομικοί έξω από τα κεντρικά γραφεία της Petrobras δίπλα σε... φέρετρο για τις απολύσεις που έχει κάνει η εταιρεία

«Υπάρχουν 28 αιτήματα να αρχίσει έρευνα, τα οποία εμπλέκουν 54 πρόσωπα», δήλωσε υπεύθυνος της εισαγγελίας. Ωστόσο, τα ονόματα των προσώπων που θα αποτελέσουν αντικείμενο έρευνας, αν το Ανώτατο Δικαστήριο το εγκρίνει, δεν έχουν αποκαλυφθεί, όμως ο Ζανό ζήτησε την άρση του ανακριτικού απορρήτου. Σύμφωνα με τον νόμο που ισχύει στη Βραζιλία, οι πολιτικοί και τα μέλη της κυβέρνησης δικάζονται μόνο από το ανώτατο δικαστήριο της χώρας.

Το ενδιαφέρον της Ευρώπης για τις κινεζικές επενδύσεις

Η κρίση του ευρώ το 2010 οδήγησε σε έναν “αγώνα για την Ευρώπη” καθώς οι χρεωμένες χώρες-μέλη της ΕΕ -ιδιαίτερα στην λεγόμενη περιφέρεια- επιδίωξαν απεγνωσμένα να προσελκύσουν επενδύσεις, κυρίως στις υποδομές και στους κρατικούς τίτλους των. Αλλά έκτοτε, η βιασύνη για κινεζικές επενδύσεις έχει εξαπλωθεί από την περιφέρεια, στον πυρήνα. Το Ηνωμένο ΒΑσίλειο ηγείται της “κούρσας” και ακόμη και η Γαλλία στοχεύει τώρα σε κινεζικές επενδύσεις για τις υποδομές της -για παράδειγμα, τον Δεκέμβριο του 2014 η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε την πώληση του 49,9% του αεροδρομίου της Τουλούζης σε μια κινεζική κοινοπραξία, ενώ αναμένεται να ακολουθήσει και η Λυών.

Αυτό καθιστά ακόμη πιο επείγον για την ΕΕ να υπογράψει μια διμερή επενδυτική συνθήκη με την Κίνα (ΒΙΤ). Η Κίνα, η οποία προτιμά να ασχολείται διμερώς με τα κράτη-μέλη της ΕΕ, ήταν μέχρι προσφάτως πρόθυμη να συμφωνήσει σε μια τέτοια συνθήκη. Ωστόσο, η εμφάνιση μιας σειράς μεγάλων εμπορικών συμφωνιών, όπως η ΤΤΙΡ, φαίνεται να έχει αλλάξει το μυαλό της Κίνας. Καθώς η μακροπρόθεσμη παγκόσμια στρατηγική της Κίνας μετατοπίζεται από τους παραγωγούς πόρων στις αναπτυγμένες αγορές -και το γουάν γίνεται ισχυρότερο- η Κίνα χρειάζεται όλο και περισσότερο να επενδύσει στην Ευρώπη.

H Kίνα ενισχύει την άμυνά της

Αυξημένος σε ποσοστό 10% σε σχέση με το 2014 θα είναι φέτος ο αμυντικός προϋπολογισμός της Κίνας, σύμφωνα με χθεσινές δηλώσεις ανώτατου κυβερνητικού αξιωματούχου στο Πεκίνο.

• 

Τιμητική φρουρά επιθεωρεί αξιωματικός του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, χρησιμοποιώντας νήμα «αλφάδι» για την ευθυγράμμισή της.

Την απόφαση αυτή έλαβε εν μέρει η κυβέρνηση σε μία προσπάθεια τόνωσης της οικονομίας, ο αναπτυξιακός ρυθμός της οποίας αρχίζει να εμφανίζει κάμψη, μέσω νέων επενδύσεων στους τομείς της υψηλής τεχνολογίας, όπως για τον σχεδιασμό και την κατασκευή αόρατων σε ραντάρ αεροσκαφών και υποβρυχίων νέας γενιάς.

Japan's Intelligence Reform Inches Forward

When the Allies defeated Japan at the end of World War II, they dismantled the Japanese security apparatus and deliberately left the country dependent on outside powers. This entailed not only taking apart the military but also the extensive imperial intelligence apparatus that had facilitated Japanese expansion in Asia. As it reconstituted itself, postwar Japan opted for a decentralized intelligence system as an alternative to its prewar model. The result was more a fragment of an intelligence apparatus than a full system, with Tokyo outsourcing the missing components to its allies. This system worked through the Cold War, when Japan was more essential to U.S. anti-Soviet strategy. Since then, however, Japan has found itself unable to count on its allies to provide vital intelligence in a timely manner. The Islamic State hostage crisis in January, during which Japan depended on Jordanian and Turkish intelligence, reinforced this lesson.

In response to the recent incident, Japan's ruling Liberal Democratic Party has started drafting a proposal to create a new agency specializing in foreign intelligence. To address Japanese dependence on outsiders, the new system will shift away from a decentralized model with limited collection capacity to a centralized system with in-house capabilities. The plan would support Japan's slow normalization of its overall military capabilities in order to face new threats.

Welcome to Modicare: India spends next to nothing on public health, and its new prime minister is cutting even deeper. Can the rural clinics that serve the country's poorest survive?

It was 8 p.m. on January 12 at the Jan Swasthya Sahyog (Health Care for the People) clinic, and Dr. Yogesh Jain was examining one of the last patients of the day: a strikingly gaunt man stricken by malnutrition and diabetes. The patient, Jawaal Singh Gondh, is a construction laborer in Ganiyari, a rural town in Chhattisgarh, one of India’s poorest states, and one of the dozens of acutely sick people whom Jain sees every day at the charitable clinic. As Jain tended to Gondh, his knees jutted through too-large pant legs, like a child in his father’s clothes.

David Cameron, Janan Ganesh and renegotiating EU membership

David Cameron is receiving a lot of advice on how to ‘renegotiate’ the terms of Britain’s EU membership, if he wins May’s general election. Janan Ganesh’s recent Open Europe essay, ‘From a reluctant European: a memo to the prime minister’, is an excellent contribution to this debate. However, Ganesh mistakenly urges Cameron to seek UK opt-outs from EU social policy and financial regulation, neither of which is feasible, and he misreads the German position on some key dossiers.



The paper starts with a strong analysis of why the alternatives to full EU membership are pretty hopeless. Ganesh realises that a UK seeking to leave the EU would be in a weaker position to negotiate access to the single market than many Conservatives imagine. If the British followed the Norwegian or Swiss models, they would have to accept most EU regulations, the free movement of labour and the obligation to make big payments into the EU budget. The UK is much more dependent on the EU’s market than vice versa: Britain’s exports to the EU account for 14 per cent of its GDP, while the rest of the EU exports only 2.5 per cent of its GDP to Britain. As Ganesh says, “Our working assumption must be that the EU would go out of its way to make life for a departing member as difficult as possible, pour encourager les autres”.