Israel worried it may be pushed to join chemical weapons ban

The US-Russia deal to strip President Bashar Assad of his chemical weapons stockpile has some policymakers in Jerusalem concerned that Israel may be forced to sign an international chemical weapons ban treaty, something it has been unwilling to do until now.

U.S. Secretary of State John Kerry, left, and Russian Foreign Minister Sergei Lavrov, right, deliver statements in Geneva, Switzerland, Saturday Sept. 14, 2013. (photo credit: AP Photo/Keystone,Martial Trezzini)

The Chemical Weapons Convention, an international arms control pact which bans the production and amassing of chemical weapons materiel, is ratified by 183 states. Only Israel and Myanmar have signed the treaty but not ratified it into law.

Σχεδόν 2 εκατ. ευρώ οι αμοιβές προσωπικού του ΤΧΣ

Στο 1.998.033 ανέρχεται το σύνολο των αμοιβών του προσωπικού του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), και αφαιρουμένων των εργοδοτικών εισφορών ύψους 223.585 ευρώ, διαμορφώνεται στο 1.774.448 ευρώ.

Από τα 1.774.448 ευρώ, που είναι οι συνολικές δαπάνες εργοδοσίας, τα 1.223.523 ευρώ αφορούν μισθοδοσία προσωπικού (σ.σ. σύμφωνα με το έγγραφο το προσωπικό το 2012 ήταν 20 άτομα), εκ των οποίων το καθαρό καταβληθέν ποσό μετά την αφαίρεση ασφαλιστικών εισφορών και φόρων ανήλθε σε 1.045.751 ευρώ.

Ρωσία: Επιμένει για χρήση χημικών από τους αντάρτες

Η Ρωσία εξακολουθεί να υποψιάζεται πως η επίθεση με δηλητηριώδες αέριο που πραγματοποιήθηκε στις 21 Αυγούστου στη Συρία ήταν μια προβοκάτσια των ανταρτικών δυνάμεων και υποστηρίζει πως η έκθεση των επιθεωρητών του ΟΗΕ δεν απαντά σε όλα τα ερωτήματά της σχετικά με την επίθεση, δήλωσε σήμερα ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ.

Μιλώντας έπειτα από συνομιλίες με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς μια ημέρα αφού οι επιθεωρητές του ΟΗΕ επιβεβαίωσαν πως χρησιμοποιήθηκε νευροπαραλυτικό αέριο σαρίν, ο Λαβρόφ υιοθέτησε μια διαφορετική άποψη απ' αυτή της Γαλλίας και άλλων δυτικών κρατών που κατηγορούν για την επίθεση τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Ο ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΥΡΕΤΟΣ: Βρήκαν τα χημικά, ψάχνουν ακόμα για τους ενόχους

Αν και πολυαναμενόμενη, η έκθεση των επιθεωρητών του ΟΗΕ που παρουσιάστηκε χθες στα 15 μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν είχε το πολυαναμενόμενο περιεχόμενο.

Επιθεωρητές του ΟΗΕ συλλέγουν δείγματα για τη χρήση χημικών όπλων ανατολικά της Δαμασκού. Αναπάντητο έμεινε το ερώτημα για το ποιος βρίσκεται πίσω από την επίθεση

Επιβεβαίωσε μεν εμφατικά αυτό που όλοι (της Ρωσίας συμπεριλαμβανομένης) αποδέχονται, πως δηλαδή στη Συρία όντως έγινε χρήση χημικών όπλων, χωρίς ωστόσο να δώσει σαφή απάντηση στο φλέγον ερώτημα που διχάζει τη διεθνή κοινότητα, δηλαδή ποιος τελικά ευθύνεται για την επίθεση με χημικά που σκόρπισε τον θάνατο στις 21 Αυγούστου στη Δαμασκό;

Δεν είναι Σύμφωνο της Βαρσοβίας ή ΝΑΤΟ ο SCO

Πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) στο Μπισκέκ, ένα επιχείρημα επαναλαμβανόταν σε σειρά άρθρων, ότι δηλαδή ο οργανισμός χάνει τις δυνάμεις του. Η άποψη αυτή που επαναδιατυπώθηκε σε διάφορα δημοσιεύματα, ήταν ότι ο SCO ήταν έτοιμος για ένα παγκόσμιο ρόλο, αλλά απέτυχε να εκμεταλλευτεί τη δυναμική του. Για παράδειγμα, ο Alexander Knyazev υποστήριξε ότι ο λόγος για την «αποτυχία» του SCO ήταν το χαμηλό επίπεδο πολιτικής και οικονομικής εξέλιξης των κρατών-μελών. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό μπορεί να εξηγήσει το «ιστορικά προκαθορισμένο επίπεδο της οργάνωσης».

Είναι δύσκολο να συμφωνήσω με αυτά τα άρθρα, όπως επίσης και με τέτοιες απόψεις. Βασίζονται περισσότερο σε αντιλήψεις και προσδοκίες αναφορικά με τον SCO παρά σε πραγματικά ντοκουμέντα αυτού του οργανισμού, τα οποία είναι το αποτέλεσμα της συναίνεσης μεταξύ των κρατών-μελών του. Ο SCO ποτέ δεν είχε φιλοδοξίες να είναι μια στρατιωτική συμμαχία όπως το Σύμφωνο της Βαρσοβίας ή το ΝΑΤΟ. Ούτε είχε ποτέ ο SCO σχέδια να οικοδομήσει έναν ενιαίο οικονομικό και πολιτικό χώρο παρόμοιο με της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι επομένως ανώφελο να μιλάμε για μια παγκόσμια ατζέντα του SCO.

Ξανά στον δρόμο τής δημοκρατίας: Γιατί είναι σημαντική για τις Μαλδίβες η επάνοδος στην εξουσία τού Mohamed Nasheed

Οι περισσότεροι από τα εκατομμύρια τουρίστες που επισκέπτονται τις Μαλδίβες κάθε χρόνο φεύγουν χωρίς να πάρουν ούτε καν μια γεύση από την πολιτική βία που έχει συγκλονίσει την χώρα τα τελευταία χρόνια. Αν κάποιος πίνει κοκτέιλ στα απομονωμένα θέρετρα του νησιού, είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί ότι οι νησιώτες κυβερνώντο, μέχρι πριν από πέντε χρόνια, από τη μακροβιότερη δικτατορία της Ασίας, ότι εκατοντάδες έχουν τραυματιστεί σοβαρά σε διαδηλώσεις, ότι τουλάχιστον ένας υψηλά ιστάμενος πολιτικός μαχαιρώθηκε θανάσιμα στο δρόμο τα τελευταία χρόνια, και ότι σκληροπυρηνικοί πολιτικοί ισλαμιστές βοήθησαν στην ανατροπή του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου τής χώρας μόλις πέρυσι.

Ένας άνδρας μπροστά στην προεκλογική αφίσα τού Mohamed Nasheed στις 6 Σεπτεμβρίου στην πρωτεύουσα Male.(Dinuka Liyanawatte / Courtesy Reuters)

Μπορεί επίσης να είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι αυτό που συμβαίνει εδώ έχει σημασία για τον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά, η σταθερότητα στις Μαλδίβες - μια σουνιτική μουσουλμανική χώρα 300.000 ανθρώπων διάσπαρτων σε σχεδόν 1.200 νησιά που βρίσκονται στη μέση τού Ινδικού Ωκεανού - είναι σημαντική. Η χώρα βρίσκεται σε έναν μείζονα εμπορικό δίαυλο μεταξύ τής Ανατολικής Αφρικής και της Κίνας, και θα μπορούσε να λειτουργήσει είτε ως προπύργιο κατά της πειρατείας και του λαθρεμπορίου είτε ως μέρος του προβλήματος. Το παράδειγμά της καταδεικνύει, επίσης, τον κίνδυνο από το ισλαμικό αντάρτικο που διαδίδεται -με την χρηματοδότηση από Σαουδάραβες κληρικούς- σε άλλοτε μετριοπαθείς μουσουλμανικές χώρες, απειλώντας ενδεχομένως γειτονικά κράτη όπως η Ινδία. Τέλος, καθώς οι Μαλδίβες οργανώνουν τις πρώτες μεταδικτατορικές εκλογές, δίνουν σημαντικά διδάγματα σε άλλες χώρες που βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο. Πράγματι, οι προκλήσεις που αντιμετώπισε από την θέσπιση του νέου συντάγματος το 2008 και μετά – αντιμετωπίζοντας την κληρονομιά τού αυταρχικού παρελθόντος και διευθετώντας τις απειλές που απελευθερώθηκαν με την δημοκρατία - αντανακλούν εκείνες των άλλων χωρών που υποβάλλονται σε ταχεία αλλαγή, από τη Βιρμανία ως την Αίγυπτο και πέραν αυτών.