Στα 125 δολάρια το βαρέλι η τιμή του πετρελαίου αν γίνει επίθεση στη Συρία – Μετά ίσως ακολουθήσει ραγδαία πτώση

Mike Wittner: Η επιχείρηση θα γίνει μεταξύ 9 και 16 Σεπτεμβρίου

Οι Mike Wittner της  Oil Research και ο Sadek Boussena πρώην πρόεδρος του ΟΠΕΚ προβλέπου τι θα γίνει με το πετρέλαιο σε συνέντευξη τους σχολιάζουν το συριακό πρόβλημα και διαφωτιζουν τις λεπτές ισορροπίες σχετικά με την τιμή του πετρελαίου.

Μέτρα «εδώ και τώρα» για τη διετία 2015-2016 απαιτεί η τρόικα

Toυ Κωστή Χ. Πλάντζου

Νέο σοκ στην κυβέρνηση προκαλούν οι απαιτήσεις της τρόικας να αποφασιστούν και να ανακοινωθούν από τώρα τα μέτρα λιτότητας για τη διετία 2015-2016. Μετά την ωμή παρέμβαση για το κλείσιμο των ΕΑΣ, ΕΛΒΟ και ΛΑΡΚΟ, οι εκπρόσωποι των δανειστών επιστρέφουν αποφασισμένοι να ζητήσουν μέτρα ύψους 5 δισ. ευρώ προκειμένου να εγκρίνουν την εκταμίευση των επόμενων δόσεων του δανείου. Οι επικεφαλής των ελεγκτών αναμένονται να καταφτάσουν στην Αθήνα στις 22 ή 23 Σεπτεμβρίου, μόλις δηλαδή κλείσουν οι κάλπες στη Γερμανία. Από την ερχόμενη εβδομάδα όμως θα καταφτάνουν τα τεχνικά κλιμάκια της τρόικας που έχουν στρώσει ήδη χαλί για νέες σκληρές διαπραγματεύσεις. Με τα δεδομένα αυτά, και αφού θα έχει κλείσει η προεκλογική περίοδος στη Γερμανία, οι επιτελείς της κυβέρνησης φοβούνται εξελίξεις που ίσως αποσταθεροποιήσουν την πολιτική συνοχή της.

Continuity and change in Germany's EU policy

However the Germans vote on September 22^nd, Berlin’s attitude to the EU is not going to change much. The opposition Social Democrats call for a bit less austerity in Southern Europe but otherwise support most of Chancellor Angela Merkel’s policies. Nonetheless German policy on Europe is evolving – independently of the elections – in some important respects.
Germany is making a new effort to revive its damaged relationship with France. It is moving towards accepting a full banking union, including a resolution regime, though not, for now, on terms acceptable to most of its partners. It is recognising – with some regret – that there will not be a significant revision of the EU treaties in the coming years. And it is increasingly critical of the European Commission and the European Parliament.

Η Λατινοαμερικανική συμμαχία κατά της επέμβασης στη Συρία

Στην ανακοίνωση της, που εξέδωσε από το Καράκας ο γγ της ομάδας Ροδόλφο Σανς, η Μπολιβαριανή Συμμαχία για τους λαούς της δικής μας Αμερικής (Alba) «καταδικάζει κατηγορηματικά κάθε πράξη, ή πρόθεση στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία».

Η Alba καλεί τις ΗΠΑ «να απόσχουν από οποιαδήποτε στρατιωτική επίθεση, ή απειλή για τη χρήση βίας κατά του λαού και της συριακής κυβέρνησης», κατηγορώντας την Ουάσιγκτον ότι χρησιμοποιεί εναντίον της Δαμασκού την ίδια στρατηγική που επιστράτευσε και κατά της Λιβύης, του Ιράκ και της Αιγύπτου.

ΨΥΧΡΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΡΗΤΟΡΙΚΗ: Διχασμός για τη Συρία στο G20

Οι Ρώσοι συγκρούστηκαν φραστικά με τους Αμερικανούς, οι Βρετανοί παρεξηγήθηκαν με τους Ρώσους, οι Γάλλοι τα έβαλαν με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάι και όλοι στο τέλος συμφώνησαν... πως διαφωνούν.

Εμφανής ήταν η αμηχανία του Ομπάμα και του Πούτιν όταν πλησίαζαν μεταξύ τους στη Σύνοδο του G20. Το μέτωπο της Συρίας έχει ανεβάσει το θερμόμετρο στις σχέσεις ΗΠΑ - Ρωσίας


Η Σύνοδος της Ομάδας των 20 μεγαλυτέρων οικονομιών της υφηλίου (G20), που ολοκληρώθηκε χθες στην Αγία Πετρούπολη μέσα σε κλίμα απόλυτου διχασμού, δεν θύμιζε τις «ανιαρές» αντίστοιχες συναντήσεις του παρελθόντος.

Τελευταίο πείραμα της Δύσης η Συρία

Μπορεί να το δει κανείς στην απάντηση της Δύσης στο συριακό δράμα. Πραγματικά, η γεωπολιτική, η φανατική βία, η απουσία λύσεων, η Δύση που είναι επιφυλακτική για τους πολέμους της Μέσης Ανατολής, και οποιοδήποτε από τα θέματα που όλοι αγαπούν να συζητούν, έχει σήμερα σημασία. Ωστόσο υπάρχει κάτι που έχει επίσης σημασία και μπορεί να είναι ακόμη πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο. Εννοώ την ανικανότητα της Δύσης να υπερασπιστεί τις αρχές που είναι ο πυρήνας του δυτικού πολιτισμού –ανθρώπινες αξίες και ένα φάσμα αρχών που η Δύση υπόσχεται να υπερασπιστεί και στο εξωτερικό ακόμη. Αυτό είναι ακόμη πιο καταστροφικό για τη Δύση, είναι οι προσπάθειές της να κρύψουν την ανικανότητα και τη δειλία της πίσω από δημοκρατικές διαδικασίες! Δείτε πώς οι δυτικοί ηγέτες χρησιμοποίησαν την απουσία έγκρισης από το Συμβούλιο Ασφαλείας για να προωθήσουν μια προσέγγιση «βλέποντας-και-κάνοντας- στην αφόρητη ανθρωπιστική τραγωδία που εξελίσσεται στη Συρία. Οι δυτικές ηγέτες πρέπει να ευχαριστούν τη Μόσχα και το Πεκίνο που τους δίνουν τη δικαιολογία για να μην κάνουν τίποτα. Τι θα έκαναν οι Obama, Merkel, Hollandeκαι Cameron εάν η Μόσχα και το Πεκίνο δεν είχαν ασκήσει βέτο στο ψήφισμα για τη Συρία;! Στοιχηματίζω πως δεν θα είχαν βιαστεί να ξεκινήσουν μια εκστρατεία κατά της Συρίας.

Τώρα η Δύση έχει βρει άλλη οδό διαφυγής –μέσω της έλλειψης κοινοβουλευτικής έγκρισης για στρατιωτική δράση εναντίον του Assad. Είναι λυπηρό που η Βρετανία, η χώρα που εισήγαγε τις δυτικές αξίες στον κόσμο, έχει επιλέξει να καθίσει εκτός. Όχι επειδή τα επιχειρήματα για δράση κατά του Assad δεν είναι σοβαρά, αλλά εξαιτίας της μικροαστικής δυσκολίας και των προσωπικών φιλοδοξιών του ηγέτη των Εργατικών. Αυτό έχει δώσει σε άλλα δυτικά κράτη το πρόσχημα επίσης για το να κοιτάνε αλλού και να μην κάνουν τίποτα! Τώρα ο Obama περιμένει το Κογκρέσο να αποφασίσει εάν η Αμερική θα πρέπει να υπερασπιστεί τις αξίες της στον κόσμο ή όχι, διότι ο ίδιος είναι ανίκανος να αποφασίσει μόνος του! Στην πραγματικότητα, ο Obamaβρίσκεται σε μια διάθεση «ηγεσίας από το παρασκήνιο». Αλλά αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος (και οι Σύριοι επίσης) δεν μπορούν να ελπίζουν σε οποιαδήποτε ηγεσία από την Αμερική.

Ο Πούτιν κερδίζει στη Συρία Πώς πήρε το πάνω χέρι – και πώς θα το χρησιμοποιήσει

Μετά από μήνες ακλόνητης στάσης (και σχεδόν μόνος) εναντίον μιας διεθνούς επέμβασης στη Συρία, από τα τέλη του Αυγούστου, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν φάνηκε ότι τελικά υποχωρεί [2] στην προοπτική ενός χτυπήματος των ΗΠΑ κατά του καθεστώτος τού Μπασάρ αλ-Άσαντ. Σίγουρα, δεν ήταν χαρούμενος γι’ αυτό, αλλά η χρήση χημικών όπλων κατά των αμάχων σε ένα προάστιο της Δαμασκού φαινόταν να είχε φέρει την τρέχουσα φάση τής κρίσης τής Συρίας στην αναπόφευκτη κορύφωση της. Απέναντι σε επανειλημμένες αμερικανικές και διεθνείς προειδοποιήσεις ότι μια χημική επίθεση ήταν η κόκκινη γραμμή για τιμωρία, η επίθεση της συμμαχίας στην Συρία φαινόταν απλώς ότι επίκειται σε μερικές ημέρες.

Γκράφιτι στην Μόσχα πέρσι τον Μάρτιο. (Pawel Kopczynski / Courtesy Reuters)

Ωστόσο, τα γεγονότα μετά την ρίψη των χημικών απροσδόκητα λειτούργησαν υπέρ τού Πούτιν. Πρώτα ήρθε η βρετανική κοινοβουλευτική ψηφοφορία που εμπόδισε την πρωτοβουλία τού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε αμερικανική στρατιωτική επίθεση. Στη συνέχεια, ήρθε η απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα να θέσει το θέμα σε ψηφοφορία ενώπιον ενός απρόθυμου Κογκρέσου. Η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι - σε αντίθεση με το Μάλι - δεν θα προχωρήσει μόνη της στη Συρία. Και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι-Μουν δήλωσε ότι η ομάδα επιθεώρησης χημικών όπλων που είχε αποσταλεί στη Συρία θα χρειαστεί χρόνο για να ολοκληρώσει το έργο της πριν αποφασίσει εάν υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για να εγκρίνει ο ΟΗΕ την χρήση βίας.