Αν και θα ευχόταν να είναι αλλιώς, η Τουρκία δεν μπορεί να αποφύγει την εμπλοκή της στην κρίση της Κριμαίας. Ο ισχυρός πληθυσμός των 260.000 Τατάρων της χερσονήσου, σχεδόν το 15% του συνολικού πληθυσμού, δημιουργεί έναν ισχυρό δεσμό. Εθνικά, γλωσσικά και με βάση τη θρησκεία (σουνίτες ισλαμιστές), οι Τατάροι είναι πολύ κοντά στους Τούρκους. Αρκετά εκατομμύρια Τούρκοι πολίτες μπορούν να ισχυριστούν ότι έχουν ρίζες Τατάρων λόγω των διαδοχικών κυμάτων μετανάστευσης, καθώς η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέλαβε την Khanate της Κριμαίας, τo 1783. O Yusuf Akcura, ένας από τους ιδρυτές του τουρκικού εθνικισμού, ήταν επίσης Τατάρος (προερχόμενος ωστόσο από την περιοχή του Βόλγα και όχι από την Κριμαία). Αυτές τις ημέρες, ο τουρκικός Τύπος είναι γεμάτος με άρθρα και σχόλια που ζητούν από την κυβέρνηση να σκληρύνει τη στάση της και να προστατέψει την μειονότητα των Τατάρων, που είναι φίλα προσκείμενη στην κυβέρνηση του Κιέβου, από την ρωσική εισβολή. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Ahmet Davutoglu, εισάκουσε την έκκληση, υποσχόμενος να επεκτείνει την προστασία.
Ο δεύτερος λόγος που η Άγκυρα δείχνει ενδιαφέρον για την εν εξελίξει κρίση, είναι η αίσθηση της Τουρκίας ότι ανήκει στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, όσο θολό και εάν είναι αυτό. Αν και η εξωτερική της πολιτική είναι σταθερά συνδεδεμένη με την Μέση Ανατολή τα τελευταία πέντε χρόνια, η Ουκρανία θεωρείται γειτονική χώρα. Μια αλλαγή στο εδαφικό καθεστώς στην περιοχή, δεν πρόκειται να ληφθεί ελαφρά τη καρδία. Δεν είναι μόνο η χρόνια ανησυχία για τη δική της εδαφική ακεραιότητα που διακυβεύεται, αλλά ενδεχομένως άλλα σημεία έντασης σε όλη τη μετα-σοβιετική περιοχή, όπως το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Καθώς πλησιάζει η ώρα για το δημοψήφισμα στην Βουλή της Κριμαίας στις 16 Μαρτίου, οι προοπτικές για απόσχιση γίνονται πολύ αληθινές. Η Τουρκία θα πρέπει χωρίς αμφιβολία να απαντήσει και να αποκηρύξει την έκβαση του δημοψηφίσματος. Το ερώτημα είναι πόσο μακριά είναι έτοιμη να το πάει σε μια συντονισμένη αντιπαράθεση με την Ρωσία.
Ο δεύτερος λόγος που η Άγκυρα δείχνει ενδιαφέρον για την εν εξελίξει κρίση, είναι η αίσθηση της Τουρκίας ότι ανήκει στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, όσο θολό και εάν είναι αυτό. Αν και η εξωτερική της πολιτική είναι σταθερά συνδεδεμένη με την Μέση Ανατολή τα τελευταία πέντε χρόνια, η Ουκρανία θεωρείται γειτονική χώρα. Μια αλλαγή στο εδαφικό καθεστώς στην περιοχή, δεν πρόκειται να ληφθεί ελαφρά τη καρδία. Δεν είναι μόνο η χρόνια ανησυχία για τη δική της εδαφική ακεραιότητα που διακυβεύεται, αλλά ενδεχομένως άλλα σημεία έντασης σε όλη τη μετα-σοβιετική περιοχή, όπως το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Καθώς πλησιάζει η ώρα για το δημοψήφισμα στην Βουλή της Κριμαίας στις 16 Μαρτίου, οι προοπτικές για απόσχιση γίνονται πολύ αληθινές. Η Τουρκία θα πρέπει χωρίς αμφιβολία να απαντήσει και να αποκηρύξει την έκβαση του δημοψηφίσματος. Το ερώτημα είναι πόσο μακριά είναι έτοιμη να το πάει σε μια συντονισμένη αντιπαράθεση με την Ρωσία.
