Marx Is Back The global working class is starting to unite

The inscription on Karl Marx's tombstone in London's Highgate Cemetery reads, "Workers of all lands, unite." Of course, it hasn't quite ended up that way. As much buzz as the global Occupy movement managed to produce in a few short months, the silence is deafening now. And it's not often that you hear of shop workers in Detroit making common cause with their Chinese brethren in Dalian to stick it to the boss man. Indeed, as global multinational companies have eaten away at labor's bargaining power, the factory workers of the rich world have become some of the least keen on helping out their fellow wage laborers in poor countries. But there's a school of thought -- and no, it's not just from the few remaining Trotskyite professors at the New School -- that envisions a type of global class politics making a comeback. If so, it might be time for global elites to start trembling. Sure, it doesn't sound quite as threatening as the original call to arms, but a new specter may soon be haunting the world's 1 percent: middle-class activism. 

The New York Times: Η Τουρκία ‘κίνδυνος’ για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ

Σε άρθρο της, που επικρίνει έντονα τον Τούρκο πρωθυπουργό Ερντογάν για τη δημιουργία ενός ‘αυταρχικού κράτους’, η εφημερίδα The New York Times καλεί την αμερικανική κυβέρνηση να στείλει ένα «ισχυρό μήνυμα» στην Τουρκία χαρακτηρίζοντάς την ως «κίνδυνο» για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.

Η αμερικανική εφημερίδα προβαίνει σε σκληρές επικρίσεις εναντίον του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Why Europe should broaden its horizons in the Sahel

The Sahel stretches from the Atlantic to the Red Sea, touching on 13 countries from Senegal to Eritrea. Turmoil is spreading across the region, putting European security interests at risk, yet Brussels is scrambling to respond. As the EU prepares for a new military mission to the Central African Republic (CAR), it should review its Sahel policy. The EU needs a more integrated approach to the broader Sahel if it is to deal with the humanitarian and security crises emanating from the region.



In 2013, the chaos in Mali revealed to Europeans that the Sahel, in spite of its geographic distance,was connected with the EU’s neighbourhood. France’s robust military intervention was followed by an EU training mission to help Mali’s armed forces, and eight member-states are contributing to a UN mission there. In spite of a successful presidential election, Mali’s problems remain: reconciliation between the northernTuareg groups and the government in Bamako is moving slowly, and as UN troops replace theFrench, militant groups threaten to return.

Perspectives on the Ukrainian Protests

A few months ago, Ukrainian President Viktor Yanukovich was expected to sign some agreements that could eventually integrate Ukraine with the European Union economically. Ultimately, Yanukovich refused to sign the agreements, a decision thousands of his countrymen immediately protested. The demonstrations later evolved, as they often do. Protesters started calling for political change, and when Yanukovich resisted their calls, they demanded new elections.

Some protesters wanted Ukraine to have a European orientation rather than a Russian one. Others felt that the government was corrupt and should thus be replaced. These kinds of demonstrations occur in many countries. Sometimes they're successful; sometimes they're not. In most cases, the outcome matters only to the country's citizens or to the citizens of neighboring states. But Ukraine is exceptional because it is enormously important. Since the breakup of the Soviet Union, Ukraine has had to pursue a delicate balance between the tenuous promises of a liberal, wealthy and somewhat aloof Europe and the fact that its very existence and independence can be a source of strategic vulnerability for Russia.

Σουπερ-ιοί μολύνουν την «Αλίκη του success story»

Η επιδείνωση του διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος δίνει ένα ακόμη χτύπημα κάτω από τη ζώνη στους «πετυχημένους» σχεδιασμούς των διαχειριστών της κρίσης αποδεικνύοντας ότι δεν ελέγχουν τίποτα. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση που είχε εναποθέσει τις ελπίδες της στις προσευχές περί ανάπτυξης παγκοσμίως, βρίσκεται αντιμέτωπη κι αυτή με τη νέα κρίση που χτυπά τις αναδυόμενες οικονομίες και μολύνει τις μητροπόλεις.

Εάν εώς τώρα ο τίτλος του παραμυθιού ήταν "Η Αλίκη στη Χώρα του Success Story", ότι δηλαδή τα πράγματα βελτιώνονται και ότι έχει και τα καλά της η υποβάθμιση στις αναδυόμενες αγορές διοτί μπορεί να τραβάει κεφάλαια, τα γνωστά κερδοσκοπικά hedge fund τύπου Πόλσον, με αιχμή τις τράπεζες κι άλλες μεγάλες επιχειρήσεις που πάνε για ιδιωτικοποίηση, από δω και πέρα η διεθνής εικόνα δείχνει ότι τα πράγματα σκουραίνουν πάλι.

Σχεδόν 45.000 μετανάστες διακινδύνευσαν τη ζωή τους στη Μεσόγειο το 2013

Σχεδόν 45.000 μετανάστες διακινδύνευσαν τη ζωή τους στη Μεσόγειο στην προσπάθειά τους να φτάσουν στις ιταλικές και τις μαλτέζικες ακτές, σύμφωνα με έναν απολογισμό που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (IOM) από τη Γενεύη.

«Ο αριθμός αυτός είναι ο μεγαλύτερος που έχει καταγραφεί από το 2008, με εξαίρεση το 2011, χρονιά της κρίσης στη Λιβύη», ανέφερε ένας εκπρόσωπος του IOM.

Παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός της Ουκρανίας

Την παραίτησή του υπέβαλε σήμερα το πρωί ο πρωθυπουργός της Ουκρανίας, Μικόλα Αζάροφ, σύμφωνα με ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της ουκρανικής κυβέρνησης, την ώρα της έναρξης της έκτακτης συνεδρίασης του ουκρανικού κοινοβουλίου για την αντιμετώπιση της πολιτικής κρίσης.

«Έλαβα την απόφαση να ζητήσω από τον πρόεδρο να κάνει δεκτή την παραίτησή μου από τη θέση του πρωθυπουργού, για να δημιουργηθούν επιπλέον συνθήκες για έναν πολιτικό συμβιβασμό και την ειρηνική διευθέτηση της κρίσης», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Το πρώτο πολιτικό στίγμα των Κούρδων τής Συρίας

Θα ήταν παρακινδυνευμένο να πιστέψει κανείς ότι η «Γενεύη-2» θα κατάφερνε να επιλύσει το συριακό πρόβλημα μονομιάς. Ήταν αναμενόμενο το αδιέξοδο στο οποίο κατέληξαν οι συνομιλίες ανάμεσα στους εκπροσώπους τού καθεστώτος Άσαντ και των αραβικών ένοπλων ομάδων της αντιπολίτευσης, δεδομένης της ρευστότητας που επικρατεί στο πεδίο των μαχών. Καμία από τις αντιμαχόμενες πλευρές δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει το «πάνω χέρι» στο εσωτερικό τής Συρίας, και ως εκ τούτου, καμία δεν έχει σκοπό να επιδείξει διαλλακτικότητα. Αποτελεί, άλλωστε, δίδαγμα της πείρας ότι ειρηνευτικές συνομιλίες τύπου «Γενεύη-2» ουσιαστικά επικυρώνουν με πολιτικό τρόπο τα στρατιωτικά τετελεσμένα γεγονότα. Με άλλα λόγια, εάν ο συριακός εμφύλιος δεν κριθεί στα πεδία των μαχών, καμία διεθνής ειρηνευτική διάσκεψη δεν προβλέπεται να επιφέρει αφ' εαυτής κανένα αποτέλεσμα ουσίας.

Ο ηγέτης τού κουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας PYD) της Συρίας, Salih Muslim. (Philippe Wojazer / Reuters)

Ανεξαρτήτως, όμως, των απογοητευτικών αποτελεσμάτων των ειρηνευτικών συνομιλιών, αξίζει να επισημανθεί ότι η σημαντικότερη πολιτική εξέλιξη που σημειώθηκε επ' ευκαιρία της «Γενεύης-2» δεν προέρχεται ούτε από το καθεστώς Άσαντ ούτε και από την αραβική αντιπολίτευση.