Μια πλακέτα μερικώς κρυμμένη από τις ρίζες μιας συκιάς στο πάρκο King George V στο Χονγκ Κονγκ. (Bobby Yip / Courtesy Reuters)
Το παρελθόν έχει έναν παράξενο τρόπο να αντηχεί στο παρόν, ως σαν τα πεινασμένα φαντάσματα της ιστορίας να μην σταματούν μέχρι να χορτάσουν. Κατά τις τελευταίες δύο εβδομάδες, το Χονγκ Κονγκ έχει βουτήξει όχι μόνο στην βροχή αλλά και στην ιστορία, καθώς αναπτύχθηκε ένα φοιτητικό μποϊκοτάζ σε αυτό που συνόψισε ο Gady Epstein [1] του Economist ως «η πρώτη μεγάλης κλίμακας διαδήλωση φοιτητών υπέρ τής δημοκρατίας, που ξέσπασε σε κινεζική πόλη από το 1989». Οι ομοιότητες των διαδηλώσεων και της καταστολής στην πλατεία Τιενανμέν είναι πράγματι εντυπωσιακές - και αποθαρρυντικές, δεδομένης της έκβασης εκείνης της όμορφης και τρομερής άνοιξης. Αλλά το 1989 δεν είναι η μόνη λυδία λίθος για το Κίνημα της Ομπρέλας στο Χονγκ Κονγκ. Η εξέταση του ευρύτερου ιστού των ιστορικών παραλληλισμών αποκαλύπτει ότι τα παιδιά που κατέλαβαν το κέντρο του Χονγκ Κονγκ έχουν ήδη κερδίσει.