Νωρίς την περασμένη άνοιξη, φιλο-ρωσικά πλήθη στην ουκρανική Κριμαία συγκεντρώθηκαν και απαίτησαν να διεξάγουν οι Αρχές ένα λαϊκό δημοψήφισμα για το αν η χερσόνησος θα πρέπει να ενταχθεί στην Ρωσική Ομοσπονδία. Η ειρωνεία είναι ότι στην Ρωσία δεν επιτρέπονται ούτε τέτοιες συγκεντρώσεις ούτε τέτοια δημοψηφίσματα. Όταν η ψηφοφορία όντως έλαβε χώρα στις 16 Μαρτίου, ο τίτλος που αποτύπωσε καλύτερα την στιγμή ήταν από το Onion [1]: «Ψηφοφόροι τής Κριμαίας συγκινημένοι για την άσκηση της δημοκρατίας για τελευταία φορά».
Άνθρωποι περνούν μπροστά από μια τοιχογραφία που δείχνει έναν χάρτη τής Κριμαίας στα ρωσικά εθνικά χρώματα, στις 25 Μαρτίου 2014. (Artur Bainozarov / Courtesy Reuters)
Η παρωδία δημοψηφίσματος πραγματοποιήθηκε υπό την απειλή των όπλων. Προήδρευαν ένοπλοι ενδεδυμένοι με συνήθεις, αλλά χωρίς διακριτικά στολές. Δεν υπήρξε αιματοχυσία, αλλά δεν ήταν και ελεύθερο δημοψήφισμα. Καθώς τα αποτελέσματα ανακοινώνονταν, πολλοί από τα 2,5 εκατομμύρια πολίτες της Κριμαίας έκλαιγαν: Μερικοί από χαρά, καθώς τυλίγονταν με ρωσικές σημαίες και τραγουδούσαν τον άλλοτε σοβιετικό- και τώρα ρωσικό- ύμνο, κι άλλοι από ταπείνωση που παραδόθηκαν σαν δουλοπάροικοι σε έναν νέο αφέντη - τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.