The Coup in Chile

What happened in Chile on September 11, 1973 did not suddenly reveal anything new about the ways in which men of power and privilege seek to protect their social order: the history of the last 150 years is spattered with such episodes.

A left-wing political prisoner is registered at the National Stadium in Santiago, Chile, 1973. Koen Wessing

Even so, Chile has at least forced upon many people on the Left some uncomfortable reflections and questions about the “strategy” which is appropriate in Western-type regimes for what is loosely called the “transition to socialism.”

Labour leadership: Jeremy Corbyn elected with huge mandate

Jeremy Corbyn has been elected leader of the British Labour party, in a stunning first-round victory that dwarfed even the mandate for Tony Blair in 1994.

He won with nearly 59.5% of first-preference votes, beating rivals Andy Burnham, who trailed on 19%, and Yvette Cooper who received 17%. The “Blairite” candidate Liz Kendall came last on 4.5%.

How Low Will Erdogan Go?

On June 7, Turkish voters went to the polls and denied President Recep Tayyip Erdogan’s Justice and Development Party (the AKP) a governing majority for the first time in over a decade. It appeared the AKP would have to negotiate with other political parties to build a coalition government — a clear setback for Erdogan, who hoped to use an electoral victory to consolidate his increasingly authoritarian rule. Yet the elation among those worried what Erdogan’s success would mean for Turkish democracy quickly turned to despair. Over the course of the summer, commentators went from celebrating a “carnival of pluralism and liberalism” to declaring more recently that Turkey was “on the road to Armageddon.”

Εξαναγκάζοντας το Κίεβο

Φιλορώσοι αυτονομιστές συλλέγουν κομμάτια από ένα κατεστραμμένο ουκρανικό τανκ στην πόλη Vuhlehirsk, δυτικά του Ντεμπαλτσέβε, τον Φεβρουάριο του 2015. BAZ RATNER / REUTERS

Παρατηρώντας την από την Ουάσιγκτον, η σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία φαίνεται να έχουν φτάσει σε ένα επίπεδο σταθεροποίησης. Παρά τις διάφορες συμφωνίες κατάπαυσης του πυρός, οι μάχες στην πρώτη γραμμή δεν έπαψαν ποτέ εντελώς. Ωστόσο, η ένταση της βίας έχει μειωθεί σημαντικά, και ο ρωσικός στρατός και οι αυτονομιστές σύμμαχοί του δεν έχουν ξεκινήσει μια μεγάλη επίθεση σε διάστημα έξι μηνών. Δεδομένου ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν φαίνεται απρόθυμος να αποσύρει τις δυνάμεις του από τα ανατολικά, κάποιοι ελπίζουν τώρα ότι η σύγκρουση θα «παγώσει» -δηλαδή ότι η αιματοχυσία θα λάβει ένα τέλος, ακόμη και τη απουσία επίσημης πολιτικής διευθέτησης- επιτρέποντας στο Κίεβο να προχωρήσει με τις μεταρρυθμίσεις, την οικονομική ανάκαμψη και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ένα τέτοιο αποτέλεσμα, ισχυρίστηκε το μέλος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής Rolf Mützenich σε ένα κείμενό του τον Φεβρουάριο [2] στο Foreign Affairs, θα πρέπει να ικανοποιεί την Δύση.

Η διπλή προσφυγική κρίση της Ευρώπης

Η Ευρώπη αισθάνεται υπό πολιορκία. Κάθε ημέρα φέρνει νέες ανησυχητικές εικόνες απελπισμένων προσφύγων που προσπαθούν να περάσουν στην ΕΕ, με οποιοδήποτε τρόπο. Αλλά η ΕΕ φαίνεται ανίκανη να αντιδράσει ενιαία. Οι εντάσεις μεταξύ των κρατών-μελών φαίνεται να αυξάνονται διότι το πρόβλημα είναι τόσο διαφορετικό από τη μία χώρα στην άλλη. Σε κατά κεφαλή βάση, η Σουηδία λαμβάνει 15 φορές περισσότερες αιτήσεις ασύλου από ό,τι το Ηνωμένο Βασίλειο (όπου η επίσημη πολιτική παραμένει εξαιρετικά εχθρική) και η Γερμανία έχει τώρα γίνει ο κύριος συνολικά στόχος, λαμβάνοντας το 40% του συνόλου των αιτήσεων της ΕΕ. Ακόμη και σε κατά κεφαλήν βάση, αυτό είναι αρκετές φορές περισσότερο από το μέσο όρο της ΕΕ.