Το πρόβλημα με το outsourcing μεταξύ χωρών

Σύμφωνα με τη βρετανική εθνική οργάνωση outsourcing, το outsourcing έχει ένα πρόβλημα image. Αφού διάβασα ένα άρθρο των New York Times που εκθέτει την ισραηλινή και σαουδαραβική «δυσπεψία» για την τρέχουσα εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, είμαι διατεθειμένος να μοιραστώ αυτή την αρνητική άποψη, ιδιαίτερα όταν αφορά συμμάχους των Αμερικανών που προσπαθούν να αναθέσουν στην Ουάσιγκτον τη δουλειά που αυτοί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν μόνοι τους. Μερικές φορές, προφανώς, υπάρχουν σημαντικά πράγματα που πρέπει να γίνουν  και που οι μικρότερες και λιγότερο ισχυρές χώρες δεν μπορούν να τα κάνουν μόνες τους. Ακόμη και μεγάλες χώρες μπορούν κάποια στιγμή να αναθέτουν σε τρίτους, όπως στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ παρέθεταν σιγά-σιγά τις δυνάμεις τους, ανέθεσαν το βασικό έργο της καταστροφής της Wehrmacht στη Σοβιετική Ένωση. Ωστόσο, το outsourcing βασίζεται σε συνθήκες συμμαχίας, αλλά ως προϊόν, όταν τα πράγματα πάνε καλά, διαπραγμάτευσης, συναίνεσης για τις υποχρεώσεις των συμμάχων, κοινής αντίληψης για την απειλή και ισχυρής αίσθησης αμοιβαίου συμφέροντος.




Υπάρχει ένα πρόβλημα ωστόσο, όταν οι χώρες πιέζουν δημοσίως τις άλλες να κάνουν πράγματα που δεν μπορούν ή που δεν θα κάνουν χωρίς να έχουν πρώτα οικοδομήσει μια πειστική βάση για την σιωπηρή μεταβίβαση της ευθύνης-χωρίς για παράδειγμα να υπάρχει κοινό συμφέρον ή χωρίς να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι ανησυχίες της άλλης χώρας ή απλώς επιδεικνύοντας μια απλή σχέση μεταξύ μέσων και σκοπών. Σε ό,τι αφορά την παρέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία, οι Σαουδάραβες απλώς δεν το έθεσαν, τουλάχιστον δημοσίως, και πιθανώς ούτε και σε ιδιωτικό επίπεδο. Και δεν είναι ξεκάθαρο ότι θα το έκαναν διότι, από την οπτική του Ριάντ, αυτή η μάχη φαίνεται να είναι εκδίκηση για αυτό που θεωρεί ότι συνέβη στην περίπτωση του Ιράν, ότι «κατέλαβε» το Ιράκ η σουνιτική διακυβέρνηση. Υπάρχει κάποια ισχύ στην υποκείμενη καταγγελία ότι οι ΗΠΑ απομάκρυναν τον πιο επικίνδυνα στρατηγικό αντίπαλο από τη σκηνή, ενώ ανοίγουν την πόρτα για την ιρανική επιρροή στη Βαγδάτη. Από την οπτική της Σαουδικής Αραβίας, το Ιράκ είναι πλήρως εξαρτημένο από την επιθυμία του Ιράν για την υπεροχή στην περιφέρεια. Εάν βρίσκεται κανείς στο Ριάντ, αυτό πρέπει να του φαίνεται μπερδεμένο.

Left and right wing terrorism in Italy in the 1970’s: Lessons for Greece.

Italy for almost 15 years faced the menace of both far-right and far-left terrorism. From the late 1960’s to the early 1980’s the lethal face of terrorism brought chaos to the Italian state and intimidated society. To speak of what the 1970s represented in Italy’s political history is probably to speak of the present in Greece; the political situation that preceded those years in Italy bears resemblance to the situation that Greece faces today.

Τι συμβαίνει με την Τουρκία του Ερντογάν και τις σχέσεις της με το βόρειο Ιράκ και τους Κούρδους

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Κακήν-κακώς η Άγκυρα των Ερντογάν και Νταβούτογλου, αναδιπλώνεται σε όλα τα μέτωπα, ευθυγραμμίζοντας απόλυτα την πολιτική της με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενταφιάζοντας οριστικά τους πειραματισμούς του Νταβούτογλου υπό το πρόσχημα της «πολιτικής μηδενικών προβλημάτων».

Η πολιτική αυτή, όμως προκάλεσε χάος στην περιοχή και τεράστιες επιπλοκές στην τουρκική εξωτερική πολιτική, με τη χώρα να μένει, κυριολεκτικά, από συμμάχους.

BND: Μη χαίρεστε για το πετρέλαιο, μας λένε Γερμανοί κατάσκοποι

«Μαύρα» μαντάτα για τις ελληνικές ελπίδες στον τομέα της αξιοποίησης των υδρογονανθράκων αποτελεί η έκθεση της γερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών, της BND, η οποία προειδοποιεί για σημαντική πτώση του προϊόντος στις διεθνείς αγορές, μια εξέλιξη που έχει οικονομική αλλά και διεθνοπολιτική ερμηνεία…

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Η κατάρρευση των τιμών στα επίπεδα των 80 δολαρίων ανά βαρέλι θα επέλθει μέχρι το τέλος της παρούσας δεκαετίας, ως αποτέλεσμα της φρενίτιδας στον τομέα της εξόρυξηςσχιστολιθικού αερίου (shale gas), με ηγέτιδα δύναμη τις Ηνωμένες Πολιτείες, στο έδαφος των οποίων έχουν εντοπιστεί κολοσσιαία αποθέματα, ενώ για την τεχνολογία απόληψής τους την ευθύνη έχει ένας Έλληνας (http://www.defence-point.gr/news/?p=82259)…

Εάν δηλαδή, χονδρικά, το κόστος εξόρυξης των ελληνικών υδρογονανθράκων θα κυμαίνεται περί τα 60 δολάρια ανά βαρέλι, καθίσταται σαφές ότι τα περιθώρια κέρδους είναι πολύ μικρά, καθώς αυτά θα πρέπει να τα μοιραστεί η χώρα μας με τις εταιρίες που διαθέτουν την τεχνογνωσία για την εξόρυξη, αλλά και θα επενδύσουν τα απαραίτητα κεφάλαια δισεκατομμυρίων ευρώ (θα το κάνουν άραγε, με πόση προθυμία και ζητώντας τι ακριβώς, αφού το κίνητρο που είναι το κέρδος θα βαίνει μειούμενο) για να γίνει πραγματικότητα το σημερινό όνειρο για τους Έλληνες, που όμως δεν «ευθυγραμμιζόταν» με τα συμφέροντα «καρχαριών» που καθυστέρησαν με κάθε τρόπο την ενασχόληση της χώρας…

The U.S.-Saudi Rift: Three Things to Know

Tensions between the United States and Saudi Arabia have reached their highest point in the countries' decades-long alliance as Riyadh expresses its dissatisfaction with the Obama administration's handling of Middle East affairs. CFR's Edward R. Murrow Press Fellow Fred Kaplan highlights three things to know about the rift in the U.S.-Saudi relationship:

Are China’s Banks Next?

WASHINGTON, DC – America’s recent bout of dysfunctional politics and the eurozone’s on-again, off-again crisis should, on the face of it, present a golden opportunity to China. To be sure, the malaise in the United States and Europe is likely to hurt Chinese exports; but, over the long term, China wants to reorient its economy toward domestic consumption. With the Tea Party wing of America’s Republican Party scaring investors out of the dollar, interest in the Chinese renminbi’s potential as an international reserve currency can only increase.

Illustration by Paul Lachine

This will help China to attract more investors seeking to diversify their portfolios. Chinese government debt will become an important global benchmark asset, which should help its private sector to attract funding on reasonable terms, while the predominance of the US Federal Reserve in determining worldwide monetary conditions would presumably diminish. The decades-old shift to a multipolar world for manufacturing could thus lead to a more multipolar currency world, with the renminbi as an important player.