Ο στόχος του 2% (αμυντικές δαπάνες) του ΝΑΤΟ

Σε μια συμμαχία 28 κυρίαρχων κρατών, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών με την τεράστια στρατιωτική μηχανή τους, υπάρχουν πολλά κίνητρα για τα μέλη να ξεγλιστρήσουν συμμετέχοντας ελάχιστα, γνωρίζοντας πως είναι πιθανό άλλοι να συμπληρώσουν τα απαιτούμενα. Ο δίκαιος καταμερισμός του βάρους της υπεράσπισης της κοινότητας του Βόρειου Ατλαντικού είναι εξαιρετικά σημαντικός και οι διαμορφωτές πολιτικής και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού ορθώς αναζητούν ένα τρόπο για να διαχειριστούν την πρόκληση.



Δυστυχώς, όμως, η μέθοδος που επιλέχθηκε από τις κυβερνήσεις των μελών του ΝΑΤΟ, ο αποκαλούμενος στόχος του 2%, δεν βοηθά στην μέτρηση του καταμερισμού των βαρών και σίγουρα δεν βοηθά στην ποσοστικοποίηση του καταμερισμού του κινδύνου. Στην πραγματικότητα, ο στόχος του 2% είναι πρακτικά άχρηστος και θα πρέπει να παραμεριστεί υπέρ μιας πιο αντικειμενικής, πιο ακριβούς μέτρησης της κατανομής του βάρους και των κινδύνων. Σε αντίθετη περίπτωση, η συμμαχία δεν μπορεί να ελπίζει στην επιτυχή διαχείριση αυτών των δύο προκλήσεων.

Το σχέδιο εξόντωσης ενός έθνους

«Οι χριστιανοί καίγονταν σαν τα ζωύφια». Ο τίτλος της ολοσέλιδης ανταπόκρισης, στις 10 Ιουλίου 1909, στην εικονογραφημένη βρετανική εφημερίδα The Graphic απέδιδε όσα είχαν συμβεί στα Αδανα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας λίγους μήνες νωρίτερα. Ο απεσταλμένος της εφημερίδας, J.L.C. Booth, περιέγραφε λεπτομερώς τις κινήσεις του μαινόμενου όχλου από πόρτα σε πόρτα και τη σφαγή χιλιάδων Αρμενίων της πόλης.

«Ομάδες αντρών έμπαιναν στα σπίτια, τα περιέλουζαν με κηροζίνη και άναβαν φωτιές. Οι περισσότεροι άνθρωποι καίγονταν ζωντανοί. Δεν μπορούσαν ούτε να διαφύγουν από τα φλεγόμενα κτίρια. Στις εξόδους τούς περίμεναν οπλισμένοι στρατιώτες που πυροβολούσαν όσους έβγαιναν. Αρκετοί πηδούσαν από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα για να γλιτώσουν» γράφει ο ανταποκριτής. «Οσοι δεν σκοτώνονταν από την πτώση εκτελούνταν επί τόπου».

The slow dance between Minsk and Brussels

The crisis in Ukraine is making Belarus more dependent on Russia. But it has also made the Belarusian leadership keener to balance its close ties to Moscow with a warmer relationship with Brussels.



Most Europeans think little about Belarus, a country of ten million people that nestles between Russia, Ukraine, Poland, Lithuania and Latvia. It has been politically stable for a long time: Alexander Lukashenko was first elected to the presidency in 1994, and is virtually certain to win the next presidential election, in November. But even though the authoritarian political system seems immutable, the economy and the foreign policy may be less so. The EU needs to wake up to the geopolitical opportunities that could arise in Belarus.

Coming to Terms With the American Empire

"Empire" is a dirty word. Considering the behavior of many empires, that is not unreasonable. But empire is also simply a description of a condition, many times unplanned and rarely intended. It is a condition that arises from a massive imbalance of power. Indeed, the empires created on purpose, such as Napoleonic France and Nazi Germany, have rarely lasted. Most empires do not plan to become one. They become one and then realize what they are. Sometimes they do not realize what they are for a long time, and that failure to see reality can have massive consequences.

Not in front of the MPs: Why can’t Parliament have a frank discussion about the EU?

Britain’s Parliament does a poor job of examining EU business. Some simple reforms would improve the way that it scrutinises European legislation.



The British prime minister, David Cameron, wants to make the EU more democratic. National parliamentarians, in his view, understand citizens’ concerns better than MEPs who deliberate in far-away Brussels and Strasbourg; national parliaments should therefore play a greater role in EU decision-making. However, Cameron’s argument would carry more weight if UK parliamentary scrutiny were improved.