Για να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ, ο David Cameron πρέπει να βρει συμμάχους. Ένας από τους στόχους του είναι η Ολλανδία. Στην ομιλία του τον Ιανουάριο, ο Cameron χειροκρότησε την προσπάθεια της ολλανδικής κυβέρνησης «να εξετάσει διεξοδικά το τί η ΕΕ στο σύνολό της θα πρέπει να κάνει και το τί θα πρέπει να σταματήσει να κάνει». Η λεγόμενη αναθεώρηση της επικουρικότητας δημοσιεύθηκε πρόσφατα και αναφέρει 54 τομείς πολιτικής στους οποίους η Χάγη νιώθει πως η ΕΕ θα πρέπει να εμπλέκεται λιγότερο, ή ακόμα και να μη συμμετάσχει καθόλου. Δεδομένου του ότι πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό, ή είναι εντελώς αντίθετοι, στις πιέσεις του Cameron για τη διεξαγωγή μεταρρυθμίσεων, η Downing Street βλέπει το review της Ολλανδίας ως καλά νέα. Αλλά αν Cameron πιστεύει ότι η Ολλανδία θα υποστηρίξει ριζικές αλλαγές στην ΕΕ, κάνει λάθος.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί ο Cameron πιστεύει ότι οι Ολλανδοί είναι στο πλευρό του. Όπως και ο Cameron, ο πρωθυπουργός Mark Rutte υποστηρίζει ότι «ο χρόνος μιας στενότερης ένωσης σε όλους τους τομείς της πολιτικής τελείωσε». Η ολλανδική ανάλυση υποστηρίζει ότι ο λόγος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δε θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα σε τομείς όπως η κοινωνική ασφάλιση, οι συντάξεις, το ποινικό δίκαιο και η πολυφωνία των ΜΜΕ. Οι Ολλανδοί αντιτίθενται στην ύπαρξη ενός ανεξάρτητου προϋπολογισμού της Ευρωζώνης και φόρων της ΕΕ. Σε γενικές γραμμές, η ολλανδική κυβέρνηση πιστεύει ότι η Κομισιόν θα πρέπει να καθορίσει γενικούς στόχους και να αφήσει την εφαρμογή τους στα κράτη μέλη.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί ο Cameron πιστεύει ότι οι Ολλανδοί είναι στο πλευρό του. Όπως και ο Cameron, ο πρωθυπουργός Mark Rutte υποστηρίζει ότι «ο χρόνος μιας στενότερης ένωσης σε όλους τους τομείς της πολιτικής τελείωσε». Η ολλανδική ανάλυση υποστηρίζει ότι ο λόγος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δε θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα σε τομείς όπως η κοινωνική ασφάλιση, οι συντάξεις, το ποινικό δίκαιο και η πολυφωνία των ΜΜΕ. Οι Ολλανδοί αντιτίθενται στην ύπαρξη ενός ανεξάρτητου προϋπολογισμού της Ευρωζώνης και φόρων της ΕΕ. Σε γενικές γραμμές, η ολλανδική κυβέρνηση πιστεύει ότι η Κομισιόν θα πρέπει να καθορίσει γενικούς στόχους και να αφήσει την εφαρμογή τους στα κράτη μέλη.