Σημαίες τού AfD μπροστά στις Πύλες του Βραδεμβούργου στο Βερολίνο, στις 16 Σεπτεμβρίου 2013. (Fabrizio Bensch / Courtesy Reuters)
Για χρόνια, η Γερμανία απολάμβανε την ευγενή διάκριση του να είναι η μόνη μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα χωρίς ένα σημαντικό δεξιό, αντιευρωπαϊκό κόμμα. Αλλά μακράν τού να γιορτάζουν το ξαφνικό κύρος τής χώρας τους ως υποδειγματική δημοκρατία τής ηπείρου, πολλοί Γερμανοί παρατηρητές υπέφεραν από κάποιον βαθμό αναστάτωσης. Ήταν απλώς θέμα χρόνου, πίστευαν, μέχρι ένας ταλαντούχος λαϊκιστικής -κάποιος χαρισματικός, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και επαγγελματικά επιτυχημένος, να βρει μια φόρμουλα που θα προσελκύσει το γερμανικό κοινό. Στο κάτω-κάτω, οι έρευνες έχουν δείξει επανειλημμένα ότι οι Γερμανοί είναι εξίσου πιθανό να φιλοξενήσουν ανταγωνιστικά προς την ΕΕ, εχθρικά προς τους αλλοδαπούς και ισλαμοφοβικά συναισθήματα όπως οι ομόλογοί τους στις Κάτω Χώρες, την Σκανδιναβία και αλλού στην Ευρώπη, όπου τα κόμματα της δεξιάς κερδίζουν τακτικά το ένα τέταρτο των ψήφων -και μέχρι που συμμετέχουν σε κυβερνήσεις συνασπισμού.