Χάσμα μεταξύ πολιτικών και πολιτών στη Γερμανία

Στο ερώτημα για την Ευρώπη, υπάρχει ένα οδυνηρό χάσμα μεταξύ της γερμανικής πολιτικής ελίτ και του κοινού. Όπως εμφάνισε η τελευταία μας δημοσκόπηση YouGov Deutschland για τα συναισθήματα των Γερμανών ψηφοφόρων απέναντι στην Ευρώπη, ο γερμανικός λαός είναι συντριπτικά εναντίον περαιτέρω οικονομικής στήριξης για την ευρωζώνη, και θεωρεί πως ο επόμενος Καγκελάριος θα πρέπει να στηρίξει τις προσπάθειες για να μεταβιβάσει τις εξουσίες πίσω στα κράτη-μέλη.

Τώρα, η Deutsche Wirtschafts Nachrichten έχει διεξάγει μια παρόμοια δημοσκόπηση μεταξύ και των 620 μελών της γερμανικής Bundestag. Είναι ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα:

Η δημοσκόπησή μας διαπιστώνει ότι τα δύο τρίτα των Γερμανών απορρίπτουν οποιαδήποτε πολιτική της ευρωζώνης που περιλαμβάνει ακόμη περισσότερα γερμανικά κεφάλαια: είτε αυτά είναι επιπλέον δάνεια στα κράτη με κρίση, απομείωση χρέους ή συγκέντρωση χρέους.

Φθηνότερο φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν για Ελλάδα και Ε.Ε.

Χθες στο Μπακού, η κοινοπραξία του Σαχ Ντενίζ υπέγραψε συμφωνίες 25ετούς διάρκειας για την προμήθεια άνω των 10 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου ετησίως από το κοίτασμα του Σαχ Ντενίζ 2, ποσότητες που θα διανεμηθούν σε εταιρείες σε Ιταλία, Ελλάδα και Βουλγαρία.

Χαμηλότερη τιμή

Οι συμφωνίες αυτές, που χαρακτηρίστηκαν από τον περιφερειακό πρόεδρο της BP για το Αζερμπαϊτζάν κ. Γκόρντον Μπίλερ «από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της αγοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου», προσφέρουν σύμφωνα με έγκυρες πηγές αέριο σε τιμή χαμηλότερη κατά 10-12% από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο της τιμής τoυ ρωσικού αερίου. Μία από αυτές τις συμφωνίες υπέγραψε και η ΔΕΠΑ για την προμήθεια 1 δισ. κ.μ. αερίου, ενώ οι άλλες 9 ευρωπαϊκές εταιρείες είναι οι Shell, Bulgargas, Gasnatural Fenosa, EON, GDF Suez, Hera Trading, AXPO και ENEL.

Γιατί η γερμανική κάλπη μάς αφορά

Οι εκλογές στη Γερμανία είναι περισσότερο σημαντικές από κάθε άλλη φορά, γιατί η χώρα κατέστη τα τελευταία χρόνια απόλυτη κυρίαρχος στην Ευρώπη, κατά τρόπο που επηρεάζει καθοριστικά την καθημερινότητα πολλών λαών, ασφαλώς και των Ελλήνων. Αλλά και ιδιότυπες, γιατί δεν είχαν ξαναπαρουσιαστεί τα δύο στοιχεία που, κατά τη γνώμη μου, χαρακτηρίζουν αυτή την εκλογική αναμέτρηση από την πρώτη στιγμή.

Το πρώτο είναι η μονομερής θέση από την ίδια τη Γερμανία αυτών των εκλογών ως ορίου για το σταμάτημα -και, θέλω να ελπίζω, και την επανεκκίνηση- κάθε δραστηριοποίησης της θεσμικής και πολιτικής Ευρώπης.

Η αφύπνιση των Ρώσων Ορθόδοξων: Το ξέφτισμα της συμμαχίας Εκκλησίας-Κράτους στη Ρωσία

Όταν η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι στις ειδήσεις, κάτι που συμβαίνει αρκετά συχνά τον τελευταίο καιρό, η εικόνα που έρχεται στο μυαλό είναι ενός στρατού αρχιεπισκόπων και ηγουμένων, με επικεφαλής τον Πατριάρχη Κύριλλο Α’, που συνωμοτούν με τους αυταρχικούς κυβερνήτες τής χώρας στο Κρεμλίνο. Αυτό δεν είναι αστήρικτο. Οι συντηρητικοί κληρικοί τής εκκλησίας έχουν, στην πραγματικότητα, παράσχει την υποστήριξή τους στους πιο πολωτικούς πρόσφατους νόμους της κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένης της φυλάκισης των τριών μελών του γυναικείου μουσικού συγκροτήματος Pussy Riot για προσβολή των θρησκευτικών ευαισθησιών των πιστών, της νομοθεσίας που θέτει εκτός νόμου την «προπαγάνδα υπέρ των μη παραδοσιακών σεξουαλικών σχέσεων» και του θεσμού για το όριο των τριών νόμιμων γάμων για κάθε Ρώσο ώστε να αποθαρρυνθεί το διαζύγιο.΅

Ο Πατριάρχης Κύριλλος και ο Βλαντιμίρ Πούτιν στην Μόσχα. (Sergei Gunyeev / Courtesy Reuters)

Αλλά, για να φθάσει κανείς στο συμπέρασμα ότι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα προπύργιο πολιτικών και ηθικών αντιδραστικών θα πρέπει να μην λάβει υπόψη του τις πολλές αλλαγές τις οποίες αναγκαστικά υφίσταται. Υπό μια έννοια, ο υπερσυντηρητισμός τής εκκλησίας είναι σε πτώση – για του λόγου το αληθές, αρκεί να δούμε τι συμβαίνει μεταξύ των λαϊκών, και όχι στην κορυφή τής ιεραρχίας τής εκκλησίας. Ευσεβείς Χριστιανοί Ορθόδοξοι δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί και πολιτικοί επιστήμονες - καθώς και ιερείς με ελεύθερη σκέψη – γίνονται όλο και πιο δυναμικά οι εναλλακτικοί οι εκπρόσωποι της πίστης τους. Αυτή η έκρηξη της Ορθόδοξης διανόησης δημιουργεί ήδη μια πρόκληση για την συντηρητική εκκλησιαστική ιεραρχία και, κατ’ επέκταση, για το καθεστώς τού Βλαντιμίρ Πούτιν.