Υπήρξε μεγάλη σπέκουλα σχετικά με τους λόγους που οδήγησαν την ολοένα και πιο εχθρική στάση του προέδρου Vladimir Putin το 2012-2013 στις διαπραγματεύσεις για μια συμφωνία σύνδεσης μεταξύ ΕΕ-Ουκρανιας. Η αλυσίδα των γεγονότων είναι γνωστή. Η ρωσική πίεση οδήγησε τον τότε πρόεδρο της Ουκρανίας, Viktor Yanukovich να αρνηθεί να υπογράψει τη συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ, που προκάλεσε το ξέσπασμα των διαδηλώσεων Euro Maidan στο Κίεβο. Αυτές οι διαδηλώσεις λειτούργησαν ως πρόσχημα για την προσάρτηση της Κριμαίας και την στήριξη των επαναστατών κατά του Maidan στην περιοχή Ντομπάς, η οποία στη συνέχεια ακολουθείται από μια ολοκληρωτική, αν και συγκεκαλυμμένη, εισβολή.
Υποστηρίζεται συχνά ότι η Ρωσία αντιδρά σε αυτό που αντιλαμβάνεται ως καταπάτηση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, μιας περιοχής που θεωρεί δική της γειτονιά (και ο πρόεδρος Putin το δήλωσε στη διάρκεια της ετήσιας συνέντευξης Τύπου τον Δεκέμβριο). Ωστόσο, η ιστορία υποδηλώνι ότι ο λόγος για την ρωσική επιθετικότητα είναι πιο απλός: μια δεκαετή περίοδος σταθερά αυξανόμενων πετρελαϊκών τιμών (και άλλων πρώτων υλών), δημιούργησε ένα αίσθημα ισχύς, σχεδόν ότι είναι άτρωτη, το οποίο κατέστησε τη Ρωσία πιο διεκδικητική και έτοιμη να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία για να παρατάξει την στρατιωτική της δύναμη. Κατά συνέπεια, αυτή η απότομη αντιστροφή της τάσης από το καλοκαίρι του 2014, θα είναι ο προάγγελος μιας πολύ λιγότερο επιθετικής ρωσικής στάσης, όσο το πετρέλαιο παραμένει στα τρέχοντα επίπεδα.