Δύο πολύ πιθανά σενάρια θα μπορούσαν να μετατρέψουν το 2015 σε annus horribilis για την Ευρώπη: μια περαιτέρω διάβρωση της ολοκλήρωσης εντός της ΕΕ και μια κατάρρευση της Ουκρανίας. Και τα δύο θα αποδυνάμωναν σε μεγάλο βαθμό τον ρόλο της Ευρώπης στον κόσμο και τους πόρους της στην εξωτερική πολιτική. Για να είμαστε σίγουροι, η λίστα με τα πράγματα που θα μπορούσαν να πάνε στραβά για την Ευρώπη φέτος είναι μακρά. Αυτά τα δύο ωστόσο, θα μπορούσαν να έχουν ρόλο game-changer.
Η διάβρωση εντός της ΕΕ είναι ήδη σε εξέλιξη με διάφορους τρόπους. Με έναυσμα τον δύσκολο δρόμο προς την αναθεώρηση της συνθήκης και την χρηματοπιστωτική κρίση, η ΕΕ έχει γίνει λιγότερο συνεκτική και περισσότερο διακυβερνητική. Η πολιτική στις χώρες σε κρίση καθώς και σε εκείνες που τα πάνε καλύτερα, έχει γίνει περισσότερο εσωστρεφής. Μια προσέγγιση κόστους/οφέλους για την ενοποίηση, έχει έλθει για να κυριαρήσει την πολιτική διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες. Η εμπιστοσύνη μεταξύ των κρατών-μελών βρίσκεται σε πτωτική τροχιά, όπως είναι και η εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων για τα εθνικά και τα ευρωπαϊκά πολιτικά θεσμικά όργανα. Τα λαϊκίστικα κινήματα ή κόμματα που έχουν αναδειχθεί σχεδόν παντού στην ΕΕ -μια επανεθνικοποίηση των δυνάμεων της ΕΕ (συχνά περιλαμβάνοντας και έξοδο από το ευρώ) και η υπεροχή των εθνικών συμφερόντων αποτελούν τις βασικές γραμμές της εκστρατείας τους. Ενώ η πραγματική ικανότητα χάνεται σε διεθνικά επίπεδα χάραξης πολιτικής, ένας αναγεννημένος “κρατικισμός” εξαπλώνεται μεταξύ των Ευρωπαίων.