Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενισχύουν τις διμερείς σχέσεις τους με το Κόσοβο

Ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στο Κόσοβο Κρίστοφερ Ντέλ συναντήθηκε σήμερα με αξιωματούχους του Κοσόβου με σκοπό να συζητηθούν τρόποι ενίσχυσης των διμερών σχέσεων των δύο μερών.

Οι Κοσοβάροι αξιωματούχοι ευχαρίστησαν θερμά τον πρέσβη Ντέλ για τη θερμή και συνεχή συμπαράσταση των Ηνωμένων Πολιτειών σε όλους τους τομείς.

Το Ισραήλ θέλει να τοποθετήσει 20 000 κομάντος στην Κύπρο Hurriyet

Το Ισραήλ θέλει να τοποθετήσει 20 000 κομάντος στην Κύπρο

Hurriyet

Σύμφωνα με τη Hurriyet, το Ισραήλ προτιμά τα ενεργειακά projects του στην Κύπρο να διοικούνται από Ισραηλινούς. Έτσι, η τοποθέτηση περίπου 20 000 κομάντος στην Κύπρο θα μπορούσε να εξασφαλίσει την ασφάλεια των ισραηλινών εργαζομένων.

Μάλιστα, βασισμένη στην ίδια πηγή η Hurriyet αναφέρει πως συζητήσεις για την αναγκαιότητα τοποθέτησης ισραηλινών κομάντος πάει πίσω στις αρχές του χρόνου, στις πρώτες συναντήσεις των πρωθυπουργών των δυο χωρών. Στις ίδιες συζητήσεις γνωστοποιήθηκε πως οι εργαζόμενοι από το Ισραήλ θα φτάσουν τους 30 000, αριθμός αρκετά μεγάλος και ικανός να δικαιολογήσει, σύμφωνα με τους συνομιλητές, την παρουσία των κομάντος.

Πηγή Hurriyet: http://www.hurriyetdailynews.com/turkey-warns-of-reprisals-over-cyprus-energy-projects-.aspx?pageID=238&nID=21057&NewsCatID=338

Μετάφραση-Περίληψη Ελπινίκη Καρακώστα   

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ TOY MEDVEDEV

Η ανακήρυξη του Dmitry Medvedev από τη Δούμα ως πρωθυπουργού στις 8 Μαΐου, μια μέρα μετά την ορκωμοσία του Vladimir Putin ως προέδρου, σηματοδότησε την ολοκλήρωση της πολυαναμενόμενης ανταλλαγής των ρόλων τους και μια νέα περίοδο στην εξωτερική πολιτική της Ρωσίας. Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης τετραετίας ήταν πολύ δύσκολο να διακρίνει κανείς ποιός ήταν υπεύθυνος για τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της μικτής εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Αναμφισβήτητα, όμως, ο Medvedev ανέπτυξε καλές σχέσεις με τους ξένους συνομιλητές του, οι οποίοι τον θεωρούν ως εκσυγχρονιστή.

Ο Medvedev ασπάστηκε την επιθυμία της Ουάσιγκτον για την αναθέρμανση των ρώσο-αμερικανικών σχέσεων, τροποποίησε την πολιτική της Ρωσίας έναντι του Ιράν (ακύρωσε την προγραμματισμένη πώληση των S-300 και ενέκρινε τις κυρώσεις του ΟΗΕ τον Ιούνιο του 2010), συμμετείχε στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, στην Λισαβόνα, το 2010 και εξουσιοδότησε την αποχή της Ρωσίας από το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ σχετικά με τη Λιβύη, ανοίγοντας το δρόμο για την αποστολή του ΝΑΤΟ εκεί στις 31 Μαρτίου του 2011. Δεν αρκέστηκε, όμως, στο να ικανοποιεί τις επιθυμίες των ΗΠΑ, αφού έστειλε τα ρωσικά στρατεύματα στη Γεωργία τον Αύγουστο του 2008 για την στήριξη της αποσχισθείσας επαρχίας της Νότιας Οσετίας, και αργότερα αναγνώρισε τις Αμπχαζία και Νότια Οσετία ως ανεξάρτητα κράτη. Εξάλλου, το τέλος της προεδρικής του θητείας σημαδεύτηκε από την αντιπαράθεση του, τόσο με τη Δύση όσο και με τον Αραβικό Σύνδεσμο, σχετικά με την κρίση στη Συρία.