The Perils of Premature Deindustrialization

PRINCETON – Most of today’s advanced economies became what they are by traveling the well-worn path of industrialization. A progression of manufacturing industries – textiles, steel, automobiles – emerged from the ashes of the traditional craft and guild systems, transforming agrarian societies into urban ones. Peasants became factory workers, a process that underpinned not only an unprecedented rise in economic productivity, but also a wholesale revolution in social and political organization. The labor movement led to mass politics, and ultimately to political democracy.

Illustration by Chris Van Es

Over time, manufacturing ceded its place to services. In Britain, the birthplace of the Industrial Revolution, manufacturing’s share of employment peaked at around 45% before World War I and then fell to just above 30%, where it hovered until the early 1970’s, when it began a precipitous decline. Manufacturing now accounts for slightly less than 10% of the workforce.

Eric Schlosser on US nuclear weapons: 'People are getting sloppy

American author Eric Schlosser. Photograph: REX/FoxSearch/Everett

For his latest book, Command and Control, the American author Eric Schlosser spent six years immersed in the world of nuclear weapons. He discovered example after example of mistakes and near missesand became deeply concerned about the state of America's nuclear arsenal. 

Το ΥΠ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΨΑΛΙΔΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ * ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ: Συρρικνώνουν τις συγκοινωνίες

Μεγάλο πονοκέφαλο στο υπουργείο Μεταφορών και στις εποπτευόμενες ΔΕΚΟ (ΟΑΣΑ, ΟΣΕ, ΟΑΣΘ) επιφέρει το «κούρεμα» της ετήσιας κρατικής επιδότησης από το υπουργείο Οικονομικών. Εάν το υπουργείο Οικονομικών εμμείνει σε «κούρεμα» επιδοτήσεων ύψους 120 εκατ. το 2014 και 150 εκατ. το 2015, σε σχέση με την εγκριθείσα επιδότηση του 2013 (380 εκατ. ήταν το αρχικό κονδύλι), αυτομάτως θέτει πρόσθετα και ίσως ανυπέρβλητα προβλήματα στους συγκοινωνιακούς και σιδηροδρομικούς φορείς.

Αυτό, διότι ο όμιλος ΟΑΣΑ (Μετρό, Ηλεκτρικός, Τραμ, λεωφορεία και τρόλεϊ), ο ΟΑΣΘ και ο ΟΣΕ γνωρίζουν, τα τελευταία χρόνια, μείωση του κύκλου εργασιών και στηρίζουν τους επιχειρησιακούς τους στόχους (συχνότητα και αριθμός δρομολογίων) στο μέγεθος της ετήσιας κρατικής επιδότησης.

Θύελλα αντιδράσεων από τη φράση Ερντογάν «το Κόσοβο είναι Τουρκία»

Έντονες αντιδράσεις έχουν προκαλέσει στην Αλβανία και το Κόσοβο φωτογραφία που δημοσιεύθηκε σήμερα σε εφημερίδες, στις οποίες οι πρωθυπουργοί του Κοσόβου, της Τουρκίας και της Αλβανίας κάθονται οκλαδόν κατά το μουσουλμανικό τρόπο σε ένα σπίτι στην Πρίζρεν κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο Κόσοβο την Τετάρτη και οι δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού ότι «το Κόσοβο είναι Τουρκία». Ο διεθνώς διάσημος Αλβανός συγγραφέας, Ισμαήλ Κανταρέ, δήλωσε ότι τα πάντα σχετικά με αυτή τη σχέση μεταξύ Αλβανών και την Τουρκία τα έχει εκφράσει στο βιβλίο του «η τριβή». «Ό,τι έχω γράψει είναι πολύ επίκαιρο,» είπε ο κ. Κανταρέ, επικαλούμενος το βιβλίο του, στο οποίο καταγγέλλει την οθωμανική εισβολή για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το αλβανικό έθνος.

Θάτσι, Ερντογάν και Ράμα κατά την επίσκεψη στο Πρίζρεν.

«... ο λεγόμενος σλαβικός κίνδυνος για την εξαφάνιση του αλβανικού έθνους, υπήρξε μια εφεύρεση των οθωμανών και των νεοοθωμανών...» καθώς προσθέτει ότι «... μία από τις ασέλγειες της αλβανικής διάνοιας, είναι το συμπέρασμα ότι η ύπαρξη της Αλβανίας οφείλεται σε δύο ασπίδες: το οθωμανικό κράτος και το κομμουνιστικό κράτος».

Πού χάθηκαν οι Κινέζοι εργαζόμενοι;

Έγινε της μόδας, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, να λέγεται ότι η ιλιγγιώδης οικονομική ανάπτυξη ήταν το μόνο πράγμα που ανέβαλε την ημέρα τής κρίσης τού Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ). Η κομμουνιστική ιδεολογία είχε απαξιωθεί, έλεγε το επιχείρημα, αλλά όσο η οικονομική πίτα συνέχιζε να αυξάνεται, οι πολίτες θα παραμέριζαν τις ευρύτερες ανησυχίες τους και θα έπαιρναν το κομμάτι που τους αναλογεί. Τι θα γινόταν, όμως, αν η ανάπτυξη διακοπτόταν από, ας πούμε, μια παγκόσμια οικονομική κρίση, μια κατάρρευση του παγκόσμιου εμπορίου, καθώς και από μαζικές απολύσεις στο βασικό εργατικό δυναμικό τής κινεζικής βιομηχανίας; Το πάρτυ θα τελειώσει.

Ένας εργαζόμενος ξεκουράζεται μπροστά από σωρούς ράβδων σιδήρου και χάλυβα σε μια αγορά στο Taiyuan στην κινεζική επαρχία Shanxi. (Courtesy Reuters)

Μόνο που δεν έγινε έτσι. Η κινεζική οικονομία αντιμετώπισε ακριβώς αυτό το καταστροφικό σενάριο κατά τους τελευταίους μήνες τού 2008. Η κατάρρευση της εμπιστοσύνης και η παγκόσμια οικονομική δυσπραγία ανάγκασαν τις επιχειρήσεις να ακυρώσουν μαζικά παραγγελίες. Ήταν ένα τεράστιο πλήγμα για την κινεζική μεταποιητική βιομηχανία, που επιδείνωσε τις αδυναμίες τής ήδη εύθραυστης εγχώριας οικονομίας μετά από μήνες προσπαθειών τής κυβέρνησης να ελέγξει την φούσκα των ακινήτων και την αύξηση του πληθωρισμού. Δεκάδες εκατομμύρια Κινέζοι μετανάστες εργαζόμενοι απολύθηκαν λίγο πριν την κινεζική πρωτοχρονιά, στα τέλη Ιανουαρίου τού 2009. Επέστρεψαν στην ύπαιθρο, πέρασαν τις γιορτές με τους συγγενείς, και περίμεναν να υποχωρήσει η κρίση.

U.S. Foreign Policy from the Founders' Perspective

Last week I discussed how the Founding Fathers might view the American debt crisis and the government shutdown. This week I thought it would be useful to consider how the founders might view foreign policy. I argued that on domestic policy they had clear principles, but unlike their ideology, those principles were never mechanistic or inflexible. For them, principles dictated that a gentleman pays his debts and does not casually increase his debts, the constitutional provision that debt is sometimes necessary notwithstanding. They feared excessive debt and abhorred nonpayment, but their principles were never completely rigid.

Whenever there is a discussion of the guidelines laid down by the founders for American foreign policy, Thomas Jefferson's admonition to avoid foreign entanglements and alliances is seen as the founding principle. That seems reasonable to me inasmuch as George Washington expressed a similar sentiment. So while there were some who favored France over Britain during the French Revolutionary Wars, the main thrust of American foreign policy was neutrality. The question is: How does this principle guide the United States now?

Mexico's Zetas Are Not Finished Yet

During the question-and-answer portion of our quarterly Mexico Security Monitor webinar, we were asked a question pertaining to the current status of Los Zetas. The question was something to the effect of: "Some Mexican media outlets and analysts claim that Los Zetas have been dismantled as an organization and are now little more than a 'ragtag operation.' Why do you disagree with that assessment?"

This question apparently came in response to our quarterly cartel report (an abbreviated version is available here), in which we wrote that despite the leadership losses suffered by Los Zetas, including the arrest of their leader, Miguel "Z-40" Trevino Morales, there were no signs that other leaders were challenging the current leader and Miguel's brother, Omar Trevino Morales. We also wrote that we believed Los Zetas have maintained their operational capabilities in terms of drug smuggling and other criminal activity, and that they have retained the ability to defend their operations and to continue conducting offensive operations deep in their rivals' territory.

Ukraine: Edging towards the EU?

Ukraine, to its sorrow, has always been on the frontier between Russia and the rest of Europe. Its name even means “Borderlands”. For centuries it was partitioned between its neighbours. When it gained its independence from the collapsing Soviet Union it was politically and linguistically divided between the Ukrainian-speaking West and the Russian-speaking East. Many observers in the early 1990s expected it to fall apart sooner or later. The first line of its national anthem seemed grimly appropriate: "Ukraine has not yet died". 



Twenty years on, its independence and national identity seem more solid, even if many Russian politicians, from President Vladimir Putin to his arch-opponent Aleksey Navalniy, still talk of Russians and Ukrainians as “one people”. But Ukraine, and the European Union, now face a moment of decision: will Ukraine be the Russosphere's border with the EU, or the Eurosphere's border with Russia?