Από τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo και στο εβραϊκό σούπερ μάρκετ στο Παρίσι, η συναίνεση μόνο ενισχύθηκε μεταξύ των Γάλλων και των ηγετών τού κόσμου ότι οι πράξεις σηματοδότησαν μια κλιμάκωση σε έναν πόλεμο με το παγκόσμιο ριζοσπαστικό Ισλάμ. Για να δείξουν την αποφασιστικότητά τους στην αντιμετώπιση αυτής της κοινής πρόκλησης, 40 αρχηγοί κρατών -από την Ιταλία ως το Μάλι, το Ισραήλ και την Παλαιστίνη- βημάτισαν από την Place de la République (πλατεία τής Δημοκρατίας) μέχρι την Place de la Nation (πλατεία τούυ Έθνους) την περασμένη Κυριακή.
Μια γυναίκα σπρώχνει ένα καροτσάκι μπροστά από γκράφιτι «Je Suis Charlie» κοντά στην Brick Lane στο ανατολικό Λονδίνο, στις 14 Ιανουαρίου 2015. (Luke MacGregor/Reuters)
Οι ομοιότητες μεταξύ αυτής της σφαγής και των προηγούμενων προσπαθειών να τιμωρηθούν οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι προσβάλλουν το Ισλάμ και τον προφήτη του, είναι αναμφισβήτητες. Η εντολή θανάτου το 1989 εναντίον τού Salman Rushdie, η δολοφονία τού Ολλανδού κινηματογραφιστή Theo van Gogh το 2002, και η απόπειρα δολοφονίας [4] του Δανού σκιτσογράφου Κουρτ Βέστεργκααρντ το 2010, είχαν κι αυτές σαν στόχο καλλιτέχνες και συγγραφείς. Το καστ των τζιχαντιστών είναι γνωστό, επίσης: Αποξενωμένοι και απογοητευμένοι νέοι άνδρες που ζουν σε μια χώρα τής Δύσης, οι οποίοι έχουν πετύχει μια ριζοσπαστική διασημότητα [5]. Όλα αυτά χρησιμεύουν για να συνδέσουν τα γεγονότα τής Γαλλίας με τον παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Ο τίτλος τής Le Monde την επόμενη ημέρα, «Η 9/11 της Γαλλίας», και ένα ευρέως αναδημοσιευμένο σκίτσο ενός αεροπλάνου που πετά προς δύο ουρανοξύστες σε σχήμα μολυβιού, μετέφερε το μήνυμα και στις ΗΠΑ.