Η κεντρική δυναμική είναι πάντα η ίδια: η τιμή ενός χρηματοοικονομικού περιουσιακού στοιχείου δεν σχετίζεται πια με την πραγματική αξία του οικονομικού περιουσιακού στοιχείου που αντιπροσωπεύει. Έτσι, η τιμή των dotcom μετοχών κατά την περίοδο 1998-2000 έχασε κάθε σχέση με τις χρηματικές ροές – παροντικές ή μελλοντικές – των νέων εταιριών που προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την εμπορική υπόσχεση του Διαδικτύου. Οι κερδοσκόποι του χρηματοοικονομικού τομέα μπορούν να επωφεληθούν, ακόμα κι αν αποτύχει το έργο που έχουν χρηματοδοτήσει.
Ανεμογεννήτριες στο γερμανικό χωριό Feldheim. (Tobias Schwarz / Courtesy Reuters)
Οι οικονομικές φούσκες υπήρξαν επίσης αναγκαίες. Πότε-πότε, το αντικείμενο της κερδοσκοπίας έχει να κάνει με μια από τις θεμελιώδεις τεχνολογικές καινοτομίες - διώρυγες, σιδηρόδρομοι, ηλεκτροδότηση, αυτοκίνητα, αεροπλοΐα, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, διαδίκτυο - που τελικά μεταλλάσσουν την οικονομία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι προοπτικές βραχυπρόθεσμου οικονομικού κέρδους από την επένδυση στη φούσκα κινητοποιεί πολύ περισσότερα επενδυτικά κεφάλαια, τα οποία σε άλλη περίπτωση οι συνετοί επαγγελματίες επενδυτές θα διένεμαν σε μικρές δόσεις. Επιπλέον, η ίδια η δυναμική τής φούσκας αναγκάζει τους προσεκτικούς επενδυτές να ενταχθούν στην αγέλη μήπως μια σχετική υπο-απόδοση τους αφήσει χωρίς επενδυτικά κεφάλαια: ο Warren Buffet, ο οποίος απέφυγε με επιτυχία τη μεγάλη φούσκα των εταιριών dotcom/τηλεπικοινωνίας της περιόδου 1998-2000, είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.