Το Open Europe δημοσίευσε χθες μια ανάλυση για τις ομοσπονδιακές εκλογές της Γερμανίας, οι οποίες θα διεξαχθούν στις 22 Σεπτεμβρίου, στο δεύτερο μέρος μιας τριμερούς σειράς που καλύπτει το υπάρχον κλίμα για τη Γερμανία στην Ευρώπη. Κάνουμε προβλέψεις για τους πιθανούς σχηματισμούς συνασπισμών για τη νέα κυβέρνηση, παραθέτουμε μια λεπτομερή έρευνα των θέσεων των γερμανικών κομμάτων σχετικά με τις βασικές πτυχές της πολιτικής της ευρωζώνης, καθώς και σκιαγραφούμε το σε ποιους τομείς αναμένουμε κινήσεις μετά τις εκλογές.
Η Πολιτική Αναλύτρια του Open Europe, Nina Schick, δήλωσε:
Η Πολιτική Αναλύτρια του Open Europe, Nina Schick, δήλωσε:
«Η πολιτική της Γερμανίας για την ευρωζώνη έχει μια βασική τροχιά, που είναι απίθανο να αλλάξει μετά τις 22 Σεπτεμβρίου, ανεξάρτητα από το ποιος είναι στην εξουσία. Αν κυβερνά ένας συνασπισμός στον οποίο συμμετέχει το SPD, τότε μπορεί στην ιδιοσυγκρασία του να είναι πιο φιλικός προς τις χώρες της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, αλλά από την άποψη της πραγματικής πολιτικής, η κύρια επιμονή της Γερμανίας ως προς τη λιτότητα είναι πιθανό να παραμείνει αμετάβλητη».
Κύρια σημεία:
Εξακολουθεί να είναι ένας αμφίρροπος αγώνας. Δίνουμε πιθανότητες της τάξεως του 45% στη συνέχιση του τρέχοντος κεντροδεξιού συνασπισμού (CDU / CSU-FDP), πιθανότητες της τάξεως του 40% στο σχηματισμό ενός μεγάλου συνασπισμού (CDU-SPD), αν και συνεχίζουν να υπάρχουν και άλλες επιλογές, συμπεριλαμβανομένου του σχηματισμού ενός κεντροαριστερού συνασπισμού (SPD-Πρασίνων) με την παθητική στήριξη της άκρας Αριστεράς, Die Linke.
Δίνουμε πιθανότητες τις τάξεως του 5%-10% στο κατά του ευρώ κόμμα, το AFD, να μπει στη Bundestag, αλλά δεδομένων των πιθανοτήτων οι δημοσκοπήσεις να υποτιμούν τη στήριξη που λαμβάνει το κόμμα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσουμε με σιγουριά.
Από τις εννέα υπάρχουσες προτάσεις για την επίλυση της κρίσης στην ευρωζώνη, αναμένουμε σαφή κίνηση μόνο σε έναν ή δύο τομείς, συμπεριλαμβανομένου του πιο σημαντικού, αλλά και του πιο ασαφή: στην πρόταση για μια ενιαία αρχή εξυγίανσης των τραπεζών στην ευρωζώνη. Η Γερμανία αντιμετωπίζει το θεμελιώδες ερώτημα εάν πρέπει να διαπραγματευτεί και να εργαστεί εντός του πλαισίου που παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ή να κινηθεί έξω από τις δομές της ΕΕ και να δημιουργήσει έναν ad-hoc οργανισμό. Όποια και να είναι η επιλογή της νέας κυβέρνησης, θα δώσει τον τόνο για το μέλλον της Ευρωζώνης.
Ακόμα και με έναν μεγάλο συνασπισμό, η Γερμανία είναι απίθανο να απομακρυνθεί σημαντικά από την τρέχουσα έμφαση στη λιτότητα -η οποιαδήποτε αλλαγή πρόκειται να είναι επιφανειακή, με τη Γερμανία να προσπαθεί να περάσει την ίδια πολιτική σε μια ελαφρώς διαφορετική συσκευασία. Εν τέλει, μια τέτοια προσέγγιση έχει ως κινητήρια δύναμη την εμπειρία της Γερμανίας στις βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, καθώς και την μεγάλη στήριξη που λαμβάνει από το ευρύ κοινό.
Τόσο οι Γερμανοί πολιτικοί, όσο και το ευρύ κοινό είναι πρόθυμοι για την ενίσχυση ενός κεντρικού ελέγχου στην ευρωζώνη, για τη φορολογία και τις δαπάνες, ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε περαιτέρω οικονομική ενίσχυση προς τα κράτη μέλη του ενιαίου νομίσματος που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Μια τόσο ενισχυμένη εποπτεία κι επιβολή θα μπορούσε να απαιτεί και την τροποποίηση της Συνθήκης της ΕΕ σε κάποια μορφή. Μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία της Merkel μπορεί να ασκήσει πιέσεις για ένα τυποποιημένο «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» μετά τις εκλογές, σύμφωνα με το οποίο οι χώρες της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δυσκολίες θα δεσμεύονται στη διεξαγωγή μεταρρυθμίσεων σε αντάλλαγμα για την παροχή βοηθείας.
Η θέση για την παροχή περαιτέρω ενίσχυσης στην Ελλάδα ή/και την Πορτογαλία από την ευρωζώνη είναι απίθανο να αλλάξει πολύ. Όλα τα κόμματα αποδέχονται σε μεγάλο βαθμό την ανάγκη για την αποστολή ενός τρίτου πακέτου διάσωσης στην Ελλάδα, αν και όλα τα κύρια κόμματα είναι πρόθυμα να αφήσουν τη λήψη της εν λόγω απόφασης για μετά τις εκλογές. Τόσο το CDU/CSU, όσο και το SDP αντιτίθενται στην περαιτέρω απομείωση του χρέους της Ελλάδας. Με το 75% του Ελληνικού χρέους να ανήκει τώρα σε φορείς που στηρίζουν φορολογούμενοι, μια απομείωση θα προκαλέσει άμεσες απώλειες στους Γερμανούς φορολογούμενους, γεγονός που με τη σειρά του μπορεί να προκαλέσει μια μαζική λαϊκή αντίδραση και σημαντικά προβλήματα στο γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο. Εν πάση περιπτώσει, φαίνεται πιθανή η αποστολή κάποιας μορφής βοήθειας στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία, χωρίς να έχει κάποια σημασία το ποιά θα είναι η κυβέρνηση.
Κίνηση στον τομέα της συγκέντρωσης του χρέους θα μπορούσε να γίνει υπό έναν κεντροαριστερό συνασπισμό (απίθανο) ή έναν μεγάλο συνασπισμό στον οποίο το SPD έχει μια ισχυρή παρουσία -με τη σύσταση ενός ταμείου αποπληρωμής χρέους, το οποίο συνεπάγεται την προσωρινή συγκέντρωση του χρέους, να είναι η μόνη εφικτή λύση. Ακόμα κι έτσι, θα είναι πολύ δύσκολο να πειστούν οι Γερμανοί ψηφοφόροι, το 64% των οποίων αντιτίθεται στη συγκέντρωση του χρέους, ενώ θα πρέπει ξεπεραστούν πολλά συνταγματικά εμπόδια. Εξακολουθούμε να το θεωρούμε ως μια μικρή πιθανότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου