Η ένταση που έχει προκληθεί στην κινεζική θάλασσα με αφορμή ένα νησιωτικό σύμπλεγμα θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως μια επικίνδυνη διελκυστίνδα μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας με απώτερο στόχο την επίδειξη δύναμης στην περιοχή.
Το ενδιαφέρον είναι, όμως, ότι η εθνικιστική «έκρηξη» των δύο μεγάλων ασιατικών δυνάμεων έχει παρελθόν και δη στο... DNA των εμπλεκόμενων ηγετών.
Η «αλλεργία» των Ιαπώνων στην κινεζική κυριαρχία είναι γνωστή, ωστόσο για τον πρωθυπουργό Σίνζο Αμπε είναι και... κληρονομική. Παππούς του Ιάπωνα πρωθυπουργού ήταν ο Νομπουσούκε Κίσι, ο μεταπολεμικός πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, που είχε έντονες εθνικιστικές τάσεις -έως και φασιστικές- και είχε βρει πρόθυμους συμμάχους τους Αμερικανούς ενάντια στην κομμουνιστική απειλή.
Στόχος ζωής του Κίσι ήταν να αλλάξει το ειρηνιστικό σύνταγμα της Ιαπωνίας και να μετατρέψει τη χώρα και πάλι σε μεγάλη στρατιωτική δύναμη, μπαίνοντας στο «μάτι» της Κίνας. Ο Αμπε έχει ανάλογες επιδιώξεις και θεωρεί υποχρέωσή του, ως συντηρητικός εθνικιστής να αντιδράσει σε κάθε κινεζική πρόκληση με κάτι παραπάνω από απλές φραστικές επιθέσεις.
Την εποχή που ο Κίσι μεσουρανούσε, ο στενότερός του σύμμαχος ήταν ο πρόεδρος της Νοτίου Κορέας, Παρκ Τσουνγκ χι, ο οποίος ήταν επίσης εθνικιστής και διατηρούσε τόσο στενές επαφές με την Ιαπωνία, ώστε κατηγορήθηκε ότι υποκλίνεται στην αποικιοκρατική πολιτική του Τόκιο.
Η κόρη του, νυν πρόεδρος της Νοτίου Κορέας, έχει εκφράσει πολλές φορές τον θαυμασμό της για την πολιτική του πατέρα της, κυρίως για την ανοικοδόμηση της χώρας. Λόγω της αμφιλεγόμενης πολιτικής κληρονομιάς του, όμως, η Παρκ Γκόιν Χιε τηρεί μια πιο προσεκτική στάση έναντι της Ιαπωνίας και ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις εδαφικές της διεκδικήσεις.
Από κινεζικής πλευράς, η κατάσταση είναι κάπως πιο σύνθετη, αλλά σχετίζεται επίσης με την οικογένεια του προέδρου Σι Ζινπίνγκ. Ο πατέρας του Κινέζου προέδρου, Σι Ζονγκζούν, ήταν ένα από τα ηγετικά στελέχη της κομμουνιστικής επανάστασης και στον πόλεμο με την Ιαπωνία υπήρξε ηγέτης των ανταρτών.
Οσο η Κίνα άνοιγε την οικονομία της προς τα έξω, τόσο γινόταν φανερό ότι υπήρχε ένα ιδεολογικό κενό, το οποίο «γέμισε» με εθνικιστικές παρόλες, που ικανοποιούσαν τη λαϊκή απαίτηση για ηθική ικανοποίηση μετά τη σύγκρουση με την Ιαπωνία.
Ο Σι Ζονγκζούν, λοιπόν, είχε αναλάβει την εθνικιστική προπαγάνδα επί Μάο και διαχειρίστηκε την πολιτική των ανοιχτών θυρών. Ο Σι Ζινπίνγκ είναι εξίσου εθνικιστής με τον πατέρα του και ταυτόχρονα έχει υιοθετήσει την πολιτική του σε ό,τι αφορά το οικονομικό άνοιγμα της χώρας προς τα έξω. Οπότε κάνει ό,τι μπορεί για να επιβεβαιώσει την κυριαρχία της Κίνας στην ανατολική Ασία.
ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου