Από τη στιγμή που ο πρόεδρος της Fed, Ben Bernanke άφησε να εννοηθεί ότι η αγορά αμερικανικών κρατικών ομολόγων αναμένεται να περιοριστεί (tapering), οι αναδυόμενες αγορές έχουν αισθανθεί τις επιδράσεις. Τώρα που η αλλαγή αυτή γίνεται πραγματικότητα από τη διάδοχο του Bernanke, Janet Yellen, η αναταραχή εξαπλώνεται από τη Βραζιλία στην Ινδονησία. Η σφιχτή νομισματική πολιτική οδηγεί τις αποδόσεις στα ύψη στις ΗΠΑ και είναι ένα κίνητρο για τους επενδυτές να στραφούν μακριά από τα assets των αναδυόμενων αγορών. Η κίνηση αυτή έχει ασκήσει μεγάλες πιέσεις στα νομίσματα, έχει επιτεθεί στον πληθωρισμό και απειλεί να πλήξει τις προβλέψεις για την ανάπτυξη.
Η Τουρκία είναι ένα σημαντικό θύμα. Εξαρτάται πολύ από τις χρηματοπιστωτικές ροές από το εξωτερικό, κυρίως λόγω του υψηλού ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών (7% του ΑΕΠ το 2013). Η τουρκική λίρα έχει χάσει το ένα τρίτο της αξίας της έναντι του δολαρίου σε μια περίοδο 12 μηνών και 16% σε σχέση με τα μέσα του Δεκεμβρίου, όταν ξέσπασε ένα σκάνδαλο διαφθοράς. Ο πληθωρισμός έχει κερδίσει έδαφος. Οι προσπάθειες της τουρκικής κεντρικής τράπεζας να αντιστρέψει την πτώση μέσω πωλήσεων ξένων νομισμάτων, δεν είχε κανένα αποτέλεσμα και την προηγούμενη εβδομάδα, σε μια δραματική κίνηση μετά από μια έκτακτη συνεδρίαση, η τράπεζα αύξησε τα επιτόκια (το διατραπεζικό επιτόκιο χορήγησης στο 12% από το 7,75%, το επιτόκιο αναχρηματοδότησης μιας εβδομάδας στο 10% από το 4,5%, και το διατραπεζικό επιτόκιο δανεισμού στο 8% από το 3,5%).
Το timing δεν θα μπορούσε να είχε χειρότερο, καθώς η Τουρκία εισέρχεται σε προεκλογική περίοδο (δημοτικές εκλογές στις 30 Μαρτίου και προεδρικές τον Αύγουστο και πιθανώς ένα συνταγματικό δημοψήφισμα και πρόωρες γενικές εκλογές μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους). Είναι εύκολο να δει κανείς γιατί ο Erdogan είχε αντισταθεί στην αύξηση των επιτοκίων: εκτός από την συρρίκνωση της πίστωσης για τις επιχειρήσεις, πλήττει επίσης και την κατανάλωση από τις μεσαίες αναδυόμενες τάξεις, η οποία είχε επωφεληθεί από την παροχή φθηνού χρήματος.
Όπως ο σχολιαστής οικονομικών ειδήσεων της Hurriyet, Emre Deliveli, επισημαίνει, αν και τα επίπεδα χρέους των νοικοκυριών παραμένουν σχετικά χαμηλά, έχουν αυξηθεί σημαντικά την τελευταία δεκαετία: από το 4,7% του διαθέσιμου εισοδήματος το 2002, στο 55,2% το 2013. Η χαμηλή ανάπτυξη σημαίνει υποτονική αύξηση των εισοδημάτων με όλες τις συνακόλουθες δυσκολίες στην εξυπηρέτηση των οφειλών. Οι καταναλωτικές συνήθειες είναι σίγουρο ότι έχουν επηρεαστεί, με αρνητικές συνέπειες για τα επίπεδα στήριξης του κυβερνώντος ΑΚΡ. Για να βάλουμε τα πράγματα σε ένα πλαίσιο, το κόμμα έχει χάσει ψήφους, σε απόλυτους όρους, μόνο μία φορά στο παρελθόν: κατά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές το 2009 όταν η Τουρκία υπέστη μια σύντομη ύφεση που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση.
Σε συνδυασμό με το πλήγμα από τον Fethullah Gulen και τους οπαδούς του, ο Erdogan έχει ένα πρόβλημα στα χέρια του. Θα ξέρουμε το αποτέλεσμα στο τέλος του Μαρτίου. Η Κωνσταντινούπολη είναι το βασικό πεδίο μάχης: ο υποψήφιος δήμαρχος του ΑΚΡ, Kadir Topbas και ο Mustafa Sarigul, ο διεκδικητής από την αντιπολίτευση του Republican People’s Party (CHP), δίνουν μάχη σώμα-με-σώμα, με τις δημοσκοπήσεις να τους τοποθετούν στο 42%. Αν και το ΑΚΡ έχει μια διαφορά τουλάχιστον 10 ποσοστιαίων μονάδων σε εθνικό επίπεδο, η διαφαινόμενη μάχη για την Κωνσταντινούπολη υπόσχεται ενδιαφέρον. Σε μια χώρα όπου τόση πολλή εξουσία συγκεντρώνεται στα χέρια ενός και μόνο, φιλόδοξου ατόμου, μια ορθή εκλογική πρόκληση δεν μπορεί να είναι κακό πράγμα.Του Dimitar Bechev
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://ecfr.eu/blog/entry/turbulence_in_turkey
ΑΠΟΔΟΣΗ:www.capital.gr
Η Τουρκία είναι ένα σημαντικό θύμα. Εξαρτάται πολύ από τις χρηματοπιστωτικές ροές από το εξωτερικό, κυρίως λόγω του υψηλού ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών (7% του ΑΕΠ το 2013). Η τουρκική λίρα έχει χάσει το ένα τρίτο της αξίας της έναντι του δολαρίου σε μια περίοδο 12 μηνών και 16% σε σχέση με τα μέσα του Δεκεμβρίου, όταν ξέσπασε ένα σκάνδαλο διαφθοράς. Ο πληθωρισμός έχει κερδίσει έδαφος. Οι προσπάθειες της τουρκικής κεντρικής τράπεζας να αντιστρέψει την πτώση μέσω πωλήσεων ξένων νομισμάτων, δεν είχε κανένα αποτέλεσμα και την προηγούμενη εβδομάδα, σε μια δραματική κίνηση μετά από μια έκτακτη συνεδρίαση, η τράπεζα αύξησε τα επιτόκια (το διατραπεζικό επιτόκιο χορήγησης στο 12% από το 7,75%, το επιτόκιο αναχρηματοδότησης μιας εβδομάδας στο 10% από το 4,5%, και το διατραπεζικό επιτόκιο δανεισμού στο 8% από το 3,5%).
Το timing δεν θα μπορούσε να είχε χειρότερο, καθώς η Τουρκία εισέρχεται σε προεκλογική περίοδο (δημοτικές εκλογές στις 30 Μαρτίου και προεδρικές τον Αύγουστο και πιθανώς ένα συνταγματικό δημοψήφισμα και πρόωρες γενικές εκλογές μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους). Είναι εύκολο να δει κανείς γιατί ο Erdogan είχε αντισταθεί στην αύξηση των επιτοκίων: εκτός από την συρρίκνωση της πίστωσης για τις επιχειρήσεις, πλήττει επίσης και την κατανάλωση από τις μεσαίες αναδυόμενες τάξεις, η οποία είχε επωφεληθεί από την παροχή φθηνού χρήματος.
Όπως ο σχολιαστής οικονομικών ειδήσεων της Hurriyet, Emre Deliveli, επισημαίνει, αν και τα επίπεδα χρέους των νοικοκυριών παραμένουν σχετικά χαμηλά, έχουν αυξηθεί σημαντικά την τελευταία δεκαετία: από το 4,7% του διαθέσιμου εισοδήματος το 2002, στο 55,2% το 2013. Η χαμηλή ανάπτυξη σημαίνει υποτονική αύξηση των εισοδημάτων με όλες τις συνακόλουθες δυσκολίες στην εξυπηρέτηση των οφειλών. Οι καταναλωτικές συνήθειες είναι σίγουρο ότι έχουν επηρεαστεί, με αρνητικές συνέπειες για τα επίπεδα στήριξης του κυβερνώντος ΑΚΡ. Για να βάλουμε τα πράγματα σε ένα πλαίσιο, το κόμμα έχει χάσει ψήφους, σε απόλυτους όρους, μόνο μία φορά στο παρελθόν: κατά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές το 2009 όταν η Τουρκία υπέστη μια σύντομη ύφεση που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση.
Σε συνδυασμό με το πλήγμα από τον Fethullah Gulen και τους οπαδούς του, ο Erdogan έχει ένα πρόβλημα στα χέρια του. Θα ξέρουμε το αποτέλεσμα στο τέλος του Μαρτίου. Η Κωνσταντινούπολη είναι το βασικό πεδίο μάχης: ο υποψήφιος δήμαρχος του ΑΚΡ, Kadir Topbas και ο Mustafa Sarigul, ο διεκδικητής από την αντιπολίτευση του Republican People’s Party (CHP), δίνουν μάχη σώμα-με-σώμα, με τις δημοσκοπήσεις να τους τοποθετούν στο 42%. Αν και το ΑΚΡ έχει μια διαφορά τουλάχιστον 10 ποσοστιαίων μονάδων σε εθνικό επίπεδο, η διαφαινόμενη μάχη για την Κωνσταντινούπολη υπόσχεται ενδιαφέρον. Σε μια χώρα όπου τόση πολλή εξουσία συγκεντρώνεται στα χέρια ενός και μόνο, φιλόδοξου ατόμου, μια ορθή εκλογική πρόκληση δεν μπορεί να είναι κακό πράγμα.Του Dimitar Bechev
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://ecfr.eu/blog/entry/turbulence_in_turkey
ΑΠΟΔΟΣΗ:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου