Η εξωτερική πολιτική είναι ξανά στην ευρωπαϊκή ατζέντα. Δύο υψηλού προφίλ επιτυχίες –στο Κοσσυφοπέδιο και στο Ιράν- αποτελούν ένα ισχυρό παράδειγμα για το πώς η Ευρώπη μπορεί να πετύχει αξιοσημείωτα αποτελέσματα όταν τα κράτη-μέλη και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δουλεύουν από κοινού. Και τα δύο επιτεύγματα είναι αποτέλεσμα μιας μακράς διαδικασίας που ξεκίνησε πριν από χρόνια. Η έκδοση του ECFR Scorecard για το 2014 εμφανίζει επίσης –εκτός από αυτές τις επιτυχίες- ότι η Ευρώπη δυσκολεύτηκε να σταθεροποιήσει την ίδια της τη γειτονιά. Η κρίση στη Συρία επιδεινώθηκε, η πολιτική γειτονίας της ΕΕ παρέμεινε αναποτελεσματική σε χώρες όπως η Αίγυπτος, και η Ευρώπη βρέθηκε να είναι σε όλο και μεγαλύτερη αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Η τέταρτη ετήσια έκδοση του «Πίνακα Ευρωπαϊκής Εξωτερικής Πολιτικής» του ECFR, εξετάζει 66 επιμέρους πτυχές της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής σε έξι βασικούς τομείς: σχέσεις με τις ΗΠΑ, την Κίνα, τη Ρωσία, την Ευρύτερη Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή/Βόρεια Αφρική και τις επιδόσεις της Ευρώπης σε πολυμερείς οργανισμούς και στη διαχείριση κρίσης. Οι συγγραφείς απένειμαν επίσης βαθμούς για τη συνολική απόδοση και ονοματίζουν μεμονωμένες χώρες ως «Leaders» ή «Slackers», αναλόγως με το εάν ηγήθηκαν ή παρεμπόδισαν την ικανότητα της Ευρώπης να πετύχει τα συμφέροντά της σε συγκεκριμένους στόχους.
Η ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική το 2013: το 2013 ήταν ένα καλό έτος σε σχέση με τα τρία προηγούμενα. Υπήρξε βελτίωση των επιδόσεων στις σχέσεις με την Κίνα (από το C+ στο Β-), με την ευρύτερη Ευρώπη (από το C+ στο Β) και με τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική (από το C+ στο Β-). Από την άλλη πλευρά, η Ευρώπη είχε χειρότερες επιδόσεις στις σχέσεις με τη Ρωσία και σε πολυμερή θέματα και διαχείριση κρίσεων.
Ακτιβισμός ή ηγεσία; Ο ρόλος των κρατών-μελών της ΕΕ: Η Γαλλία ήταν το πιο ενεργό κράτος-μέλος της ΕΕ αλλά συχνά δεν κατόρθωνε να κερδίζει την υποστήριξη από άλλα κράτη-μέλη. Το Ηνωμένο Βασίλειο επικεντρώθηκε στο εμπόριο και στις διμερείς σχέσεις. Δεν θα μπορούσε να αναγνωριστεί μια πιο φιλόδοξη πολιτική ατζέντα. Η Γερμανία προώθησε μια εξωτερική με περισσότερο επίκεντρο στ συμφέρον. Η Ιταλία έκανε ένα αξιόλογο comeback το 2013, με την εκ νέου εμπλοκή της σε θέματα εξωτερικής πολιτικής που συνήθιζαν να ποικίλουν από θέματα γειτονίας μέχρι και ανάπτυξη συνεργασίας. Η Σουηδία και η Πολωνία εδραίωσαν το ρόλο τους ως ηγέτες της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής.
ΤΤΙΡ: Η επόμενη μεγάλη ιστορία εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ; Μια συμφωνία ελεύθερου διατλαντικού εμπορίου θα μπορούσε να είχε σημαντικά στρατηγικά και οικονομικά οφέλη για την ΕΕ. η ΤΤΙΡ θα μπορούσε να επιτρέψει τους Ευρωπαίους να θέσουν νέα πρότυπα στο παγκόσμιο εμπόριο. Ωστόσο, η ΤΤΙΡ είναι ένα μακροπρόθεσμο project και όπως και το Ιράν και το Κοσσυφοπέδιο, θα χρειαστούν χρόνια για να έλθουν αποτελέσματα. Την ίδια στιγμή οι αποκαλύψεις της NSA θα μπορούσαν να αποδειχθούν περισσότερο επιζήμιες για τις διατλαντικές σχέσεις παρά από ό,τι ήταν ο πόλεμος στο Ιράν πριν από μια δεκαετία.
Σύνοψη των βασικών βαθμολογιών
Κίνα (B-): Οι ευρωπαϊκές επιδόσεις των σχέσεων με την Κίνα βελτιώθηκαν μετά από μια επιτυχημένη ευρωπαίκό-κινεζική σύνοδο κορυφής και υποσχόμενη συνεργασία για τη Συρία, το Μάλι και το πυρηνικό πρόβλημα του Ιράν. Αλλά η περίπτωση των ηλιακών πάνελ απέδειξε ότι τα κράτη-μέλη ήταν πρόθυμα να υπονομεύσουν την Κομισιόν σε οικονομικά ζητήματα.
Ρωσία (C+): οι επιδόσεις στις σχέσεις με τη Ρωσία επιδεινώθηκαν καθώς οι Ευρωπαίοι δυσκολεύθηκαν προκειμένου να ανταποκριθούν στις αυξημένες πιέσεις για τα κράτη της Ανατολικής Γειτονίας. Η ευρωπαϊκή επίλυση των ενεργειακών ζητημάτων, δεν οδήγησε σε επιτυχημένη διαφοροποίηση της ενέργειας.
ΗΠΑ (Β-): Το 2013 ήταν ένα σημαντικό έτος για την διατλαντική σχέση, με την έναρξη των διαπραγματεύσεις για τοο ΤΤΙΡ και τη συνεργασία για τοο ζήτημα των πυρηνικών του Ιράν. Αλλά ενδεχόμενη αποτυχία για να εργαστούν από κοινού για την κρίση στη Συρία και οι αποκαλύψεις του Snowden ακύρωσαν τις θετικές εξελίξεις στη συνολική απόδοση.
Ευρύτερη Ευρώπη (Β-): Οι ευρωπαϊκές επιδόσεις αναφορικά με την ευρύτερη Ευρώπη βελτιώθηκαν φέτος καθώς η Κροατία έγινε μέλος της ΕΕ και η ύπατη εκπρόσωπος Catherine Ashton διευκόλυνε την ιστορική συμφωνία μεταξύ Κοσσυφοπεδίου και Σερβίας. Οι σχέσεις με την Τουρκία ήταν επίσης κάπως ενθαρρυντικές, αλλά οι αποτυχίες στις διαπραγματεύσεις με τις Ουκρανία και Αρμενία εμφάνισαν ότι η Ευρώπη πρέπει να βρει έναν τρόπο να απαντήσει στη ρωσική πίεση.
Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική (Β-): εκτός από τη συμμετοχή των Ε3+3 στις επιτυχημένες διαπραγματεύσεις για τα πυρηνικά του Ιράν, οι ευρωπαϊκές επιδόσεις ήταν απογοητευτικές ξανά. Η ασχετοσύνη της ΕΝΡ για σημαντικές εξελίξεις στην περιοχή έγινε σαφής, ιδιαίτερα στη Συρία και την Αίγυπτο.
Πολυμερή ζητήματα και διαχείριση κρίσης: (Β-): Οι ταχύτατα εξελισσόμενες κρίσεις και οι περίπλοκες, πολυμερείς διαπραγματεύσεις, «δοκίμασαν» τους Ευρωπαίους το 2013. Η Γαλλία παρενέβη στο οΜάι και στο CAR αλλά έλαβε περιορισμένη υποστήριξη από τα άλλα κράτη-μέλη. Οι διπλωματικές προσπάθειες για τη Συρία και τα ζητήματα κλιματικής αλλαγής ήταν απογοητευτικές και υπήρξαν και νέες προκλήσεις στη διαχείριση κρίσεων.των Daniel Levy, Francois Godement, Hans Kundnani, Kadri Liik, Mark Leonard, Richard Gowan
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://ecfr.eu/publications/summary/european_foreign_policy_scorecard_2014
ΑΠΟΔΟΣΗ:www.capital.gr
Η τέταρτη ετήσια έκδοση του «Πίνακα Ευρωπαϊκής Εξωτερικής Πολιτικής» του ECFR, εξετάζει 66 επιμέρους πτυχές της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής σε έξι βασικούς τομείς: σχέσεις με τις ΗΠΑ, την Κίνα, τη Ρωσία, την Ευρύτερη Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή/Βόρεια Αφρική και τις επιδόσεις της Ευρώπης σε πολυμερείς οργανισμούς και στη διαχείριση κρίσης. Οι συγγραφείς απένειμαν επίσης βαθμούς για τη συνολική απόδοση και ονοματίζουν μεμονωμένες χώρες ως «Leaders» ή «Slackers», αναλόγως με το εάν ηγήθηκαν ή παρεμπόδισαν την ικανότητα της Ευρώπης να πετύχει τα συμφέροντά της σε συγκεκριμένους στόχους.
Η ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική το 2013: το 2013 ήταν ένα καλό έτος σε σχέση με τα τρία προηγούμενα. Υπήρξε βελτίωση των επιδόσεων στις σχέσεις με την Κίνα (από το C+ στο Β-), με την ευρύτερη Ευρώπη (από το C+ στο Β) και με τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική (από το C+ στο Β-). Από την άλλη πλευρά, η Ευρώπη είχε χειρότερες επιδόσεις στις σχέσεις με τη Ρωσία και σε πολυμερή θέματα και διαχείριση κρίσεων.
Ακτιβισμός ή ηγεσία; Ο ρόλος των κρατών-μελών της ΕΕ: Η Γαλλία ήταν το πιο ενεργό κράτος-μέλος της ΕΕ αλλά συχνά δεν κατόρθωνε να κερδίζει την υποστήριξη από άλλα κράτη-μέλη. Το Ηνωμένο Βασίλειο επικεντρώθηκε στο εμπόριο και στις διμερείς σχέσεις. Δεν θα μπορούσε να αναγνωριστεί μια πιο φιλόδοξη πολιτική ατζέντα. Η Γερμανία προώθησε μια εξωτερική με περισσότερο επίκεντρο στ συμφέρον. Η Ιταλία έκανε ένα αξιόλογο comeback το 2013, με την εκ νέου εμπλοκή της σε θέματα εξωτερικής πολιτικής που συνήθιζαν να ποικίλουν από θέματα γειτονίας μέχρι και ανάπτυξη συνεργασίας. Η Σουηδία και η Πολωνία εδραίωσαν το ρόλο τους ως ηγέτες της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής.
ΤΤΙΡ: Η επόμενη μεγάλη ιστορία εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ; Μια συμφωνία ελεύθερου διατλαντικού εμπορίου θα μπορούσε να είχε σημαντικά στρατηγικά και οικονομικά οφέλη για την ΕΕ. η ΤΤΙΡ θα μπορούσε να επιτρέψει τους Ευρωπαίους να θέσουν νέα πρότυπα στο παγκόσμιο εμπόριο. Ωστόσο, η ΤΤΙΡ είναι ένα μακροπρόθεσμο project και όπως και το Ιράν και το Κοσσυφοπέδιο, θα χρειαστούν χρόνια για να έλθουν αποτελέσματα. Την ίδια στιγμή οι αποκαλύψεις της NSA θα μπορούσαν να αποδειχθούν περισσότερο επιζήμιες για τις διατλαντικές σχέσεις παρά από ό,τι ήταν ο πόλεμος στο Ιράν πριν από μια δεκαετία.
Σύνοψη των βασικών βαθμολογιών
Κίνα (B-): Οι ευρωπαϊκές επιδόσεις των σχέσεων με την Κίνα βελτιώθηκαν μετά από μια επιτυχημένη ευρωπαίκό-κινεζική σύνοδο κορυφής και υποσχόμενη συνεργασία για τη Συρία, το Μάλι και το πυρηνικό πρόβλημα του Ιράν. Αλλά η περίπτωση των ηλιακών πάνελ απέδειξε ότι τα κράτη-μέλη ήταν πρόθυμα να υπονομεύσουν την Κομισιόν σε οικονομικά ζητήματα.
Ρωσία (C+): οι επιδόσεις στις σχέσεις με τη Ρωσία επιδεινώθηκαν καθώς οι Ευρωπαίοι δυσκολεύθηκαν προκειμένου να ανταποκριθούν στις αυξημένες πιέσεις για τα κράτη της Ανατολικής Γειτονίας. Η ευρωπαϊκή επίλυση των ενεργειακών ζητημάτων, δεν οδήγησε σε επιτυχημένη διαφοροποίηση της ενέργειας.
ΗΠΑ (Β-): Το 2013 ήταν ένα σημαντικό έτος για την διατλαντική σχέση, με την έναρξη των διαπραγματεύσεις για τοο ΤΤΙΡ και τη συνεργασία για τοο ζήτημα των πυρηνικών του Ιράν. Αλλά ενδεχόμενη αποτυχία για να εργαστούν από κοινού για την κρίση στη Συρία και οι αποκαλύψεις του Snowden ακύρωσαν τις θετικές εξελίξεις στη συνολική απόδοση.
Ευρύτερη Ευρώπη (Β-): Οι ευρωπαϊκές επιδόσεις αναφορικά με την ευρύτερη Ευρώπη βελτιώθηκαν φέτος καθώς η Κροατία έγινε μέλος της ΕΕ και η ύπατη εκπρόσωπος Catherine Ashton διευκόλυνε την ιστορική συμφωνία μεταξύ Κοσσυφοπεδίου και Σερβίας. Οι σχέσεις με την Τουρκία ήταν επίσης κάπως ενθαρρυντικές, αλλά οι αποτυχίες στις διαπραγματεύσεις με τις Ουκρανία και Αρμενία εμφάνισαν ότι η Ευρώπη πρέπει να βρει έναν τρόπο να απαντήσει στη ρωσική πίεση.
Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική (Β-): εκτός από τη συμμετοχή των Ε3+3 στις επιτυχημένες διαπραγματεύσεις για τα πυρηνικά του Ιράν, οι ευρωπαϊκές επιδόσεις ήταν απογοητευτικές ξανά. Η ασχετοσύνη της ΕΝΡ για σημαντικές εξελίξεις στην περιοχή έγινε σαφής, ιδιαίτερα στη Συρία και την Αίγυπτο.
Πολυμερή ζητήματα και διαχείριση κρίσης: (Β-): Οι ταχύτατα εξελισσόμενες κρίσεις και οι περίπλοκες, πολυμερείς διαπραγματεύσεις, «δοκίμασαν» τους Ευρωπαίους το 2013. Η Γαλλία παρενέβη στο οΜάι και στο CAR αλλά έλαβε περιορισμένη υποστήριξη από τα άλλα κράτη-μέλη. Οι διπλωματικές προσπάθειες για τη Συρία και τα ζητήματα κλιματικής αλλαγής ήταν απογοητευτικές και υπήρξαν και νέες προκλήσεις στη διαχείριση κρίσεων.των Daniel Levy, Francois Godement, Hans Kundnani, Kadri Liik, Mark Leonard, Richard Gowan
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://ecfr.eu/publications/summary/european_foreign_policy_scorecard_2014
ΑΠΟΔΟΣΗ:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου