Ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας
Όπως επισημαίνεται στην τελευταία έκδοση του Military Balance, του IISS οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας συνεχίζουν να χρησιμοποιούν εξοπλισμό, κυρίως της σοβιετικής εποχής, ο οποίος χρειάζεται αναβάθμιση ή αντικατάσταση. Οι αμυντικές δαπάνες, ωστόσο, παραμένουν πεισματικά χαμηλές, περίπου στο 1% του ΑΕΠ τα τελευταία χρόνια, ως εκ τούτου, οι υπηρεσίες υποφέρουν από ανεπαρκή χρηματοδότηση και οι αμυντικές μεταρρυθμίσεις έχουν υποχρηματοδοτηθεί σημαντικά. Στη Λευκή Βίβλο του 2012, το υπουργείο σημείωσε ότι τα βασικά προβλήματα συμπεριελάμβαναν αδυναμίες στην αμυντική νομοθεσία και ανεπαρκή χρηματοδότηση, η οποία επηρέασε την κατάρτιση, την ετοιμότητα και την ικανότητα μάχης. Στο ίδιο έγγραφο σημειώνεται επίσης το σχετικά χαμηλό ποσοστό των αμυντικών επενδύσεων που κατανέμονται στην Ουκρανία σε σύγκριση με τους παγκόσμιους μέσους όρους.
Οι στόχοι για τον εφοδιασμό δεν έχουν επιτευχθεί και τα σχέδια για τον τερματισμό της υποχρεωτικής στράτευσης μέχρι το 2011 δεν επιτεύχθηκαν. Το σχέδιο αυτό επανήλθε στο προσκήνιο το 2013 και ανακοινώθηκε ότι η φθινοπωρινή επιστράτευση του 2013, θα είναι η τελευταία για τις ένοπλες δυνάμεις, αν και η υποχρεωτική στράτευση θα παραμείνει για τις δυνάμεις του Υπουργείου Εσωτερικών. Όπως η Ρωσία, έτσι και η Ουκρανία φιλοδοξεί να καλύψει πολλές από τις κενές θέσεις του στρατιωτικού της προσωπικού με επαγγελματίες και όχι με κληρωτούς. Ουκρανικές στρατιωτικές πηγές ανέφεραν ότι τον Φλεβάρη του 2014 οι επαγγελματίες στρατιώτες αποτελούν το 69% του συνόλου (άλλες εκθέσεις τοποθετούσαν αυτό το ποσοστό στο 50% στο τέλος του 2011), ενώ οι ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις, σύμφωνα με επίσημες πηγές, αποτελούνται εξ ολοκλήρου από επαγγελματίες στρατιώτες. Η αύξηση του ποσοστού των επαγγελματιών ακόμα περισσότερο ήταν, σε συνδυασμό με άλλες πρωτοβουλίες, συμπεριλαμβανομένης της επανέναρξης της εκπαίδευσης, μια φιλοδοξία του πρώην υπουργού Άμυνας και αποτέλεσε μέρος του τελευταίου σχεδίου αμυντικής μεταρρύθμισης του υπουργείου «έως το 2017». Μικρές μονάδες του στρατιωτικού προσωπικού της Ουκρανίας εκπαιδεύονται με τους διεθνείς εταίρους και μόλις λιγότεροι από 100 πεζοναύτες συμμετείχαν στην άσκηση Steadfast Jazz του ΝΑΤΟ το Νοέμβριο 2013. Οι χερσαίες δυνάμεις έχουν επίσης αναπτυχθεί στο Κοσσυφοπέδιο, με την KFOR του ΝΑΤΟ. Ουκρανικά πολεμικά σκάφη, εν τω μεταξύ, έχουν συμμετάσχει τακτικά σε αποστολές αντιμετώπισης της πειρατείας, ενώ το προσωπικό των ελικοπτέρων συμμετέχει εδώ και πολύ καιρό σε ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ.
Τα επίπεδα διαθεσιμότητας και συντήρησης των αεροσκαφών παραμένουν χαμηλά, όπως και οι ώρες πτήσεις, οι οποίες είναι πιθανόν, να είναι οι μισές από αυτές που έχει καταγράψει η ρωσική αεροπορία. Για το ιπτάμενο προσωπικό της Ουκρανικής Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης (JRRF) το 2009, οι 18 ώρες πτήσης που κατέγραψε ήταν λίγο παραπάνω από το ένα δέκατο του συνολικού προβλεπόμενου των 160 ωρών πτήσης. Οι ώρες πτήσεις ήταν σχεδόν οι ίδιες το2011, σύμφωνα με τη Λευκή Βίβλο του Υπουργείου Αμύνης για το εν λόγω έτος. Από τότε η κατάσταση έχει κάπως βελτιωθεί, με τα πληρώματα της JRRF να έχουν κατά μέσο όρο σχεδόν 66 ώρες πτήσεις το χρόνο, αν και αυτό εξακολουθεί να είναι πολύ πιο κάτω από τα πρότυπα των ικανών Δυτικών αεροπορικών δυνάμεων. Για παράδειγμα, ο στόχος του ΝΑΤΟ να διατηρήσει ένα υψηλό επίπεδο ετοιμότητας μάχης θεωρείται πως ισούται με 180 ώρες ετησίως, αν και ορισμένες αεροπορικές δυνάμεις των κρατών μελών βρίσκονται σήμερα κάτω από το όριο αυτό. Εν τω μεταξύ, το 2013, τα πληρώματα των μαχητικών αεροσκαφών της Ρωσίας φέρεται να έχουν κατά μέσο όρο 100-120 ώρες πτήσης.
Αν και οι Ουκρανοί θεωρητικά διαθέτουν έναν στόλο μαχητικών αεροσκαφών, αποτελούμενο από 200 MiG-29 Fulcrum και Su-27 Flanker, η πλειονότητα των οποίων είναι Fulcrum, τα προβλήματα με τη συντήρηση, καθώς και μια επιβεβλημένη πολιτική της αποθήκευσης ενός σημαντικού αριθμού των «σκελετών», σημαίνει ότι το σύνολο του διαθέσιμου αεροπορικού στόλου θα είναι σημαντικά μικρότερο από το γενικό σύνολο. Αυτό καθιστά την εμπειρία και την κατάρτιση του ιπτάμενου προσωπικού ακόμα πιο σημαντική. Τα ουκρανικά πληρώματα των μεσαίων και βαρέων μεταγωγικών, εν τω μεταξύ, θα είχαν αυξήσει τις ώρες πτήσης τους από μισθωμένες αποστολές και από συμμετοχές σε ξένες ειρηνευτικές αποστολές, όπως θα έκαναν και μερικοί από τους πιλότους ελικοπτέρων της Ουκρανίας, για παράδειγμα, το ουκρανικό προσωπικό πετά εδώ και καιρό σε αποστολές επιθετικών ελικοπτέρων για την υποστήριξη της αποστολής MONUSCO του ΟΗΕ στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
Οι περιορισμοί στη χρηματοδότηση έχουν επίσης περιορίσει τις ναυτικές φιλοδοξίες, αν και το πρόγραμμα για τον επανεξοπλισμό του ναυτικού με μια κορβέτα νέας κλάσης (της Gaiduck κλάσης) προχωρά με αργούς ρυθμούς. Το ναυτικό επίσης προσπαθεί να επιστρέψει σε κατάσταση υπηρεσίας το μόνο υποβρύχιο Foxtro, μετά από αδράνεια μιας δεκαετίας και πλέον. Ωστόσο, το μέλλον της κύριας βάσης του ναυτικού στη Σεβαστούπολη είναι πλέον αβέβαιο και στρατιωτικοί αξιωματούχοι της Ουκρανίας έχουν διαψεύσει τις αναφορές ότι κάποια Ουκρανικά πολεμικά σκάφη αποχώρησαν από τη Σεβαστούπολη, τονίζοντας ότι αποκλείστηκαν. Ένα θέμα που θα ανησυχεί τους πολεμικούς σχεδιαστές στο Κίεβο σχετίζεται με την φρεγάτα Hetman Sagaidachny. Από τις 4 Μαρτίου, το σκάφος αναφέρθηκε ότι έχει καταπλεύσει στη Μαύρη Θάλασσα μετά την επιστροφή του από συμμετοχή σε αποστολή καταπολέμησης της πειρατείας, δεν είναι προς το παρόν σαφές αν θα προσπαθήσει να δέσει στο λιμάνι προέλευσής του στη Σεβαστούπολης ή αντ αυτού θα προσπαθήσει να δέσει σε άλλο λιμάνι, όπως στην Οδησσό.
Η τρέχουσα κρίση Στις 2 Μαρτίου, οι νέες αρχές στο Κίεβο έθεσαν τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας σε πλήρη ετοιμότητα για την αντιμετώπιση των εξελίξεων της κατάστασης στην Κριμαία, επίσης, άρχισε μια διαδικασία επιστράτευσης κατά την οποία οι έφεδροι θα έπρεπε να παρουσιαστούν στα κέντρα κινητοποίησης. Έχει αναφερθεί ότι ο κάθε ένας θα λάβει εκπαίδευση δέκα ημερών, αν και το αξιόμαχο των ανακληθέντων εφέδρων θα ποικίλλει ανάλογα με το χρόνο που έχει παρέλθει από τότε που έκαναν τη θητεία τους. Η διάρκεια που έχει προγραμματιστεί για την επανεκπαίδευση θα μπορούσε κάλλιστα να προσαρμοστεί σε παράγοντες όπως οι τωρινές στρατιωτικές τους ικανότητες και τα επίπεδα της φυσικής τους κατάστασης. Σε κάθε περίπτωση, οι ανακληθέντες έφεδροι θα μπορούσαν να καλύψουν μη μάχιμες θέσεις, προκειμένου να καταστεί δυνατόν το υπηρετούν προσωπικό να αναλάβει αποστολές σε μονάδες πρώτης γραμμής. Τα στρατεύματα του Υπουργείου Εσωτερικών, που είναι επιφορτισμένα με την προστασία των υποδομών, μεταξύ άλλων καθηκόντων, τέθηκαν επίσης σε κατάσταση συναγερμού.
Όπως αποδεικνύεται από την πρόσφατη αυτομόληση του νεοδιορισθέντα επικεφαλής του Ουκρανικού ναυτικού στην Κριμαία, και τους συνεχιζόμενους αποκλεισμούς των στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην Κριμαία, υπάρχει σοβαρή πίεση στο Ουκρανικό στρατιωτικό προσωπικό στην Κριμαία να αποστατήσει, να παραδώσει τα όπλα ή να παραδοθεί στα Ρωσικά στρατεύματα που το πολιορκούν. Ωστόσο, ενώ οι αποκλεισμοί βάσεων και η πίεση για αυτομόληση θα επηρεάσουν το ηθικό, παραμένει ασαφές το τι επίπεδο αντίστασης θα προέβαλαν οι Ουκρανικές δυνάμεις στην Κριμαία αν αναγκαζόταν να έρθουν σε σύγκρουση.
Πολλοί από το Ρωσικό προσωπικό που έχει αναπτυχθεί τώρα στην Κριμαία, ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν πάει πρόσφατα, κατά πάσα πιθανότητα θα προέρχονται από στρατιωτικούς σχηματισμούς με καλύτερα κίνητρα και στρατιωτική εκπαίδευση από τους ομόλογούς τους της Ουκρανίας στην Κριμαία. Αυτό, σε συνδυασμό με τη συγκρατημένη συμπεριφορά του αποκλεισμένου προσωπικού της Ουκρανίας, είναι ένας λόγος για τον οποίο τα περιστατικά στρατιωτικής εμπλοκής μέχρι τώρα έχουν περιοριστεί σε προειδοποιητικές βολές. Αλλά αυτό δεν πρέπει να ληφθεί ως σημαίνον ότι τα ουκρανικά στρατεύματα, σε στατική άμυνα, δεν θα μπορούσαν να προκαλέσουν απώλειες αν θα ξεσπάσουν εχθροπραξίες.
Η πρόσφατη πολιτική αναταραχή στην Ουκρανία και οι κινήσεις των Ρωσικών στρατευμάτων, θα έχουν δημιουργήσει αβεβαιότητα στις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας και μπορεί να ρίχνουν το ηθικό των δυνάμεων στην Κριμαία και στην ευρύτερη Ουκρανία, αλλά επίσης πραγματικά θα μπορούσε να συμβεί και το αντίθετο, ότι το ηθικό των υπόλοιπων Ουκρανικών δυνάμεων θα μπορούσε να ενισχυθεί από την παρέμβαση της Ρωσίας. Αυτό θα μπορούσε να ισχύει και για τις Ουκρανικές δυνάμεις στην Κριμαία, που εξακολουθούν να είναι πιστές στο Κίεβο.
Κάποιες μονάδες έχει αναφερθεί ότι λιποτακτούν, ή αυτομολούν, αν και είναι πολύ νωρίς για να διακρίνουμε εάν τέτοιες κινήσεις είναι αποτέλεσμα περισσότερο της πίεσης που δέχονται παρά της πολιτικής τους ιδεολογίας. Το γεγονός ότι ορισμένες μονάδες εξακολουθούν να παραμένουν στις θέσεις τους είναι αξιοσημείωτο και αν μη τι άλλο αυξάνει τον κίνδυνο λανθασμένου υπολογισμού, όχι μόνον από τη πλευρά του απογοητευμένου προσωπικού που βρίσκεται κλεισμένο στις βάσεις, αλλά και από την πλευρά των δυνάμεων που πολιορκούν, οι οποίες βάσει των μέχρι τώρα δεδομένων, φαίνεται να είναι επιφορτισμένες με τον τερματισμό της στρατιωτικής παρουσίας του Κιέβου στην Κριμαία. Σε οποιαδήποτε στρατιωτική αντιπαράθεση, η Ρωσία θα ήταν πιθανό να επικρατήσει, αλλά οι δυνάμεις της θα υποστούν απώλειες από στρατεύματα που βρίσκονται σε οργανωμένες αμυντικές θέσεις.
Ως σημείο αναφοράς, το Κέντρο για την Ανάλυση Στρατηγικών και Τεχνολογιών, που εδρεύει στη Μόσχα εκτιμά ότι κατά τη διάρκεια του σύντομου πολέμου με τη Γεωργία το 2008 έχασαν τη ζωή τους 67 μέλη του Ρωσικού στρατιωτικού προσωπικού. Σε αυτή την εκστρατεία, μερικές από τις πιο αξιοσημείωτες απώλειες του Ρωσικού στρατού ήταν τα αεροσκάφη που χρησιμοποιήθηκαν στον τακτικό τους ρόλο και κατερρίφθησαν από τα Γεωργιανά συστήματα αεράμυνας. Οι ουκρανικές δυνάμεις αεράμυνας βασίζονται σε μια σειρά συστημάτων ρωσικής προέλευσης, όπως ήταν και τα γεωργιανά το 2008 (αν και οι Γεωργιανοί έχουν επίσης το ισραηλινό σύστημα Spyder και σύμφωνα με πληροφορίες κατέρριψαν ένα ρωσικό αεροσκάφος με ένα Grom MANPAD πολωνικής προελεύσεως) και, ενώ οι δυνάμεις της Ουκρανίας χρησιμοποιούν το σύστημα με δυνατότητα 9K37 Buk,καθώς επίσης και το S-300PS, η συντήρηση και τα επίπεδα κατάρτισης των χειριστών τους είναι λιγότερο σίγουρα.
Η παρούσα θέση αυτών των κινητών συστημάτων είναι επίσης ασαφής, αλλά είναι μάλλον απίθανο ότι η Ρωσία θα το διακινδυνεύσει , είναι βέβαιο ότι οι ομάδες Ηλεκτρονικού Πολέμου της τακτικής πολεμικής αεροπορίας της Ρωσίας, τις τελευταίες ημέρες θα έχουν επανεξετάσει τις συχνότητες που χρησιμοποιούνται από τα ραντάρ επιτήρησης και ελέγχου πυρών της αεράμυνας της Ουκρανίας. Αυτά δεν θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να εντοπιστούν, καθώς, ενώ τα συστήματα μπορεί στη συνέχεια να έχουν τροποποιηθεί στην Ουκρανία, ήταν, όπως και μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού της Ουκρανίας, σχεδιασμένα στη Ρωσία.Του James Hackett
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://www.iiss.org/en/militarybalanceblog/blogsections/2014-3bea/march-f525/ukraine-military-0218
ΑΠΟΔΟΣΗ:www.capital.gr
Όπως επισημαίνεται στην τελευταία έκδοση του Military Balance, του IISS οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας συνεχίζουν να χρησιμοποιούν εξοπλισμό, κυρίως της σοβιετικής εποχής, ο οποίος χρειάζεται αναβάθμιση ή αντικατάσταση. Οι αμυντικές δαπάνες, ωστόσο, παραμένουν πεισματικά χαμηλές, περίπου στο 1% του ΑΕΠ τα τελευταία χρόνια, ως εκ τούτου, οι υπηρεσίες υποφέρουν από ανεπαρκή χρηματοδότηση και οι αμυντικές μεταρρυθμίσεις έχουν υποχρηματοδοτηθεί σημαντικά. Στη Λευκή Βίβλο του 2012, το υπουργείο σημείωσε ότι τα βασικά προβλήματα συμπεριελάμβαναν αδυναμίες στην αμυντική νομοθεσία και ανεπαρκή χρηματοδότηση, η οποία επηρέασε την κατάρτιση, την ετοιμότητα και την ικανότητα μάχης. Στο ίδιο έγγραφο σημειώνεται επίσης το σχετικά χαμηλό ποσοστό των αμυντικών επενδύσεων που κατανέμονται στην Ουκρανία σε σύγκριση με τους παγκόσμιους μέσους όρους.
Οι στόχοι για τον εφοδιασμό δεν έχουν επιτευχθεί και τα σχέδια για τον τερματισμό της υποχρεωτικής στράτευσης μέχρι το 2011 δεν επιτεύχθηκαν. Το σχέδιο αυτό επανήλθε στο προσκήνιο το 2013 και ανακοινώθηκε ότι η φθινοπωρινή επιστράτευση του 2013, θα είναι η τελευταία για τις ένοπλες δυνάμεις, αν και η υποχρεωτική στράτευση θα παραμείνει για τις δυνάμεις του Υπουργείου Εσωτερικών. Όπως η Ρωσία, έτσι και η Ουκρανία φιλοδοξεί να καλύψει πολλές από τις κενές θέσεις του στρατιωτικού της προσωπικού με επαγγελματίες και όχι με κληρωτούς. Ουκρανικές στρατιωτικές πηγές ανέφεραν ότι τον Φλεβάρη του 2014 οι επαγγελματίες στρατιώτες αποτελούν το 69% του συνόλου (άλλες εκθέσεις τοποθετούσαν αυτό το ποσοστό στο 50% στο τέλος του 2011), ενώ οι ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις, σύμφωνα με επίσημες πηγές, αποτελούνται εξ ολοκλήρου από επαγγελματίες στρατιώτες. Η αύξηση του ποσοστού των επαγγελματιών ακόμα περισσότερο ήταν, σε συνδυασμό με άλλες πρωτοβουλίες, συμπεριλαμβανομένης της επανέναρξης της εκπαίδευσης, μια φιλοδοξία του πρώην υπουργού Άμυνας και αποτέλεσε μέρος του τελευταίου σχεδίου αμυντικής μεταρρύθμισης του υπουργείου «έως το 2017». Μικρές μονάδες του στρατιωτικού προσωπικού της Ουκρανίας εκπαιδεύονται με τους διεθνείς εταίρους και μόλις λιγότεροι από 100 πεζοναύτες συμμετείχαν στην άσκηση Steadfast Jazz του ΝΑΤΟ το Νοέμβριο 2013. Οι χερσαίες δυνάμεις έχουν επίσης αναπτυχθεί στο Κοσσυφοπέδιο, με την KFOR του ΝΑΤΟ. Ουκρανικά πολεμικά σκάφη, εν τω μεταξύ, έχουν συμμετάσχει τακτικά σε αποστολές αντιμετώπισης της πειρατείας, ενώ το προσωπικό των ελικοπτέρων συμμετέχει εδώ και πολύ καιρό σε ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ.
Τα επίπεδα διαθεσιμότητας και συντήρησης των αεροσκαφών παραμένουν χαμηλά, όπως και οι ώρες πτήσεις, οι οποίες είναι πιθανόν, να είναι οι μισές από αυτές που έχει καταγράψει η ρωσική αεροπορία. Για το ιπτάμενο προσωπικό της Ουκρανικής Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης (JRRF) το 2009, οι 18 ώρες πτήσης που κατέγραψε ήταν λίγο παραπάνω από το ένα δέκατο του συνολικού προβλεπόμενου των 160 ωρών πτήσης. Οι ώρες πτήσεις ήταν σχεδόν οι ίδιες το2011, σύμφωνα με τη Λευκή Βίβλο του Υπουργείου Αμύνης για το εν λόγω έτος. Από τότε η κατάσταση έχει κάπως βελτιωθεί, με τα πληρώματα της JRRF να έχουν κατά μέσο όρο σχεδόν 66 ώρες πτήσεις το χρόνο, αν και αυτό εξακολουθεί να είναι πολύ πιο κάτω από τα πρότυπα των ικανών Δυτικών αεροπορικών δυνάμεων. Για παράδειγμα, ο στόχος του ΝΑΤΟ να διατηρήσει ένα υψηλό επίπεδο ετοιμότητας μάχης θεωρείται πως ισούται με 180 ώρες ετησίως, αν και ορισμένες αεροπορικές δυνάμεις των κρατών μελών βρίσκονται σήμερα κάτω από το όριο αυτό. Εν τω μεταξύ, το 2013, τα πληρώματα των μαχητικών αεροσκαφών της Ρωσίας φέρεται να έχουν κατά μέσο όρο 100-120 ώρες πτήσης.
Αν και οι Ουκρανοί θεωρητικά διαθέτουν έναν στόλο μαχητικών αεροσκαφών, αποτελούμενο από 200 MiG-29 Fulcrum και Su-27 Flanker, η πλειονότητα των οποίων είναι Fulcrum, τα προβλήματα με τη συντήρηση, καθώς και μια επιβεβλημένη πολιτική της αποθήκευσης ενός σημαντικού αριθμού των «σκελετών», σημαίνει ότι το σύνολο του διαθέσιμου αεροπορικού στόλου θα είναι σημαντικά μικρότερο από το γενικό σύνολο. Αυτό καθιστά την εμπειρία και την κατάρτιση του ιπτάμενου προσωπικού ακόμα πιο σημαντική. Τα ουκρανικά πληρώματα των μεσαίων και βαρέων μεταγωγικών, εν τω μεταξύ, θα είχαν αυξήσει τις ώρες πτήσης τους από μισθωμένες αποστολές και από συμμετοχές σε ξένες ειρηνευτικές αποστολές, όπως θα έκαναν και μερικοί από τους πιλότους ελικοπτέρων της Ουκρανίας, για παράδειγμα, το ουκρανικό προσωπικό πετά εδώ και καιρό σε αποστολές επιθετικών ελικοπτέρων για την υποστήριξη της αποστολής MONUSCO του ΟΗΕ στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
Οι περιορισμοί στη χρηματοδότηση έχουν επίσης περιορίσει τις ναυτικές φιλοδοξίες, αν και το πρόγραμμα για τον επανεξοπλισμό του ναυτικού με μια κορβέτα νέας κλάσης (της Gaiduck κλάσης) προχωρά με αργούς ρυθμούς. Το ναυτικό επίσης προσπαθεί να επιστρέψει σε κατάσταση υπηρεσίας το μόνο υποβρύχιο Foxtro, μετά από αδράνεια μιας δεκαετίας και πλέον. Ωστόσο, το μέλλον της κύριας βάσης του ναυτικού στη Σεβαστούπολη είναι πλέον αβέβαιο και στρατιωτικοί αξιωματούχοι της Ουκρανίας έχουν διαψεύσει τις αναφορές ότι κάποια Ουκρανικά πολεμικά σκάφη αποχώρησαν από τη Σεβαστούπολη, τονίζοντας ότι αποκλείστηκαν. Ένα θέμα που θα ανησυχεί τους πολεμικούς σχεδιαστές στο Κίεβο σχετίζεται με την φρεγάτα Hetman Sagaidachny. Από τις 4 Μαρτίου, το σκάφος αναφέρθηκε ότι έχει καταπλεύσει στη Μαύρη Θάλασσα μετά την επιστροφή του από συμμετοχή σε αποστολή καταπολέμησης της πειρατείας, δεν είναι προς το παρόν σαφές αν θα προσπαθήσει να δέσει στο λιμάνι προέλευσής του στη Σεβαστούπολης ή αντ αυτού θα προσπαθήσει να δέσει σε άλλο λιμάνι, όπως στην Οδησσό.
Η τρέχουσα κρίση Στις 2 Μαρτίου, οι νέες αρχές στο Κίεβο έθεσαν τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας σε πλήρη ετοιμότητα για την αντιμετώπιση των εξελίξεων της κατάστασης στην Κριμαία, επίσης, άρχισε μια διαδικασία επιστράτευσης κατά την οποία οι έφεδροι θα έπρεπε να παρουσιαστούν στα κέντρα κινητοποίησης. Έχει αναφερθεί ότι ο κάθε ένας θα λάβει εκπαίδευση δέκα ημερών, αν και το αξιόμαχο των ανακληθέντων εφέδρων θα ποικίλλει ανάλογα με το χρόνο που έχει παρέλθει από τότε που έκαναν τη θητεία τους. Η διάρκεια που έχει προγραμματιστεί για την επανεκπαίδευση θα μπορούσε κάλλιστα να προσαρμοστεί σε παράγοντες όπως οι τωρινές στρατιωτικές τους ικανότητες και τα επίπεδα της φυσικής τους κατάστασης. Σε κάθε περίπτωση, οι ανακληθέντες έφεδροι θα μπορούσαν να καλύψουν μη μάχιμες θέσεις, προκειμένου να καταστεί δυνατόν το υπηρετούν προσωπικό να αναλάβει αποστολές σε μονάδες πρώτης γραμμής. Τα στρατεύματα του Υπουργείου Εσωτερικών, που είναι επιφορτισμένα με την προστασία των υποδομών, μεταξύ άλλων καθηκόντων, τέθηκαν επίσης σε κατάσταση συναγερμού.
Όπως αποδεικνύεται από την πρόσφατη αυτομόληση του νεοδιορισθέντα επικεφαλής του Ουκρανικού ναυτικού στην Κριμαία, και τους συνεχιζόμενους αποκλεισμούς των στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην Κριμαία, υπάρχει σοβαρή πίεση στο Ουκρανικό στρατιωτικό προσωπικό στην Κριμαία να αποστατήσει, να παραδώσει τα όπλα ή να παραδοθεί στα Ρωσικά στρατεύματα που το πολιορκούν. Ωστόσο, ενώ οι αποκλεισμοί βάσεων και η πίεση για αυτομόληση θα επηρεάσουν το ηθικό, παραμένει ασαφές το τι επίπεδο αντίστασης θα προέβαλαν οι Ουκρανικές δυνάμεις στην Κριμαία αν αναγκαζόταν να έρθουν σε σύγκρουση.
Πολλοί από το Ρωσικό προσωπικό που έχει αναπτυχθεί τώρα στην Κριμαία, ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν πάει πρόσφατα, κατά πάσα πιθανότητα θα προέρχονται από στρατιωτικούς σχηματισμούς με καλύτερα κίνητρα και στρατιωτική εκπαίδευση από τους ομόλογούς τους της Ουκρανίας στην Κριμαία. Αυτό, σε συνδυασμό με τη συγκρατημένη συμπεριφορά του αποκλεισμένου προσωπικού της Ουκρανίας, είναι ένας λόγος για τον οποίο τα περιστατικά στρατιωτικής εμπλοκής μέχρι τώρα έχουν περιοριστεί σε προειδοποιητικές βολές. Αλλά αυτό δεν πρέπει να ληφθεί ως σημαίνον ότι τα ουκρανικά στρατεύματα, σε στατική άμυνα, δεν θα μπορούσαν να προκαλέσουν απώλειες αν θα ξεσπάσουν εχθροπραξίες.
Η πρόσφατη πολιτική αναταραχή στην Ουκρανία και οι κινήσεις των Ρωσικών στρατευμάτων, θα έχουν δημιουργήσει αβεβαιότητα στις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας και μπορεί να ρίχνουν το ηθικό των δυνάμεων στην Κριμαία και στην ευρύτερη Ουκρανία, αλλά επίσης πραγματικά θα μπορούσε να συμβεί και το αντίθετο, ότι το ηθικό των υπόλοιπων Ουκρανικών δυνάμεων θα μπορούσε να ενισχυθεί από την παρέμβαση της Ρωσίας. Αυτό θα μπορούσε να ισχύει και για τις Ουκρανικές δυνάμεις στην Κριμαία, που εξακολουθούν να είναι πιστές στο Κίεβο.
Κάποιες μονάδες έχει αναφερθεί ότι λιποτακτούν, ή αυτομολούν, αν και είναι πολύ νωρίς για να διακρίνουμε εάν τέτοιες κινήσεις είναι αποτέλεσμα περισσότερο της πίεσης που δέχονται παρά της πολιτικής τους ιδεολογίας. Το γεγονός ότι ορισμένες μονάδες εξακολουθούν να παραμένουν στις θέσεις τους είναι αξιοσημείωτο και αν μη τι άλλο αυξάνει τον κίνδυνο λανθασμένου υπολογισμού, όχι μόνον από τη πλευρά του απογοητευμένου προσωπικού που βρίσκεται κλεισμένο στις βάσεις, αλλά και από την πλευρά των δυνάμεων που πολιορκούν, οι οποίες βάσει των μέχρι τώρα δεδομένων, φαίνεται να είναι επιφορτισμένες με τον τερματισμό της στρατιωτικής παρουσίας του Κιέβου στην Κριμαία. Σε οποιαδήποτε στρατιωτική αντιπαράθεση, η Ρωσία θα ήταν πιθανό να επικρατήσει, αλλά οι δυνάμεις της θα υποστούν απώλειες από στρατεύματα που βρίσκονται σε οργανωμένες αμυντικές θέσεις.
Ως σημείο αναφοράς, το Κέντρο για την Ανάλυση Στρατηγικών και Τεχνολογιών, που εδρεύει στη Μόσχα εκτιμά ότι κατά τη διάρκεια του σύντομου πολέμου με τη Γεωργία το 2008 έχασαν τη ζωή τους 67 μέλη του Ρωσικού στρατιωτικού προσωπικού. Σε αυτή την εκστρατεία, μερικές από τις πιο αξιοσημείωτες απώλειες του Ρωσικού στρατού ήταν τα αεροσκάφη που χρησιμοποιήθηκαν στον τακτικό τους ρόλο και κατερρίφθησαν από τα Γεωργιανά συστήματα αεράμυνας. Οι ουκρανικές δυνάμεις αεράμυνας βασίζονται σε μια σειρά συστημάτων ρωσικής προέλευσης, όπως ήταν και τα γεωργιανά το 2008 (αν και οι Γεωργιανοί έχουν επίσης το ισραηλινό σύστημα Spyder και σύμφωνα με πληροφορίες κατέρριψαν ένα ρωσικό αεροσκάφος με ένα Grom MANPAD πολωνικής προελεύσεως) και, ενώ οι δυνάμεις της Ουκρανίας χρησιμοποιούν το σύστημα με δυνατότητα 9K37 Buk,καθώς επίσης και το S-300PS, η συντήρηση και τα επίπεδα κατάρτισης των χειριστών τους είναι λιγότερο σίγουρα.
Η παρούσα θέση αυτών των κινητών συστημάτων είναι επίσης ασαφής, αλλά είναι μάλλον απίθανο ότι η Ρωσία θα το διακινδυνεύσει , είναι βέβαιο ότι οι ομάδες Ηλεκτρονικού Πολέμου της τακτικής πολεμικής αεροπορίας της Ρωσίας, τις τελευταίες ημέρες θα έχουν επανεξετάσει τις συχνότητες που χρησιμοποιούνται από τα ραντάρ επιτήρησης και ελέγχου πυρών της αεράμυνας της Ουκρανίας. Αυτά δεν θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να εντοπιστούν, καθώς, ενώ τα συστήματα μπορεί στη συνέχεια να έχουν τροποποιηθεί στην Ουκρανία, ήταν, όπως και μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού της Ουκρανίας, σχεδιασμένα στη Ρωσία.Του James Hackett
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://www.iiss.org/en/militarybalanceblog/blogsections/2014-3bea/march-f525/ukraine-military-0218
ΑΠΟΔΟΣΗ:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου