Προ των πυλών ενός ιστορικού δημοψηφίσματος, το Ηνωμένο Βασίλειο (Η.Β), καλείται στις 23 Ιουνίου να αποφασίσει εάν θα μείνει η όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στον απόηχο της προπαγάνδας, των τρομακτικών ή και λυτρωτικών σεναρίων για την επομένη ημέρα, υπάρχει μια αγορά που σίγουρα θα επηρεαστεί από μια ενδεχόμενη έξοδο και αυτή δεν είναι άλλη από την τεράστια αγορά του ποδοσφαίρου. Ακολουθούν μερικές σκέψεις για τις ενδεχόμενες επιπτώσεις, οι οποίες, τουλάχιστον προς το παρόν, μόνο υποθετικές μένουν και σίγουρα αν είναι προκύψουν, θα είναι μακροπρόθεσμα…
Ένας από τους τομείς που θα επηρεαστούν με βεβαιότητα στο ποδόσφαιρο είναι αυτός των μεταγραφών και της μετακίνησης ανήλικων παικτών προς την Ευρωπαϊκή ένωση ή τις χώρες του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου. Το άρθρο 19 του κανονισμού της της FΙFA για τις μεταγραφές και το status των παικτών θεσπίζει τον γενικότερο κανόνα ότι οι διεθνείς μεταγραφές παικτών επιτρέπονται μόνο αν ο παίκτης είναι άνω των 18, εκτός περιορισμένων εξαιρέσεων. Μια από τις τρεις εξαιρέσεις που θεσπίζονται στα επόμενα άρθρα, είναι ότι επιτρέπεται η μεταγραφή η μετακίνηση του παίκτη αν είναι μεταξύ 16 και 18, μόνο αν αυτή πραγματοποιείται προς τις χώρες της Ευρωπαϊκής ένωσης ή του ΕΟΧ.
Οι περισσότερες μεταγραφές ανηλίκων παικτών προς την Ευρώπη βασίστηκαν σε αυτό το άρθρο και οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες βασίζουν επίσης σε αυτό την μεταγραφική τους πολιτική. Αν ένα ενδεχόμενο Brexit γίνει πραγματικότητα, οι αγγλικοί σύλλογοι δεν θα μπορούν να το κάνουν, γιατί το H.B δεν θα αποτελεί μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό θα είναι σίγουρα ένα δραματικό πλήγμα και μια τρομερή νομική έλλειψη που θα δυσκολέψει τους αγγλικούς συλλόγους να επανδρώνουν τις ομάδες τους με διεθνείς ανήλικους παίκτες, προερχόμενους κυρίως από χώρες της Λατινικής Αμερικής, ενώ την ίδια στιγμή η ψαλίδα του ανταγωνισμού θα ανοίξει δραστικά και ισπανικοί σύλλογοι όπως η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα, που έχουν μια ανεπτυγμένη μεταγραφική πολιτική ανηλίκων, απλά θα μπορούν να κυριαρχούν ακόμη περισσότερο στο χώρο. Από την άλλη, αν, όπως αναφέρουν οι αναλύσεις διάφορων ειδικών, μια ενδεχόμενη έξοδος του Η.Β από την Ευρωπαϊκή ένωση, δεν σημαίνει και έξοδο από τον ΕΟΧ, τότε το άρθρο 19 θα συνεχίσει να εφαρμόζεται κανονικά. Χώρες όπως το Λιχτενστάιν και η Νορβηγία δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά συμμετέχουν στην εσωτερική αγορά μένοντας μέλη του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου.
Το δικαίωμα των εργαζομένων των κρατών μελών της ΕΕ να μετακινούνται ελεύθερα στην Ε.Ε είναι μία από τις θεμελιώδεις ελευθερίες που εγγυάται η Ευρωπαϊκή Ένωση στο άρθρο 45 της Συνθήκης για την λειτουργία της. Τόσο το Υπουργείο Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου (μεταξύ των αρμοδιοτήτων του και οι work visas), όσο και η Football Association πρέπει να συμμορφώνονται με τις αρχές που κατοχυρώνονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο φύγει, τότε οι ποδοσφαιριστές του θα ήταν απίθανο να συνεχίσουν να μετακινούνται ελεύθερα σε συλλόγους κρατών-μελών της ΕΕ. Ομοίως, οι ποδοσφαιριστές της ΕΕ δεν θα μπορούν να συνεχίσουν να κινούνται ελεύθερα στους ποδοσφαιρικούς συλλόγους του Ηνωμένου Βασιλείου. Αναμφισβήτητα, ένα Brexit αναμένεται να αλλάξει τους κανονισμούς για την απόκτηση άδειας εργασίας, εφόσον η αρχή της ελεύθερης μετακίνησης δεν θα εφαρμόζεται πλέον και θα δυσκολέψει αρκετά την μετακίνηση των παικτών από και προς την Ένωση και όπως στην περίπτωση των ανηλίκων, θα μειώσει τον ανταγωνισμό με τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς συλλόγους, καθώς εκείνοι θα μπορούν πολύ πιο εύκολα να μεταφέρουν παίκτες. Λογικά οι ποδοσφαιριστές που ήδη έχουν συμβόλαια με αγγλικούς συλλόγους, δεν θα επηρεαστούν, καθώς αναδρομικά δεν γίνεται να εφαρμοστούν οι νέοι νόμοι.
Τεράστιες αλλαγές επήλθαν στο χώρο του ποδοσφαίρου μετά την υπόθεση Bosman. Εν ολίγοις, ο Jean-Marc Bosman ήταν ένας Βέλγος ποδοσφαιριστής πού το 1990 έπαιζε στη RFC Liege στο Βέλγιο και όταν το συμβόλαιο του έληξε το 1990, αποφάσισε να πάει στην Dunkerque στην Γαλλία. Το ρεζουμέ της υπόθεσης είναι ότι η γαλλική ομάδα αρνήθηκε να δώσει στο βελγικό σύλλογο τα έξοδα μεταγραφής και εν ακολουθία η ομάδα δεν επέτρεψε στον Bosman να πάει στη Dunkerque. Ο Bosman προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και εκείνο ουσιαστικά απαγόρευε τους περιορισμούς στον αριθμό των ξένων παικτών που μπορούν να παίζουν στα εθνικά πρωταθλήματα και κατέληξε στο ότι οι παίκτες μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούν να μετακινούνται ελευθέρα με τη λήξη του συμβολαίου τους, χωρίς να πληρώνονται έξοδα μεταγραφής από το νέο σύλλογο.
Το δικαστήριο υπογράμμισε την ανάγκη να υπάρχει μια οικονομική και ανταγωνιστική ισορροπία ανάμεσα στους συλλόγους και το ότι η αναζήτηση των νέων ταλέντων ήταν ένας από τους νόμιμους σκοπούς του ποδοσφαίρου. Παρόλα αυτά, έκρινε ότι οι μεταγραφικοί κανόνες όπως ήταν τότε διαμορφωμένοι δεν βοηθούσαν στο να επιτευχθεί αυτή η ισορροπία και κατέληξε στο ότι οι πλουσιότεροι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι θα εξασφάλιζαν πάντα καλύτερους παίκτες με το προ Bosman σύστημα. Μετά την απόφαση αυτή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε συνεργασία με τη FIFA εξέδωσε τον Κανονισμό για το Status και τις μεταγραφές των παικτών, ο οποίος σε γενικές γραμμές επιτρέπει την ελεύθερη μεταγραφή των ποδοσφαιριστών μέσα σε δύο μεταγραφικές περιόδους, σε μια σεζόν. Αν το Ηνωμένο Βασίλειο αποφασίσει να φύγει από την Ένωση, εν συνεχεία δεν θα αναγνωρίζει την δικαιοδοσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και η απόφαση Bosman δεν θα έχει πρακτική εφαρμογή στο μέλλον όπως και οποιαδήποτε μελλοντική απόφαση, συνέπεια η οποία θα είναι σοβαρή για τα μεταγραφικά δρώμενα του Η.Β.
Είτε πάντως το Η.Β αποφασίσει να μείνει ή να φύγει από την Ε.Ε, οι μεγάλοι αθλητικοί σύλλογοι και παίκτες ναι μεν θα επηρεαστούν από οποιοδήποτε νέο νομοθετικό πλαίσιο, μέχρι να ξεκαθαριστεί το τοπίο σε σχέση με το ποιοι κανονισμοί θα συνεχίζουν να ισχύουν,ποιοι όχι και από πότε, αλλά κατά την άποψη της γράφουσας, μπορεί σε θεωρητικό επίπεδο όντως να μειωθεί δραστικά ο ανταγωνισμός, να δυσκολέψουν οι μεταγραφές ανηλίκων και όχι μόνο, αλλά η FIFA, δημιουργήθηκε για να συντονίζει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο μέσω των κανονισμών της, επομένως υγιείς αθλητικούς συλλόγους όπως οι αγγλικοί, δεν θα τους άφηνε σε καμία περίπτωση ξεκρέμαστους. Άλλωστε όπως και έλεγε και ένας Γάλλος συγγραφέας (Nicolas Chamfort) μια κάποιας εποχής Είναι πιο εύκολο να νομοθετείς ορισμένα πράγματα από το να τα νομιμοποιείς. Καλή ψήφο.
Από την Ολυμπία Καραβασίλη
*Η Ολυμπία Καραβασίλη είναι Ελληνίδα ασκούμενη δικηγόρος, με ειδίκευση στο αθλητικό δίκαιο. Η διπλωματική της στο master «Juriste du Sport» στη Νίκαια της Γαλλίας έχει αντικείμενο το ντόπινγκ. Μεγάλο κομμάτι του ακαδημαϊκού της background αναλώνεται στις διαδικασίες της FIFA, του CAS και άλλων ανώτατων οργάνων σχετικά με τον αθλητισμό, o oποίος αποτελεί και το αντικείμενό της, ενώ έχει πραγματοποιήσει άσκηση στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Διάβασε περισσότερα στο: http://www.gazzetta.gr/stili/to-mauro-kouti/article/940937/oi-synepeies-toy-brexit-sto-podosfairo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου