Την προειδοποίηση ότι η κακή διαχείριση της κρίσης στην ευρωζώνη οδηγεί στο κατώφλι μιας νέας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης εκφράζει σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» ο Ντάνι Ρόντρικ, καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Ο Ρόντρικ που αναγνωρίζεται ως αυθεντία σε θέματα παγκοσμιοποίησης και οικονομικής ανάπτυξης και συγκαταλέγεται στους οικονομολόγους με την ισχυρότερη επιρροή στα διεθνή φόρα, μιλώντας στα «ΝΕΑ» εστιάζει στην πολιτική ανεπάρκεια όσον αφορά τη διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης, φωτογραφίζει τις ευθύνες της Γερμανίας στην ελληνική υπόθεση και ξεκαθαρίζει πως το δίλημμα για την ευρωζώνη είναι είτε μεγαλύτερη ενοποίηση είτε ομαλή διάλυση. Τέλος, εκφράζει ανησυχία για το ότι η επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης στην Κίνα δύναται να οδηγήσει σε μεγάλης κλίμακας γεωπολιτικές αναταράξεις.
Κύριε καθηγητά, η κρίση χρέους στην ευρωζώνη αναδεικνύεται πλέον σε κρίση εμπιστοσύνης. Πώς κατά την άποψή σας μπορούμε να ανοικοδομήσουμε την εμπιστοσύνη στην ευρωζώνη;
Ο μόνος τρόπος είναι οι πολιτικές ηγεσίες να αρχίσουν να προηγούνται των εξελίξεων, να κινούνται μπροστά από την καμπύλη όπως λέμε στα οικονομικά, αντί να παραμένουν πίσω από αυτή. Σε πλήθος περιπτώσεων οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν κάνει πολύ λίγα και έχουν κινηθεί πολύ αργά, κωλυσιεργώντας και αποφεύγοντας να επιλύσουν τα προβλήματα. Και για να απαντήσω στο ερώτημά σας για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης. Στα δικά μου μάτια η επιλογή είναι σαφής: είτε πολιτική ένωση είτε ένα βήμα πίσω από την οικονομική ένωση.
Μπορείτε να μου περιγράψετε το πώς αντιλαμβάνεστε την πολιτική και οικονομική ένωση στην οποία αναφέρεστε; Σε ποιες κατευθύνσεις θα πρέπει να επικεντρωθεί;
Η ευρωζώνη έχει ανάγκη όλο το φάσμα των θεσμών που στηρίζουν τη νομισματική και χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται ενιαίος μηχανισμός ασφάλισης των καταθέσεων, κοινοί δημοσιονομικοί κανόνες, κατανομή των εσόδων ανάλογα με τις συλλογικές δημοσιονομικές ανάγκες, και εν τέλει μια διαδικασία λήψης αποφάσεων που θα λαμβάνει υπόψη όλους τους κατοίκους της ευρωζώνης και όχι μόνο τα ισχυρά μέλη της.
Για να σταθώ σε αυτή την τελευταία αναφορά σας. Η επιβαλλόμενη από τη Γερμανία δημοσιονομική λιτότητα είναι η απάντηση στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της ζώνης του ευρώ;
Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι απαραίτητη. Αλλά πρέπει να εκτείνεται σε βάθος χρόνου και να υποστηρίζεται από πολιτικές προώθησης της ανάπτυξης. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος θεωρώ πως η ευρωζώνη θα πρέπει να επιτρέψει να υπάρξει υψηλότερος πληθωρισμός, ενώ σημαντικά θα συνεισέφερε και η λήψη πρόσθετων μέτρων τόνωσης της κατανάλωσης στη Γερμανία.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν πρέπει να διαδραματίσει κάποιο ρόλο; Πολλοί θεωρούν ότι κρίση χρέους εξελίσσεται σε παγκόσμια κρίση ρευστότητας. Πιστεύετε ότι η στάση της ΕΚΤ σε αυτή τη φάση είναι παραγωγική ;
Πιστεύω πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει περιορισμένα μέσα πολιτικής. Και καθώς απουσιάζει η πολιτική υποστήριξη των αποφάσεών της, αναγκάζεται να είναι προσεκτική στον τρόπο που παρεμβαίνει και ειδικά στο πόσο επιθετικά παρέχει ρευστότητα.
Να μη φύγουμε από τους διεθνείς θεσμούς: στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει επικριθεί για ότι έχει ενεργήσει καθυστερημένα και με λάθος αποφάσεις στην αντιμετώπιση της κρίσης. Τι πιστεύετε για τον ρόλο του ΔΝΤ;
Κατά την άποψη μου, ο ψόγος βαρύνει περισσότερο την ΕΚΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και τελικά την ίδια την Ανγκελα Μέρκελ. Αυτοί είναι που λαμβάνουν τις περισσότερες από τις σημαντικές αποφάσεις και όχι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το ΔΝΤ θα μπορούσε να έχει προχωρήσει σε ρεαλιστικότερες προβλέψεις για την οικονομική ανάπτυξη. Εάν το είχε κάνει, θα καθιστούσε πιο δύσκολο για τους πολιτικούς ηγέτες να λάβουν αποφάσεις για πρόσθετα μέτρα λιτότητας. Υπ' αυτήν την οπτική έχει και το ΔΝΤ ευθύνες.
Το τελευταία διάστημα καταγράφεται σημαντική υποτίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου. Θα μπορούσε το φθηνότερο ευρώ να υποκαταστήσει την ανάγκη για περαιτέρω δημοσιονομική εξυγίανση στα κράτη-μέλη της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα;
Δυστυχώς, η υποτίμηση του ευρώ δεν μπορεί να βοηθήσει τόσο πολύ. Η αναπροσαρμογή που πρέπει να γίνει στα επίπεδα ανταγωνιστικότητας είναι μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης. Σχηματικά απαιτείται να υπάρξει περισσότερη ανταγωνιστικότητα για την Ελλάδα, την Ισπανία, και άλλες χώρες και λιγότερη για τη Γερμανία. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι η υποτίμηση του ευρώ δεν βοηθά στο σκέλος της εσωτερικής εξισορρόπησης της ζήτησης εντός της ευρωζώνης.
Συνοψίζοντας, και απευθυνόμενος στην αυθεντίας σας, τι σας ανησυχεί περισσότερο αναφορικά με την κρίση στην ευρωζώνη και τους αναδυόμενους γεωπολιτικούς κίνδυνους;
Με ανησυχεί ότι η κακή διαχείριση της κρίσης της ευρωζώνης μάς φέρνει στο κατώφλι μιας νέας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Την ίδια στιγμή σε παγκόσμιο επίπεδο φοβάμαι ότι εάν η Κίνα δεν καταφέρει να διαχειριστεί κατάλληλα την επιβράδυνση της οικονομικής της ανάπτυξης, μπορεί να υπάρξει κοινωνική έκρηξη και πολιτική αστάθεια στην χώρα, με τεράστιες γεωπολιτικές επιπτώσεις για την περιοχή, καθώς και όλο τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου