Οι εκλογές στη Γερμανία είναι περισσότερο σημαντικές από κάθε άλλη φορά, γιατί η χώρα κατέστη τα τελευταία χρόνια απόλυτη κυρίαρχος στην Ευρώπη, κατά τρόπο που επηρεάζει καθοριστικά την καθημερινότητα πολλών λαών, ασφαλώς και των Ελλήνων. Αλλά και ιδιότυπες, γιατί δεν είχαν ξαναπαρουσιαστεί τα δύο στοιχεία που, κατά τη γνώμη μου, χαρακτηρίζουν αυτή την εκλογική αναμέτρηση από την πρώτη στιγμή.
Το πρώτο είναι η μονομερής θέση από την ίδια τη Γερμανία αυτών των εκλογών ως ορίου για το σταμάτημα -και, θέλω να ελπίζω, και την επανεκκίνηση- κάθε δραστηριοποίησης της θεσμικής και πολιτικής Ευρώπης.
Το δεύτερο, η απόλυτη έλλειψη αμφιβολίας για τον τελικό νικητή, χωρίς μάλιστα η βεβαιότητα να οφείλεται σε παραγωγή έργου ή σε ηγετικό προφίλ: η κυρία Μέρκελ μοιάζει καταδικασμένη να κερδίσει επειδή έχει πείσει τους συμπατριώτες της ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Ομως η ζωή δεν είναι τόσο απλή...
Για την Ελλάδα
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που να πιστεύει στις θεαματικές ανατροπές και, το σημαντικότερο, δεν έχει εκδηλώσει τέτοια πρόθεση ούτε η κυρία Μέρκελ ούτε οι αντίπαλοί της.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που να πιστεύει στις θεαματικές ανατροπές και, το σημαντικότερο, δεν έχει εκδηλώσει τέτοια πρόθεση ούτε η κυρία Μέρκελ ούτε οι αντίπαλοί της.
Είτε ξανακυβερνήσει με τους φιλελεύθερους, είτε αναγκαστεί να συγκροτήσει έναν μεγάλο συνασπισμό με τους σοσιαλδημοκράτες, είναι βέβαιο ότι θα διατηρήσει απαράλλακτη την οπτική της για τα αίτια και τις λύσεις της κρίσης, καθώς και για την ορθότητα της συνταγής για την Ελλάδα. Φοβάμαι μάλιστα ότι, ενώ ένας μεγάλος συνασπισμός φαντάζει προτιμότερος για εμάς, ίσως να έχει το αποτέλεσμα να λειάνει ή και να εξουδετερώσει τις ούτως ή άλλως διακριτικές προσπάθειες των σοσιαλδημοκρατών για λίγο λιγότερη πίεση.
Για την Ευρώπη
Θα έλεγα ότι αν η Γερμανία δεν αλλάξει -τουλάχιστον ρυθμό- σε αρκετά μέτωπα, η Ευρώπη θα κλυδωνιστεί πολύ επικίνδυνα. Πρώτα στον νου έρχονται η "τραπεζική ένωση", στην ολοκλήρωση της οποίας η Γερμανία οφείλει να πάψει να αντιστέκεται, τα "ομόλογα έργου", για τα οποία όλοι αναμένουν το πράσινο φως της, και το ξεκαθάρισμα των "αναπτυξιακών ταμείων".
Θα έλεγα ότι αν η Γερμανία δεν αλλάξει -τουλάχιστον ρυθμό- σε αρκετά μέτωπα, η Ευρώπη θα κλυδωνιστεί πολύ επικίνδυνα. Πρώτα στον νου έρχονται η "τραπεζική ένωση", στην ολοκλήρωση της οποίας η Γερμανία οφείλει να πάψει να αντιστέκεται, τα "ομόλογα έργου", για τα οποία όλοι αναμένουν το πράσινο φως της, και το ξεκαθάρισμα των "αναπτυξιακών ταμείων".
Αυτά πρέπει να γίνουν αμέσως, όποια και να είναι η ακριβής σύνθεση της μετεκλογικής κυβέρνησης και να εδράζονται στην αντίληψη ότι η παράταση της κρίσης χωρίς πρωτοβουλίες και μια ενδεχόμενη "αντιευρωπαϊκή" ψήφος στις επερχόμενες ευρωεκλογές θα κλονίσουν όχι μόνο την Ευρωπαϊκή Ενωση αλλά και το ίδιο το σχέδιο σταθερότητας της κυρίας Μέρκελ.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ, Συνταγματολόγος, πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου