Η διαδρομή προς την επιτυχία ενός τέλειου αντιαεροπορικού πυραυλικού συστήματος σε ξηρά και θάλασσα. Θεωρείται το πιο προωθημένο σύστημα σε σχέση με τους «Δυτικούς ανταγωνιστές» του.
Τη δεκαετία του 1980, ο κλάδος της Αντιαεροπορικής Άμυνας της τότε ΕΣΣΔ, έκανε ένα ποιοτικό άλμα στους εξοπλισμούς: Ενέταξε σε ενεργό υπηρεσία τα πιο εξελιγμένα για την εποχή εκείνη όπλα. Τα αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα S-300, που αντικατέστησαν τα παλαιότερα S-75 και S-200 της αεράμυνας.
Όμως, μια έκθεση αξιολόγησης των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των μαχητικών αεροσκαφών και των οπλικών συστημάτων της Πολεμικής Αεροπορίας των χωρών του ΝΑΤΟ, που συνέταξε επιτροπή εμπειρογνωμόνων της Διοίκησης της Αντιαεροπορικής Άμυνας της ΕΣΣΔ, έδειξε ότι οι S-300 μπορούσαν να κτυπηθούν από πυραύλους Κρουζ (Crouise) και από αεροσκάφη κρούσης που πετούν στα χαμηλά ύψη.
Όπως συμπέραναν οι ειδικοί, σαν συνέπεια αυτών των δυνατοτήτων του εχθρού, οι S–300 θα πρέπει να προστατεύονται στα χαμηλά ύψη από άλλα συγκροτήματα αεράμυνας που δρουν σε αυτά τα ύψη.
ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:http://rbth.gr/tecnology/2013/10/11/pantsir_i_aspida_ton_s-300_25613.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου