Ένα από τα βασικά θέματα του Διαλόγου της Μανάμα μέχρι στιγμής για το 2013 είναι ο παρεμβατισμός, ειδικά η εξωτερική παρέμβαση στη Μέση Ανατολή και η περιφερειακή επέμβαση στη Συρία.
Ομιλητές όπως οι William Hague και Chuck Hagel είχαν να αναλάβουν ένα δύσκολο έργο εξισορρόπησης: να εξηγήσουν στα κράτη της περιοχής πώς το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ παραμένουν αφοσιωμένες και δεσμευμένες στην περιοχή, αναφέροντας επίσης ότι οι αμυντικοί προϋπολογισμοί υφίστανται περικοπές και οι δύο χώρες υποφέρουν ως ένα βαθμό από μια μορφή πολεμικής κόπωσης. Ο Γερουσιαστής Tim Kaine, εν τω μεταξύ, υπογράμμισε αυτή την αντίφαση όταν εξήγησε το πώς μια ψηφοφορία για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης στη Συρία στην υποεπιτροπή της Γερουσίας των ΗΠΑ για τις Διεθνείς Σχέσεις για τη Μέση Ανατολή, της οποίας προεδρεύει, είχε ως αποτέλεσμα μόλις 10 -8 υπέρ της ανάληψης δράσης. Ο γερουσιαστής συνέχισε θέτοντας τέσσερα ερωτήματα που θα πρέπει να διέπουν τις μελλοντικές αρχές για την παρέμβαση των ΗΠΑ στην περιοχή: θα έχει κάποια θετική διαφορά η ανάληψη δράσης; Θα την εκτιμήσουν οι άλλοι; Οι ΗΠΑ θα έχουν επαρκείς εταίρους και συμμάχους στη δράση; Και υπάρχει κάποια εναλλακτική λύση;
Ουσιαστικά, αυτοί οι τρεις ομιλητές προσπάθησαν να εξωραΐσουν τους περιφερειακούς φόβους ότι οι μεγάλες δυνάμεις πλέον δεν επιδεικνύουν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον και δεν δεσμεύονται σε τόσο μεγάλο βαθμό με τη Μέση Ανατολή. Ένας συνδυασμός της πολεμικής κόπωσης, της λιτότητας, μιας άποψης ότι η περιοχή Ασίας-Ειρηνικού έχει μεγαλύτερη στρατηγική σημασία και, ίσως, της αυξανόμενης ενεργειακής ανεξαρτησίας στις ΗΠΑ, μπορεί να εξαντλήσουν τη λαϊκή και πολιτική στήριξη για τη συνεχόμενη σπατάλη για την πολυτάραχη Μέση Ανατολή.
Θεωρητικά, αυτό θα σήμαινε ότι τα κράτη της περιοχής θα πρέπει να αναλάβουν μεγαλύτερο μερίδιο της επιβάρυνσης για την άμυνα. Αυτό το σχόλιο έγινε από τον Αιγύπτιο Υπουργό Εξωτερικών Νabil Fahmy , παρόλο που το αξιόμαχο της χώρας του βασίζεται στη γενναιοδωρία των ΗΠΑ κάτι που είναι μάλλον απίθανο να αλλάξει μεσοπρόθεσμα.
Ωστόσο, αυτό αφήνει αναπάντητο το ερώτημα: ποιός θα πρέπει να εμπλακεί στη Συρία, αν πρέπει να υπάρξει εμπλοκή; Σε περίπτωση απουσίας των εξω-περιφερειακών δυνάμεων, την ανάληψη αυτού του βάρους θα πρέπει να αναλάβουν οι περιφερειακές δυνάμεις, όπως ακριβώς συμβαίνει, ως ένα βαθμό, με την υποστήριξη που παρέχουν στους αντάρτες το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία. Πράγματι, ο υπουργός Εξωτερικών Khalid bin Mohammed al Attiyah του Κατάρ υπερασπιζόταν σθεναρά την ενεργό παρέμβαση της χώρας. Αλλά το μόνο που μπορεί να πετύχει αυτό είναι η αύξηση των θρησκευτικών χασμάτων στην περιοχή και να αποκαλύψει υπο-περιφερειακά ρήγματα.
Μέσα σε αυτή τη σύγχυση, ο διάλογος της Μανάμα παρέχει ένα φόρουμ για τους διάφορους υπουργούς και τις κυβερνήσεις να εκφράσουν τις απόψεις τους, να θέσουν και να απαντήσουν σε ερωτήσεις. Ωστόσο, τα θέματα της εξω-περιφερειακής δέσμευσης και της περιφερειακής παρέμβασης είναι τόσο περίπλοκα, ώστε είναι δύσκολο να βρεθεί μια λύση.
Του Christian Le Miere
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://www.iiss.org/en/manama%20voices/blogsections/2013-e202/to-intervene-or-not-to-intervene-136e
Πηγή:www.capital.gr
Ομιλητές όπως οι William Hague και Chuck Hagel είχαν να αναλάβουν ένα δύσκολο έργο εξισορρόπησης: να εξηγήσουν στα κράτη της περιοχής πώς το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ παραμένουν αφοσιωμένες και δεσμευμένες στην περιοχή, αναφέροντας επίσης ότι οι αμυντικοί προϋπολογισμοί υφίστανται περικοπές και οι δύο χώρες υποφέρουν ως ένα βαθμό από μια μορφή πολεμικής κόπωσης. Ο Γερουσιαστής Tim Kaine, εν τω μεταξύ, υπογράμμισε αυτή την αντίφαση όταν εξήγησε το πώς μια ψηφοφορία για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης στη Συρία στην υποεπιτροπή της Γερουσίας των ΗΠΑ για τις Διεθνείς Σχέσεις για τη Μέση Ανατολή, της οποίας προεδρεύει, είχε ως αποτέλεσμα μόλις 10 -8 υπέρ της ανάληψης δράσης. Ο γερουσιαστής συνέχισε θέτοντας τέσσερα ερωτήματα που θα πρέπει να διέπουν τις μελλοντικές αρχές για την παρέμβαση των ΗΠΑ στην περιοχή: θα έχει κάποια θετική διαφορά η ανάληψη δράσης; Θα την εκτιμήσουν οι άλλοι; Οι ΗΠΑ θα έχουν επαρκείς εταίρους και συμμάχους στη δράση; Και υπάρχει κάποια εναλλακτική λύση;
Ουσιαστικά, αυτοί οι τρεις ομιλητές προσπάθησαν να εξωραΐσουν τους περιφερειακούς φόβους ότι οι μεγάλες δυνάμεις πλέον δεν επιδεικνύουν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον και δεν δεσμεύονται σε τόσο μεγάλο βαθμό με τη Μέση Ανατολή. Ένας συνδυασμός της πολεμικής κόπωσης, της λιτότητας, μιας άποψης ότι η περιοχή Ασίας-Ειρηνικού έχει μεγαλύτερη στρατηγική σημασία και, ίσως, της αυξανόμενης ενεργειακής ανεξαρτησίας στις ΗΠΑ, μπορεί να εξαντλήσουν τη λαϊκή και πολιτική στήριξη για τη συνεχόμενη σπατάλη για την πολυτάραχη Μέση Ανατολή.
Θεωρητικά, αυτό θα σήμαινε ότι τα κράτη της περιοχής θα πρέπει να αναλάβουν μεγαλύτερο μερίδιο της επιβάρυνσης για την άμυνα. Αυτό το σχόλιο έγινε από τον Αιγύπτιο Υπουργό Εξωτερικών Νabil Fahmy , παρόλο που το αξιόμαχο της χώρας του βασίζεται στη γενναιοδωρία των ΗΠΑ κάτι που είναι μάλλον απίθανο να αλλάξει μεσοπρόθεσμα.
Ωστόσο, αυτό αφήνει αναπάντητο το ερώτημα: ποιός θα πρέπει να εμπλακεί στη Συρία, αν πρέπει να υπάρξει εμπλοκή; Σε περίπτωση απουσίας των εξω-περιφερειακών δυνάμεων, την ανάληψη αυτού του βάρους θα πρέπει να αναλάβουν οι περιφερειακές δυνάμεις, όπως ακριβώς συμβαίνει, ως ένα βαθμό, με την υποστήριξη που παρέχουν στους αντάρτες το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία. Πράγματι, ο υπουργός Εξωτερικών Khalid bin Mohammed al Attiyah του Κατάρ υπερασπιζόταν σθεναρά την ενεργό παρέμβαση της χώρας. Αλλά το μόνο που μπορεί να πετύχει αυτό είναι η αύξηση των θρησκευτικών χασμάτων στην περιοχή και να αποκαλύψει υπο-περιφερειακά ρήγματα.
Μέσα σε αυτή τη σύγχυση, ο διάλογος της Μανάμα παρέχει ένα φόρουμ για τους διάφορους υπουργούς και τις κυβερνήσεις να εκφράσουν τις απόψεις τους, να θέσουν και να απαντήσουν σε ερωτήσεις. Ωστόσο, τα θέματα της εξω-περιφερειακής δέσμευσης και της περιφερειακής παρέμβασης είναι τόσο περίπλοκα, ώστε είναι δύσκολο να βρεθεί μια λύση.
Του Christian Le Miere
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://www.iiss.org/en/manama%20voices/blogsections/2013-e202/to-intervene-or-not-to-intervene-136e
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου