Ανακοινώθηκε πριν από δύο ημέρες ότι η Ρωσία και η Κίνα υπέγραψαν επιτέλους συμφωνία για το αέριο, για την οποία οι διαπραγματεύσεις διήρκεσαν περισσότερο από μία δεκαετία (όπως εμφανίζεται στην παραπάνω εικόνα, που έχει ληφθεί από μια παρουσίαση της Gazprom σε επενδυτές, αυτό είναι κάτι στο οποίο στόχευε η Gazprom).
Είναι μια αρκετά περίεργη αντιστροφή δεδομένου ότι όλα τα μέσα ενημέρωσης μετέδιδαν λίγο πριν από την ανακοίνωση, ότι ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin απέτυχε στις προσπάθειές του να ολοκληρώσει την συμφωνία στη διάρκεια του ταξιδιού του στην Κίνα που έληξε την ίδια ημέρα.
Τα βασικά σημεία της συμφωνίας είναι τα ακόλουθα:Το συμβόλαιο θα είναι άνω των 30 ετών και ανεπισήμως υπολογίζεται στα 400 δισ. δολάρια (19% του ρωσικού ΑΕΠ). Προβλέπει ότι η Gazprom θα προμηθεύει αέριο 38 δισ. κυβικών μέτρων στην Κίνα ετησίως, αρχής γενομένης από το 2018. Μόλις ολοκληρωθούν περαιτέρω αγωγοί, αυτό θα μπορούσε να επεκταθεί στα 61 δισ. κυβικά μέτρα ετησίως. Ως σύγκριση, τα τελευταία τέσσερα χρόνια η Gazprom έχει εξάγει κατά μέσο όρο 157 δισ. κυβικά μέτρα στην Ευρώπη (συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας).
Δεν έχει αποκαλυφθεί κάποια επίσημη τιμή αλλά το μεγαλύτερο κρίσιμο σημείο ήταν πως η Κίνα θεωρούσε τις ρωσικές απαιτήσεις πολύ υψηλές. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε εάν η Ρωσία ενέδωσε σε αυτό το σημείο.
Αυτή η συμφωνία έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα σημαντική για τη Ρωσία καθώς φαίνεται να κάνει στροφή από την εξάρτησή της από την ευρωπαϊκή ζήτηση για τις ενεργειακές της εξαγωγές.
Τι σημαίνει η συμφωνία για την ΕΕ;Βραχυπρόθεσμα, όχι πολλά. Οι οικονομικοί δεσμοί μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρώπης θα συνεχίσουν να είναι σημαντικοί και θα συνεχίσουν να εξαρτώνται ο ένας από τον άλλο όταν πρόκειται για την ενέργεια (ο ένας να αγοράζει ο άλλος να πουλάει).
Η συμφωνία δεν θα είναι σε ισχύ μέχρι το 2018 και ακόμη και τότε απλώς θα δούμε τη Ρωσία να πουλάει ένα τμήμα των εξαγωγών της αερίου στην Κίνα κάθε χρόνο, με τις εξαγωγές προς την ΕΕ να είναι 2-4 φορές μεγαλύτερες.
Για αυτούς τους λόγους, είναι απίθανο να αλλάξει ο πιθανός αντίκτυπος που θα μπορούσαν να έχουν οι ευρωπαϊκές κυρώσεις στη Ρωσία. Αν και ασφαλώς η Ρωσία παραμένει σχετικά αδιάφορη για αυτές τις απειλές, όταν γνωρίζει τα τεράστια χάσματα που υπάρχουν εντός της ΕΕ για το ζήτημα.
Επομένως, είναι συμβολικά σημαντικό και θα μπορούσε να έχει μακροπρόθεσμες επιδράσεις. Αναδεικνύει την επιθυμία της Ρωσίας να απομακρυνθεί από τις σχέσεις με την Ευρώπη. Συνδυάστε αυτό με την επιθυμία της Ευρώπης να αυξήσει την ενεργειακή ασφάλεια, και οι σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών θα μπορούσαν να γίνουν ιδιαίτερα ψυχρές και απόμακρες. Αν και, κάποιες χώρες λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας (Βουλγαρία, Ουγγαρία) ή λόγω των μακροχρόνιων οικονομικών δεσμών (Γερμανία) θα συνεχίσουν σίγουρα να έχουν καλές σχέσεις με τη Ρωσία.
Εγείρει επίσης ερωτήματα για το μέλλον των δεσμών μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Τομείς όπως συστήματα πληρωμών, ευρύτερα χρηματοπιστωτικές αγορές, μεταφορές και μηχανολογικός εξοπλισμός, έχουν όλοι προσδιοριστεί ως πιθανοί κλάδοι για συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Ξανά, αν και πρόκειται για ένα μακροχρόνιο ζήτημα, τέτοιοι δεσμοί μπορεί να ανησυχούν τη Δύση από τη στιγμή που η Ρωσία και η Κίνα εξαρτώνται από τις εξαγωγές τους σε πολλούς από εκείνους τους τομείς. Τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ θα χρειαστεί να σχεδιάσουν μια σαφέστερη πολιτική για το πώς να αντιμετωπιστούν τέτοιες αλλαγές, την ίδια στιγμή που η ΕΕ βρίσκεται σε ανάγκη εκσυγχρονισμού της πολιτικής της προς τους ανατολικούς γείτονές της.
Πηγή: http://openeuropeblog.blogspot.gr/2014/05/does-russias-gas-deal-with-china-change.html
Είναι μια αρκετά περίεργη αντιστροφή δεδομένου ότι όλα τα μέσα ενημέρωσης μετέδιδαν λίγο πριν από την ανακοίνωση, ότι ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin απέτυχε στις προσπάθειές του να ολοκληρώσει την συμφωνία στη διάρκεια του ταξιδιού του στην Κίνα που έληξε την ίδια ημέρα.
Τα βασικά σημεία της συμφωνίας είναι τα ακόλουθα:Το συμβόλαιο θα είναι άνω των 30 ετών και ανεπισήμως υπολογίζεται στα 400 δισ. δολάρια (19% του ρωσικού ΑΕΠ). Προβλέπει ότι η Gazprom θα προμηθεύει αέριο 38 δισ. κυβικών μέτρων στην Κίνα ετησίως, αρχής γενομένης από το 2018. Μόλις ολοκληρωθούν περαιτέρω αγωγοί, αυτό θα μπορούσε να επεκταθεί στα 61 δισ. κυβικά μέτρα ετησίως. Ως σύγκριση, τα τελευταία τέσσερα χρόνια η Gazprom έχει εξάγει κατά μέσο όρο 157 δισ. κυβικά μέτρα στην Ευρώπη (συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας).
Δεν έχει αποκαλυφθεί κάποια επίσημη τιμή αλλά το μεγαλύτερο κρίσιμο σημείο ήταν πως η Κίνα θεωρούσε τις ρωσικές απαιτήσεις πολύ υψηλές. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε εάν η Ρωσία ενέδωσε σε αυτό το σημείο.
Αυτή η συμφωνία έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα σημαντική για τη Ρωσία καθώς φαίνεται να κάνει στροφή από την εξάρτησή της από την ευρωπαϊκή ζήτηση για τις ενεργειακές της εξαγωγές.
Τι σημαίνει η συμφωνία για την ΕΕ;Βραχυπρόθεσμα, όχι πολλά. Οι οικονομικοί δεσμοί μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρώπης θα συνεχίσουν να είναι σημαντικοί και θα συνεχίσουν να εξαρτώνται ο ένας από τον άλλο όταν πρόκειται για την ενέργεια (ο ένας να αγοράζει ο άλλος να πουλάει).
Η συμφωνία δεν θα είναι σε ισχύ μέχρι το 2018 και ακόμη και τότε απλώς θα δούμε τη Ρωσία να πουλάει ένα τμήμα των εξαγωγών της αερίου στην Κίνα κάθε χρόνο, με τις εξαγωγές προς την ΕΕ να είναι 2-4 φορές μεγαλύτερες.
Για αυτούς τους λόγους, είναι απίθανο να αλλάξει ο πιθανός αντίκτυπος που θα μπορούσαν να έχουν οι ευρωπαϊκές κυρώσεις στη Ρωσία. Αν και ασφαλώς η Ρωσία παραμένει σχετικά αδιάφορη για αυτές τις απειλές, όταν γνωρίζει τα τεράστια χάσματα που υπάρχουν εντός της ΕΕ για το ζήτημα.
Επομένως, είναι συμβολικά σημαντικό και θα μπορούσε να έχει μακροπρόθεσμες επιδράσεις. Αναδεικνύει την επιθυμία της Ρωσίας να απομακρυνθεί από τις σχέσεις με την Ευρώπη. Συνδυάστε αυτό με την επιθυμία της Ευρώπης να αυξήσει την ενεργειακή ασφάλεια, και οι σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών θα μπορούσαν να γίνουν ιδιαίτερα ψυχρές και απόμακρες. Αν και, κάποιες χώρες λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας (Βουλγαρία, Ουγγαρία) ή λόγω των μακροχρόνιων οικονομικών δεσμών (Γερμανία) θα συνεχίσουν σίγουρα να έχουν καλές σχέσεις με τη Ρωσία.
Εγείρει επίσης ερωτήματα για το μέλλον των δεσμών μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Τομείς όπως συστήματα πληρωμών, ευρύτερα χρηματοπιστωτικές αγορές, μεταφορές και μηχανολογικός εξοπλισμός, έχουν όλοι προσδιοριστεί ως πιθανοί κλάδοι για συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Ξανά, αν και πρόκειται για ένα μακροχρόνιο ζήτημα, τέτοιοι δεσμοί μπορεί να ανησυχούν τη Δύση από τη στιγμή που η Ρωσία και η Κίνα εξαρτώνται από τις εξαγωγές τους σε πολλούς από εκείνους τους τομείς. Τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ θα χρειαστεί να σχεδιάσουν μια σαφέστερη πολιτική για το πώς να αντιμετωπιστούν τέτοιες αλλαγές, την ίδια στιγμή που η ΕΕ βρίσκεται σε ανάγκη εκσυγχρονισμού της πολιτικής της προς τους ανατολικούς γείτονές της.
Πηγή: http://openeuropeblog.blogspot.gr/2014/05/does-russias-gas-deal-with-china-change.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου