Στο "Ξεπερνώντας τους Πυρηνικούς Κινδύνους του Πακιστάν", ο Mark Fitzpatrick ισχυρίζεται ότι είναι καιρός να υπάρξει μια συμφωνία που θα καθιστά το Πακιστάν μια χώρα φυσιολογική-κάτοχος πυρηνικού οπλοστασίου, που θα είναι υπεύθυνη, σταθερή εσωτερικά και θα έχει πρόσβαση σε εξελιγμένες τεχνολογίες πυρηνικών διπλής χρήσης, καθώς και διαστημικής τεχνολογίας για ειρηνικούς σκοπούς. Η μεγαλύτερη πρόσβαση στην πυρηνική τεχνολογία θα μπορούσε να βοηθήσει το Πακιστάν να ξεπεράσει την οξεία έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία το 2014 υπερβαίνει τα 6000 MWe. Θα ικανοποιήσει επίσης και τη φιλοδοξία του Πακιστάν να γίνει μέλος Ομάδας Πυρηνικών Προμηθευτών.
Η φύση των διεθνών σχέσεων παραμένει συναλλακτική. Τί θα μπορούσαμε να περιμένουμε από το Πακιστάν σε αντάλλαγμα για την ορθολογικοποίηση; Οι εξελιγμένοι όροι θα μπορούσαν να εκληφθούν από το Πακιστάν ως διακρίσεις. Είχαν επιβληθεί λιγότερο αυστηρά κριτήρια στην Ινδία, λόγω της επιδίωξης ενός «στρατηγικού πλεονεκτήματος» για τις ΗΠΑ. Ορισμένες πτυχές της προτεινόμενης συμφωνίας χρήζουν προσεκτικότερης εξέτασης.
Πυρηνική στάση
Πρώτον, το Πακιστάν αναμένεται να επιδείξει αυτοσυγκράτηση στη δεδηλωμένη πυρηνική πολιτική του, αυξάνοντας το όριό του για τη χρήση των πυρηνικών όπλων και αντιστρέφοντας τα μέτρα «αποτροπής πλήρους φάσματος», κατά της στρατηγικής της Ινδίας «Cold Start», η οποία προωθεί την διεξαγωγή συμβατικού πολέμου, χωρίς να προκαλεί ανταλλαγή πυρηνικών πυρών.
Το Πακιστάν παραμένει ασαφές σχετικά με τα όρια χρήσης πυρηνικών του, λόγω της ανησυχίας του ότι θα μπορούσε να τα εκμεταλλευτεί. Ο σκοπός τους είναι να αποτρέψουν τον πόλεμο, καθώς και τις συμβατικές επιδρομές της Ινδίας και σε αυτό ένα μέτρο ασάφειας είναι ιδιαίτερα χρήσιμο.
Επιπλέον, το κύριο πρόβλημα με την πρόταση είναι ότι αφαιρεί τα πυρηνικά όπλα από το ευρύτερο πλαίσιο της σχέσης στρατιωτικής αποτροπής του Πακιστάν με την Ινδία. Τα συστήματα εκτόξευσης πυρηνικών μικρής εμβέλειας του Πακιστάν αυξάνουν τις συμβατικές δυνατότητες αποτροπής του, καθώς θα στοχεύουν τις δυνάμεις που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα υποτιθέμενα κενά στις συμβατικές επιχειρήσεις του Πακιστάν. Προηγουμένως, σε περίπτωση αποτυχίας της αποτροπής το Πακιστάν θα είχε στηριχθεί στην στόχευση αντίστοιχων πόλεων, σε μια προσπάθεια να υπερασπιστεί την κυριαρχία του.
Ενώ η στρατηγική της Ινδίας να διεξάγει συμβατικό πόλεμο υπό το όριο χρήσης πυρηνικών είναι αποδεκτή, τα Πακιστανικά αντίμετρα θεωρούνται πως βρίσκονται «σε αντίθεση με την υπεύθυνη συμπεριφορά σχετικά με τα πυρηνικά όπλα». Ωστόσο, η αποτροπή πλήρους φάσματος της Ισλαμαμπάντ συμπληρώνει την πολιτική «αξιόπιστης ελάχιστης αποτροπής» και δεν επιδιώκει να την αντικαταστήσει.
Καθεστώς μη διάδοσης των πυρηνικών όπλωνΔεύτερον, το Πακιστάν αναμένεται να άρει το βέτο του για τη Συνθήκη Πλήρους Απαγόρευσης Παραγωγής Σχάσιμων Υλικών (FMCT). Αυτό το βέτο και η ανάπτυξη του προγράμματος πυρηνικών όπλων του Πακιστάν θεωρούνται αντίθετα προς την αρχή του μινιμαλισμού. Ωστόσο, ούτε η Ινδία, ούτε το Πακιστάν έχουν δεσμευθεί πλήρως στον μινιμαλισμό. Και οι δύο ακολουθούν προοδευτικές αναπτυξιακές καμπύλες, στις οποίες θα πρέπει να επιτραπεί να τερματιστούν.
Ο μινιμαλισμός του Πακιστάν έχει εξαιρέσεις που σχετίζονται μόνο με την Ινδία. Η Ινδία διατηρεί για τον εαυτό της το δικαίωμα να επεκτείνει την παραγωγή του σχάσιμου υλικού, προκειμένου να ανταγωνιστεί την Κίνα. Αυτό δημιουργεί ένα δίλημμα για το Πακιστάν, το οποίο είναι αποφασισμένο να συμβαδίσει με την εξέλιξη της στάσης της Ινδίας.
Η επιδίωξη βαλλιστικής πυραυλικής άμυνας (BMD) της Ινδίας εξηγεί εν μέρει την πρόκληση που αντιμετωπίζει το Πακιστάν. Στο παρελθόν, το Πακιστάν θα χρειαζόταν ψ πυραύλους και χ σχάσιμο υλικό για την ικανοποιητική στόχευση Ινδικών πόλεων. Αλλά εάν η Ινδία αναπτύξει BMD, οι απαιτήσεις θα αυξηθούν γεωμετρικά. Αυτό θα έχει συνέπειες στην παραγωγή σχάσιμων υλικών, συστημάτων διανομής, σχεδίων πολεμικών κεφαλών και πυρηνικών όπλων.
Η FMCT είναι ένα θέμα για το Πακιστάν, διότι τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ διατηρούν την μονομερή αναστολή της παραγωγής σχάσιμων υλικών. Στην Ινδία έχει δοθεί μια συμφωνία για τα πυρηνικά χωρίς περιορισμούς στα προγράμματα οπλικών συστημάτων. Η FMCT θα έθετε όριο στο μέτριο πρόγραμμα του Πακιστάν και με αυτόν τον τρόπο θα ανάγκαζε το Πακιστάν να παραιτηθεί από τις αντισταθμίσεις για την ασφάλειά του.
Τρίτον, το Πακιστάν αναμένεται να υπογράψει την Εκτενή Συνθήκη Απαγόρευσης-Των-Πυρηνικών-Δοκιμών (CTBT). Η προσφορά της Ισλαμαμπάντ για διμερές μορατόριουμ μετά τις πυρηνικές δοκιμές του 1998, απορρίφθηκε. Το Πακιστάν υποστηρίζει ότι δεν ήταν το πρώτο κράτος πού πραγματοποίησε δοκιμή πυρηνικών όπλων στη Νότια Ασία και ότι δεν θα ήταν το πρώτο που θα συνεχίσει τις δοκιμές. Το βάρος της επικύρωσης της CTBT βρίσκεται αλλού.
Εσωτερική σταθεροποίηση και ασφάλειαΤέταρτον, το Πακιστάν αναμένεται να αντιμετωπίσει ομάδες που χρησιμοποιούν την τρομοκρατία κατά της Ινδίας. Αυτό βασίζεται στην υπόθεση ότι μια «θεαματική» τρομοκρατική επίθεση κατά της Ινδίας θα μπορούσε να προκαλέσει μια στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν, η οποία στη συνέχεια θα οδηγήσει σε πυρηνικό πόλεμο. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι αυτός ο φόβος είναι παραφουσκωμένος, επειδή οι Ινδοί ιθύνοντες θα ήταν παράλογοι αν διακινδύνευαν έναν πυρηνικό πόλεμο. Επιπλέον, η πρόταση αυτή φαίνεται μάλλον μονόπλευρη: Το Πακιστάν ήταν επίσης στόχος τρομοκρατικών επιθέσεων, μερικές εκ των οποίων μπορεί να είχαν πραγματοποιηθεί και με Ινδική συμμετοχή. Η πρόταση του Πακιστάν προς την Ινδία για ένα στρατηγικό σύστημα συγκράτησης περιμένει ακόμα απάντηση. Και οι δύο χώρες θα πρέπει να συνεργαστούν πλήρως για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, μεταξύ άλλων μέσω της ανταλλαγής πληροφοριών. Η συνεργασία αυτή δεν θα πρέπει να καθυστερήσει εν αναμονή της ομαλοποίησης των πυρηνικών του Πακιστάν.
Τέλος, αξίζει να επανεξεταστεί το ζήτημα του πώς αναπτύχθηκε η δύσκολη εσωτερική κατάσταση του Πακιστάν. Δύο φορές τα τελευταία τριάντα χρόνια το Πακιστάν έχει προσφέρει υποστήριξη και εδαφική πρόσβαση στη Δύση, η οποία άλλαξε τον ιστό της κοινωνίας του. Μια συμφωνία για την κανονικοποίηση είναι το λιγότερο που θα πρέπει να του προσφερθεί ως αντάλλαγμα. Η Ινδία παραμένει μια απειλή για το Πακιστάν και οι εξωτερικές απειλές επιδεινώνονται από εσωτερικές προκλήσεις ασφαλείας. Τα οφέλη της ενέργειας που θα ακολουθήσουν την πυρηνική ομαλοποίηση θα βοηθήσουν επίσης στη διασφάλιση της εγχώριας σταθεροποίησης που όλοι αναζητούμε, η παρακράτησή τους το μόνο που θα επιτύχει θα είναι να κάνει ακόμη πιο δύσκολη αυτή την προσπάθεια.Του Zahir Kazmi
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://www.iiss.org/en/iiss%20voices/blogsections/iiss-voices-2014-b4d9/may-5382/normalising-pakistan-a5df
ΑΠΟΔΟΣΗ:www.capital.gr
Η φύση των διεθνών σχέσεων παραμένει συναλλακτική. Τί θα μπορούσαμε να περιμένουμε από το Πακιστάν σε αντάλλαγμα για την ορθολογικοποίηση; Οι εξελιγμένοι όροι θα μπορούσαν να εκληφθούν από το Πακιστάν ως διακρίσεις. Είχαν επιβληθεί λιγότερο αυστηρά κριτήρια στην Ινδία, λόγω της επιδίωξης ενός «στρατηγικού πλεονεκτήματος» για τις ΗΠΑ. Ορισμένες πτυχές της προτεινόμενης συμφωνίας χρήζουν προσεκτικότερης εξέτασης.
Πυρηνική στάση
Πρώτον, το Πακιστάν αναμένεται να επιδείξει αυτοσυγκράτηση στη δεδηλωμένη πυρηνική πολιτική του, αυξάνοντας το όριό του για τη χρήση των πυρηνικών όπλων και αντιστρέφοντας τα μέτρα «αποτροπής πλήρους φάσματος», κατά της στρατηγικής της Ινδίας «Cold Start», η οποία προωθεί την διεξαγωγή συμβατικού πολέμου, χωρίς να προκαλεί ανταλλαγή πυρηνικών πυρών.
Το Πακιστάν παραμένει ασαφές σχετικά με τα όρια χρήσης πυρηνικών του, λόγω της ανησυχίας του ότι θα μπορούσε να τα εκμεταλλευτεί. Ο σκοπός τους είναι να αποτρέψουν τον πόλεμο, καθώς και τις συμβατικές επιδρομές της Ινδίας και σε αυτό ένα μέτρο ασάφειας είναι ιδιαίτερα χρήσιμο.
Επιπλέον, το κύριο πρόβλημα με την πρόταση είναι ότι αφαιρεί τα πυρηνικά όπλα από το ευρύτερο πλαίσιο της σχέσης στρατιωτικής αποτροπής του Πακιστάν με την Ινδία. Τα συστήματα εκτόξευσης πυρηνικών μικρής εμβέλειας του Πακιστάν αυξάνουν τις συμβατικές δυνατότητες αποτροπής του, καθώς θα στοχεύουν τις δυνάμεις που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα υποτιθέμενα κενά στις συμβατικές επιχειρήσεις του Πακιστάν. Προηγουμένως, σε περίπτωση αποτυχίας της αποτροπής το Πακιστάν θα είχε στηριχθεί στην στόχευση αντίστοιχων πόλεων, σε μια προσπάθεια να υπερασπιστεί την κυριαρχία του.
Ενώ η στρατηγική της Ινδίας να διεξάγει συμβατικό πόλεμο υπό το όριο χρήσης πυρηνικών είναι αποδεκτή, τα Πακιστανικά αντίμετρα θεωρούνται πως βρίσκονται «σε αντίθεση με την υπεύθυνη συμπεριφορά σχετικά με τα πυρηνικά όπλα». Ωστόσο, η αποτροπή πλήρους φάσματος της Ισλαμαμπάντ συμπληρώνει την πολιτική «αξιόπιστης ελάχιστης αποτροπής» και δεν επιδιώκει να την αντικαταστήσει.
Καθεστώς μη διάδοσης των πυρηνικών όπλωνΔεύτερον, το Πακιστάν αναμένεται να άρει το βέτο του για τη Συνθήκη Πλήρους Απαγόρευσης Παραγωγής Σχάσιμων Υλικών (FMCT). Αυτό το βέτο και η ανάπτυξη του προγράμματος πυρηνικών όπλων του Πακιστάν θεωρούνται αντίθετα προς την αρχή του μινιμαλισμού. Ωστόσο, ούτε η Ινδία, ούτε το Πακιστάν έχουν δεσμευθεί πλήρως στον μινιμαλισμό. Και οι δύο ακολουθούν προοδευτικές αναπτυξιακές καμπύλες, στις οποίες θα πρέπει να επιτραπεί να τερματιστούν.
Ο μινιμαλισμός του Πακιστάν έχει εξαιρέσεις που σχετίζονται μόνο με την Ινδία. Η Ινδία διατηρεί για τον εαυτό της το δικαίωμα να επεκτείνει την παραγωγή του σχάσιμου υλικού, προκειμένου να ανταγωνιστεί την Κίνα. Αυτό δημιουργεί ένα δίλημμα για το Πακιστάν, το οποίο είναι αποφασισμένο να συμβαδίσει με την εξέλιξη της στάσης της Ινδίας.
Η επιδίωξη βαλλιστικής πυραυλικής άμυνας (BMD) της Ινδίας εξηγεί εν μέρει την πρόκληση που αντιμετωπίζει το Πακιστάν. Στο παρελθόν, το Πακιστάν θα χρειαζόταν ψ πυραύλους και χ σχάσιμο υλικό για την ικανοποιητική στόχευση Ινδικών πόλεων. Αλλά εάν η Ινδία αναπτύξει BMD, οι απαιτήσεις θα αυξηθούν γεωμετρικά. Αυτό θα έχει συνέπειες στην παραγωγή σχάσιμων υλικών, συστημάτων διανομής, σχεδίων πολεμικών κεφαλών και πυρηνικών όπλων.
Η FMCT είναι ένα θέμα για το Πακιστάν, διότι τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ διατηρούν την μονομερή αναστολή της παραγωγής σχάσιμων υλικών. Στην Ινδία έχει δοθεί μια συμφωνία για τα πυρηνικά χωρίς περιορισμούς στα προγράμματα οπλικών συστημάτων. Η FMCT θα έθετε όριο στο μέτριο πρόγραμμα του Πακιστάν και με αυτόν τον τρόπο θα ανάγκαζε το Πακιστάν να παραιτηθεί από τις αντισταθμίσεις για την ασφάλειά του.
Τρίτον, το Πακιστάν αναμένεται να υπογράψει την Εκτενή Συνθήκη Απαγόρευσης-Των-Πυρηνικών-Δοκιμών (CTBT). Η προσφορά της Ισλαμαμπάντ για διμερές μορατόριουμ μετά τις πυρηνικές δοκιμές του 1998, απορρίφθηκε. Το Πακιστάν υποστηρίζει ότι δεν ήταν το πρώτο κράτος πού πραγματοποίησε δοκιμή πυρηνικών όπλων στη Νότια Ασία και ότι δεν θα ήταν το πρώτο που θα συνεχίσει τις δοκιμές. Το βάρος της επικύρωσης της CTBT βρίσκεται αλλού.
Εσωτερική σταθεροποίηση και ασφάλειαΤέταρτον, το Πακιστάν αναμένεται να αντιμετωπίσει ομάδες που χρησιμοποιούν την τρομοκρατία κατά της Ινδίας. Αυτό βασίζεται στην υπόθεση ότι μια «θεαματική» τρομοκρατική επίθεση κατά της Ινδίας θα μπορούσε να προκαλέσει μια στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν, η οποία στη συνέχεια θα οδηγήσει σε πυρηνικό πόλεμο. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι αυτός ο φόβος είναι παραφουσκωμένος, επειδή οι Ινδοί ιθύνοντες θα ήταν παράλογοι αν διακινδύνευαν έναν πυρηνικό πόλεμο. Επιπλέον, η πρόταση αυτή φαίνεται μάλλον μονόπλευρη: Το Πακιστάν ήταν επίσης στόχος τρομοκρατικών επιθέσεων, μερικές εκ των οποίων μπορεί να είχαν πραγματοποιηθεί και με Ινδική συμμετοχή. Η πρόταση του Πακιστάν προς την Ινδία για ένα στρατηγικό σύστημα συγκράτησης περιμένει ακόμα απάντηση. Και οι δύο χώρες θα πρέπει να συνεργαστούν πλήρως για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, μεταξύ άλλων μέσω της ανταλλαγής πληροφοριών. Η συνεργασία αυτή δεν θα πρέπει να καθυστερήσει εν αναμονή της ομαλοποίησης των πυρηνικών του Πακιστάν.
Τέλος, αξίζει να επανεξεταστεί το ζήτημα του πώς αναπτύχθηκε η δύσκολη εσωτερική κατάσταση του Πακιστάν. Δύο φορές τα τελευταία τριάντα χρόνια το Πακιστάν έχει προσφέρει υποστήριξη και εδαφική πρόσβαση στη Δύση, η οποία άλλαξε τον ιστό της κοινωνίας του. Μια συμφωνία για την κανονικοποίηση είναι το λιγότερο που θα πρέπει να του προσφερθεί ως αντάλλαγμα. Η Ινδία παραμένει μια απειλή για το Πακιστάν και οι εξωτερικές απειλές επιδεινώνονται από εσωτερικές προκλήσεις ασφαλείας. Τα οφέλη της ενέργειας που θα ακολουθήσουν την πυρηνική ομαλοποίηση θα βοηθήσουν επίσης στη διασφάλιση της εγχώριας σταθεροποίησης που όλοι αναζητούμε, η παρακράτησή τους το μόνο που θα επιτύχει θα είναι να κάνει ακόμη πιο δύσκολη αυτή την προσπάθεια.Του Zahir Kazmi
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://www.iiss.org/en/iiss%20voices/blogsections/iiss-voices-2014-b4d9/may-5382/normalising-pakistan-a5df
ΑΠΟΔΟΣΗ:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου