Με την ευκαιρία της δεύτερης παπικής αγιοποίησης και της επίσκεψής του στη Ρώμη, ο Πολωνός πρωθυπουργός Donald Tusk είχε μια διμερή συνάντηση με τον πρωθυπουργό Matteo Renzi. Οι δυο τους συζήτησαν για την ουκρανική κρίση και την ενεργειακή ασφάλεια στην ΕΕ, με επίκεντρο την πρόσφατη πολωνό-γαλλική πρόταση για μια ενεργειακή ένωση.
Το εν λόγω project αποτελεί μια σημαντική αφορμή για περαιτέρω συζητήσεις μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρώπης, μια συζήτηση που έχει αργήσει πολύ και της οποίας το επείγον καθεστώς έχει αναδειχθεί από την ουκρανική κρίση.
Η Ευρώπη δεν έχει ακόμη μια ενιαία και συνεκτική ενεργειακή πολιτική που θα μπορούσε να εγγυηθεί μια πιο κατηγορηματική προσέγγιση προς τον κύριο προμηθευτή της, τη Ρωσία. Επομένως, πρόκειται για μια προτεραιότητα της ιταλικής κυβέρνησης, τόσο για την εσωτερική, εθνική διάσταση όσο και για τη διεθνή.
Σε εθνικό επίπεδο, όπως σε άλλα κράτη-μέλη, η ουκρανική κρίση έχει προκαλέσει έναν έντονο διάλογο, ιδιαίτερα αναφορικά με το ζήτημα της ενεργειακής ασφάλειας και ανεξαρτησίας. Αν και η ιταλική κυβέρνηση πάντα διαβεβαίωνε ότι, βραχύ-μεσοπρόθεσμα, η Ιταλία δεν θα επηρεαστεί από την κρίση, συμπεριλαμβανομένων και των όρων της προμήθειας με ενέργεια, η ιταλική ηγεσία έχει αξιοποιήσει την ευκαιρία να διακηρύξει την επείγουσα ανάγκη να εργαστούμε για μια πιο ενοποιημένη Ευρώπη. Ως εκ τούτου, η κοινή γαλλό-πολωνική πρόταση ταιριάζει στον στρατηγικό προσανατολισμό της ιταλικής κυβέρνησης, η οποία ήδη περιγράφεται στην Εθνική Ενεργειακή Στρατηγική του 2013, μεταξύ των οποίων άξονες είναι η ενεργειακή διαφοροποίηση, δηλαδή μεγαλύτερη ενεργειακή ανεξαρτησία.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η ενέργεια θα είναι επίσης ζωτικής σημασίας για την επικείμενη ιταλική προεδρία της ΕΕ (από τον Ιούλιο του 2014) Οι ιταλικές προτεραιότητες περιλαμβάνουν μια πιο ολοκληρωμένη ενεργειακή πολιτική στην ΕΕ, και η ιταλική κυβέρνηση σχεδιάζει να ζητήσει ένα συμπέρασμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σχετικά με την ολοκλήρωση της ενεργειακής αγοράς το 2014. Η φιλοδοξία της Ιταλίας είναι να προάγει περαιτέρω ενοποίηση μεταξύ των πολιτικών κλίματος και ενέργειας, όπως ενθαρρύνεται από το Πράσινο Βιβλίο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όσον αφορά την εξωτερική διάσταση του ενεργειακού ζητήματος, η Ιταλία σκοπεύει να ενισχύσει το διάλογο με το Ισραήλ, την Αλγερία, τη Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν και τα Δυτικά Βαλκάνια, και ζητά μια πιο συνεργατική, συνεκτική και ανεξάρτητη ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική.
Η Ρώμη μόλις φιλοξένησε την G7 για την ενέργεια. Μεταξύ των συμπερασμάτων, τα οποία θα συζητηθούν στη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της G7 στις Βρυξέλλες τον Ιούνιο, είναι η επείγουσα ανάγκη να ενισχυθεί μια κοινή ενεργειακή πολιτική να εγγυηθεί μια πιο αξιόπιστη και βιώσιμη διαφοροποίηση της ενέργειας.Της Silvia Francescon
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://ecfr.eu/blog/entry/energy_union_view_from_rome
ΑΠΟΔΟΣΗ:www.capital.gr
Το εν λόγω project αποτελεί μια σημαντική αφορμή για περαιτέρω συζητήσεις μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρώπης, μια συζήτηση που έχει αργήσει πολύ και της οποίας το επείγον καθεστώς έχει αναδειχθεί από την ουκρανική κρίση.
Η Ευρώπη δεν έχει ακόμη μια ενιαία και συνεκτική ενεργειακή πολιτική που θα μπορούσε να εγγυηθεί μια πιο κατηγορηματική προσέγγιση προς τον κύριο προμηθευτή της, τη Ρωσία. Επομένως, πρόκειται για μια προτεραιότητα της ιταλικής κυβέρνησης, τόσο για την εσωτερική, εθνική διάσταση όσο και για τη διεθνή.
Σε εθνικό επίπεδο, όπως σε άλλα κράτη-μέλη, η ουκρανική κρίση έχει προκαλέσει έναν έντονο διάλογο, ιδιαίτερα αναφορικά με το ζήτημα της ενεργειακής ασφάλειας και ανεξαρτησίας. Αν και η ιταλική κυβέρνηση πάντα διαβεβαίωνε ότι, βραχύ-μεσοπρόθεσμα, η Ιταλία δεν θα επηρεαστεί από την κρίση, συμπεριλαμβανομένων και των όρων της προμήθειας με ενέργεια, η ιταλική ηγεσία έχει αξιοποιήσει την ευκαιρία να διακηρύξει την επείγουσα ανάγκη να εργαστούμε για μια πιο ενοποιημένη Ευρώπη. Ως εκ τούτου, η κοινή γαλλό-πολωνική πρόταση ταιριάζει στον στρατηγικό προσανατολισμό της ιταλικής κυβέρνησης, η οποία ήδη περιγράφεται στην Εθνική Ενεργειακή Στρατηγική του 2013, μεταξύ των οποίων άξονες είναι η ενεργειακή διαφοροποίηση, δηλαδή μεγαλύτερη ενεργειακή ανεξαρτησία.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η ενέργεια θα είναι επίσης ζωτικής σημασίας για την επικείμενη ιταλική προεδρία της ΕΕ (από τον Ιούλιο του 2014) Οι ιταλικές προτεραιότητες περιλαμβάνουν μια πιο ολοκληρωμένη ενεργειακή πολιτική στην ΕΕ, και η ιταλική κυβέρνηση σχεδιάζει να ζητήσει ένα συμπέρασμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σχετικά με την ολοκλήρωση της ενεργειακής αγοράς το 2014. Η φιλοδοξία της Ιταλίας είναι να προάγει περαιτέρω ενοποίηση μεταξύ των πολιτικών κλίματος και ενέργειας, όπως ενθαρρύνεται από το Πράσινο Βιβλίο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όσον αφορά την εξωτερική διάσταση του ενεργειακού ζητήματος, η Ιταλία σκοπεύει να ενισχύσει το διάλογο με το Ισραήλ, την Αλγερία, τη Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν και τα Δυτικά Βαλκάνια, και ζητά μια πιο συνεργατική, συνεκτική και ανεξάρτητη ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική.
Η Ρώμη μόλις φιλοξένησε την G7 για την ενέργεια. Μεταξύ των συμπερασμάτων, τα οποία θα συζητηθούν στη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της G7 στις Βρυξέλλες τον Ιούνιο, είναι η επείγουσα ανάγκη να ενισχυθεί μια κοινή ενεργειακή πολιτική να εγγυηθεί μια πιο αξιόπιστη και βιώσιμη διαφοροποίηση της ενέργειας.Της Silvia Francescon
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://ecfr.eu/blog/entry/energy_union_view_from_rome
ΑΠΟΔΟΣΗ:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου