Η κρίση του ευρώ το 2010 οδήγησε σε έναν “αγώνα για την Ευρώπη” καθώς οι χρεωμένες χώρες-μέλη της ΕΕ -ιδιαίτερα στην λεγόμενη περιφέρεια- επιδίωξαν απεγνωσμένα να προσελκύσουν επενδύσεις, κυρίως στις υποδομές και στους κρατικούς τίτλους των. Αλλά έκτοτε, η βιασύνη για κινεζικές επενδύσεις έχει εξαπλωθεί από την περιφέρεια, στον πυρήνα. Το Ηνωμένο ΒΑσίλειο ηγείται της “κούρσας” και ακόμη και η Γαλλία στοχεύει τώρα σε κινεζικές επενδύσεις για τις υποδομές της -για παράδειγμα, τον Δεκέμβριο του 2014 η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε την πώληση του 49,9% του αεροδρομίου της Τουλούζης σε μια κινεζική κοινοπραξία, ενώ αναμένεται να ακολουθήσει και η Λυών.
Αυτό καθιστά ακόμη πιο επείγον για την ΕΕ να υπογράψει μια διμερή επενδυτική συνθήκη με την Κίνα (ΒΙΤ). Η Κίνα, η οποία προτιμά να ασχολείται διμερώς με τα κράτη-μέλη της ΕΕ, ήταν μέχρι προσφάτως πρόθυμη να συμφωνήσει σε μια τέτοια συνθήκη. Ωστόσο, η εμφάνιση μιας σειράς μεγάλων εμπορικών συμφωνιών, όπως η ΤΤΙΡ, φαίνεται να έχει αλλάξει το μυαλό της Κίνας. Καθώς η μακροπρόθεσμη παγκόσμια στρατηγική της Κίνας μετατοπίζεται από τους παραγωγούς πόρων στις αναπτυγμένες αγορές -και το γουάν γίνεται ισχυρότερο- η Κίνα χρειάζεται όλο και περισσότερο να επενδύσει στην Ευρώπη.
“Το ευρωπαϊκό συμφέρον σε μια επενδυτική συνθήκη με την Κίνα” απο΄τους Francois Godement και Angela Stanzel, ερευνά ποια επιρροή έχουν οι Ευρωπαίοι για να διαπραγματευτούν την ΒΙΤ, που θέλουν από καιρό, με την Κίνα.
Οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι:
Ο ανταγωνισμός μεταξύ κρατών-μελών επηρεάζει άμεσα τις διαπραγματεύσεις για την ΒΙΤ, καθώς μειώνεται η μόχλευση της ΕΕ, και καθώς η Κίνα μπορεί να παίξει σε διμερείς σχέσεις εάν βαλτώσουν οι συζητήσεις σε επίπεδο ΕΕ. Η Ευρώπη πρέπει τώρα να μετατρέψει αυτον τον διχασμό σε μια κοινή διαπραγματευτική θέση.
Οι βασικές προτεραιότητες της ΕΕ είναι να υπάρχει μηχανισμός διευθέτησης διαφορών μεταξύ των επενδυτών-κρατών στην ΒΙΤ, και να βελτιώσουν την πρόσβαση που έχουν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις στην κινεζική αγορά, η οποία αυτή τη στιγμή παραμένει περιορισμένη. Επιπλέον, η ΕΕ θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην διαφάνεια για ταμειακές ροές και στην ταυτότητα των επενδυτών στις διαπραγματεύσεις για την ΒΙΤ.
Η ΕΕ πρέπει να μεγιστοποιήσει την επιρροή της στις διαπραγματεύσεις. Η ΕΕ έχει θετική μόχλευση, όπως ειδική χρηματοδότηση ομολόγων για να προσελκύει κινεζικές επενδύσεις στην ΕΕ και project εθνικών υποδομών. Η ΕΕ θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιήσει την αρνητική της επιρροή και να δείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει και χωρίς την Κίνα, προχωρώντας με άλλες συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, ξεκινώντας με την Ιαπωνία και την ΤΤΙΡ.
Στο ενημερωτικό σημείο αναφέρουν:
“Όπως η ΕΕ, η Κίνα είναι παγκόσμιος παίχτης. Οι συνομιλίες για το εμπόριο και τις επενδύσεις δεν μπορούν να ειδωθούν σε απομόνωση των κινήσεων με τρίτους. Οι κινεζικοί οικονομικοί παράγοντες -από τις SOEs που μετατρέπονται σε πολυεθνικές επιχειρήσεις, σε κρατικά funds ή σε παίκτες με μεγάλη διασπορά- είναι μια αποφασιστική φάση της διεθνοποίησης του κεφαλαίου, καθώς η Κίνα διατηρεί ένα μεγάλο πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Η Κίνα δεν μπορεί να διατηρήσει παρελθόν πρότυπο των μεγάλων δαπανών στη σωστή στιγμή για την ευρωπαϊκή οικονομία, βελτιώνοντας ταυτόχρονα την άμεση πρόσβαση των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων στην κινεζική αγορά”.
των Francois Godement και Angela Stanzel
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://www.ecfr.eu/publications/summary/the_european_interest_in_an_investment_treaty_with_china332
ΑΠΟΔΟΣΗ:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου