Μεταξύ άλλων δυνητικών πρακτικών εφαρμογών, ο μανδύας θα μπορούσε μελλοντικά να κάνει πιο ασφαλείς τις οπτικές τηλεπικοινωνίες και το Διαδίκτυο, «εξαφανίζοντας» τα μεταφερόμενα δεδομένα, καθιστώντας δυσκολότερη την υποκλοπή στοιχείων ή παρακολούθηση. Η σχετική δημοσίευση έγινε στο περιοδικό Nature.
«Χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά να γίνει, έως ότου η εν λόγω μέθοδος βρει πρακτική εφαρμογή. Ωστόσο, χρησιμοποιεί τεχνολογία που μπορεί να ενσωματωθεί ομαλά στην υπάρχουσα υποδομή τηλεπικοινωνιών», διευκρίνισαν ο επικεφαλής των ερευνητών του Πανεπιστημίου Περντιού της Ιντιάνα, Αντριου Γουάινερ, καθηγητής της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, και ο βοηθός του Τζόζεφ Λούκενς, σύμφωνα με το BBC και το New Scientist.
Ο πρώτος που πρότεινε τη δημιουργία ενός χρονικού μανδύα, το 2010, ήταν ο φυσικός Μάρτιν Μακόλ του Imperial College του Λονδίνου. Τον περασμένο χρόνο, ερευνητές του Πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ, με επικεφαλής τον φυσικό Αλεξάντερ Γκαέτα, είχαν ανακοινώσει τον πρώτο χρονικό μανδύα στον κόσμο, παρ’ όλα αυτά οι δυνατότητές του ήταν πολύ μικρότερες συγκριτικά με τον νέο «μανδύα αορατότητας». Ο προηγούμενος χρονικός μανδύας απαιτούσε μια πολύπλοκη διαδικασία με λέιζερ σε αντίθεση με τον νέο, που λειτουργεί με κοινά εξαρτήματα που χρησιμοποιούνται στις εμπορικές οπτικές τηλεπικοινωνίες.
Η νέα τεχνολογία βασίζεται στη «χειραγώγηση» του χρονισμού των παλμών του φωτός, με δεδομένο ότι το φως -που είναι ταυτόχρονα κύμα και σωματίδιο- διαδίδεται σαν τα κύματα της θάλασσας. Αν τη στιγμή που ένα κύμα ανεβαίνει ένα άλλο κατεβαίνει και συναντηθούν, αυτή η συμβολή οδηγεί στην αλληλοε ξουδετέρωσή τους.
Χρησιμοποιώντας κάτι ανάλογο με το φως, οι Αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν «τρύπες» φωτός, όπου εκεί μέσα εξαφανίζονται τα δεδομένα που μεταφέρονται μέσω οπτικών ινών. Οι «χρονικές τρύπες» -δηλαδή η απόκρυψη πληροφοριώ νείναι δυνατό να επαναλαμβάνονται με συχνότητα 12,7 gigabits ανά δευτερόλεπτο, ταχύτητα κατάλληλη για εμπορικές εφαρμογές. Ο μανδύας δεν χειραγωγεί πραγματικά τον χρόνο, αλλά τα φωτόνια, τα σωματίδια του φωτός που μεταφέρουν τις πληροφορίες στον χρόνο.
«Φανταστείτε ότι παίρνουμε ένα τμήμα ποταμού και ωθούμε ένα μέρος του προς τα εμπρός κι ένα άλλο προς τα πίσω, έτσι ώστε να δημιουργούνται τρύπες εκεί όπου δεν υπάρχει καθόλου νερό. Με αυτόν τον τρόπο ελέγχουμε τη ροή του φωτός, ωθώντας τα φωτόνια εμπρός και πίσω στον χρόνο, αποφεύγοντας έτσι συμβάντα που αλλιώς θα τα διατάρασσαν», δήλωσε ο Γουάινερ. «Οι ωτακουστές δεν θα συνειδητοποιήσουν ότι το σήμα έχει καμουφλαριστεί, επειδή δεν φαίνεται καθόλου ότι κάποιο σήμα έχει σταλεί», δήλωσε ο Λούκενς.
Υπάρχουν προοπτικές εφαρμογής στο πεδίο του στρατού και των υπηρεσιών ασφαλείας (δεδομένου ότι η νέα έρευνα χρηματοδοτήθηκε από το υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ), αλλά και σε μεγάλες εταιρείες, που επίσης αναζητούν μεθόδους απόκτησης ύψιστης ασφάλειας στις επικοινωνίες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου