Οταν η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας διαπίστωσε ότι μέσα σε 20 χρόνια το κόστος της δημόσιας εκπαίδευσης είχε διπλασιαστεί ενώ η ποιότητά της είχε υποβαθμιστεί είπε : “ΩΣ ΕΔΩ”.
Ανέθεσε σε διεθνή εταιρία συμβούλων να βρεί που πήγαιναν τα χρήματα που ξόδευε το κράτος για την εκπαίδευση. Δεν είχε καμμία εμπιστοσύνη στις αρμόδιες υπηρεσίες του Δημοσίου και πολύ καλά έκανε.
Βρήκε λοιπόν η επιτροπή ότι το 70% των δημόσιων δαπανών για την παιδεία πήγαινε για τους μισθούς των εκπαιδευτικών αλλά και των εκπαιδευτικών συμβουλίων πού είχαν την ευθύνη των σχολείων σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες.
Στη συνέχεια προχώρησε στα παρακάτω μέτρα που εφαρμόστηκαν άμεσα σε 4500 σχολεία , χωρίς καμμία καθυστέρηση.
Κατάργησε όλα τα εκπαιδευτικά συμβούλια. Τη θέση τους πήραν συμβούλια εκλεγμένα από τους γονείς των μαθητών που φοιτούσαν σε κάθε σχολείο. Αυτά και μόνο θα είχαν την ευθύνη και την αρμοδιότητα της αποτελεσματικής τους λειτουργίας.
Κάθε σχολείο χρηματοδοτείται από το κράτος με χρηματικό ποσό ανάλογο με τον αριθμό των μαθητών του. Κάθε εκλεγμένο συμβούλιο μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα χρήματα όπως θεωρούσε καλύτεραχωρίς καμμία προυπόθεση από την πλευρά της κυβέρνησης .Εννοείται ότι με αυτά πλήρωναν τους καθηγητές.
Από την ημέρα της μεταρρύθμισης οι γονείς μπορούσαν να στείλουν τα παιδιά τους σε όποιο σχολείο θεωρούσαν καλύτερο – ακόμα και αν διάλεγαν ιδιωτικό είχαν δικαίωμα κρατικής επιδότησης-.
Μπορείτε να φανταστείτε τι συνέβη. Μόλις δάσκαλοι και καθηγητές αντιληφθηκαν ότι αν έχαναν τους μαθητές τους θα έχαναν χρήματα και προφανώς την θέση τους άρχισαν όλοι να δουλεύουν σαν παλαβοί.
Αποτέλεσμα:
Μέσα σε 3 χρόνια το ποσοστό των μαθητών που φοιτούσαν στα δημόσια σχολεία αυξήθηκε Ενώ πριν το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας υστερούσε σε σχέση και συγκριτικά με κάποιες χώρες αναφοράς με τους αντίστοιχους δείκτες ποιότητας να υστερούν κατά 15% μέσα σε 3 χρόνια κατάφερε να προγείται κατά 15%.
Αντε και στα δικά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου