Καθώς η Ινδία οδεύει σε μια κρίσιμη εκλογική εποχή, η χώρα φαίνεται να παραπαίει. Στις εξωτερικές της σχέσεις, είναι σε σχετικά μειονεκτική θέση, τόσο στη Νότια Ασία όσο και με την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εγχωρίως, οι πολίτες και οι επισκέπτες είναι όλο και περισσότερο ανήσυχοι για την ασφάλεια μετά από αρκετές επιθέσεις σε γυναίκες, επιθέσεις που έτυχαν μεγάλης δημοσιότητας. Αλλά ένα πρόβλημα στέκεται πάνω απ’ όλα: η οικονομία. Ο ρυθμός ανάπτυξης της Ινδίας έχει μειωθεί σχεδόν κατά το ήμισυ από το 2010. Ο πληθωρισμός παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Η διαφθορά είναι αχαλίνωτη. Και ο κύκλος των επενδύσεων έχει καταρρεύσει. Όταν οι ψηφοφόροι καλούνται να προσδιορίσουν ποια θέματα θα καθορίσουν την ψήφο τους όταν πάνε στις κάλπες τον Απρίλιο, τοποθετούν την οικονομική ανάπτυξη, τον πληθωρισμό και την διαφθορά στην κορυφή τής λίστας τους.
Ένας υποστηρικτής τού BJP σε προεκλογική συγκέντρωση στο Uttar Pradesh, νωρίτερα αυτόν τον μήνα. (Ahmad Masood / Reuters)
Δυστυχώς για τους ψηφοφόρους, κανένα από τα ηγετικά κόμματα δεν έχει παρουσιάσει μια συνεκτική οικονομική στρατηγική. Αντ’ αυτού, τα μηνύματα της οικονομικής πολιτικής τους μπορούν να συνοψιστούν ως μια σειρά από συνθήματα: «Εμπιστευθείτε μας» για το ινδουιστικό εθνικιστικό Κόμμα Bharatiya Janata (BJP). «Ποιοί, εμείς;» για το κυβερνών Κόμμα του Κογκρέσου. «Οποιονδήποτε εκτός από αυτούς» για τα διάφορα περιφερειακά κόμματα. Και «Εσείς, όχι εμείς» για το Κόμμα Aam aadmi (AAP), ένα νεόκοπο λαϊκίστικο κόμμα κατά της διαφθοράς που σημείωσε μια νίκη στις εκλογές τού Δεκεμβρίου 2013 στο Δελχί.
Το BJP, με ηγέτη τον πρωθυπουργό τού κρατιδίου Gujarat, Narendra Modi, θεωρείται ευρέως ως πρωτοπόρο. Αυτό οφείλεται ως επί το πλείστον στην χρεοκοπία των ιδεών τής κυβέρνησης του Κόμματος τού Κογκρέσου σχετικά με την αναζωογόνηση της οικονομίας αλλά και στις επιτυχημένες επιδόσεις τού Μόντι στο κρατίδιο Γκουτζαράτ. Όμως, κάτω από την επιφάνεια ούτε το BJP ούτε οι ανταγωνιστές του έχουν παρουσιάσει μια στρατηγική μακροπρόθεσμης ανάπτυξης.
ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΕΙΤΕ ΜΑΣ
Τρεις μεγάλες προεκλογικές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το BJP είναι σε καλό δρόμο για ν πετύχει την υψηλότερή του επίδοση σε εκλογές. Θα μπορούσε ενδεχομένως να ξεπεράσει ακόμη και τις 182 έδρες που πήρε τόσο το 1998 όσο και το 1999, όταν το κοινό το επέλεξε για την ινδουιστική εθνικιστική ιδεολογία του και την καλή κυβερνητική ρητορική του. Όμως, παρά τον προφανή ενθουσιασμό τού κοινού, το BJP παρέλειψε να αρθρώσει ένα πειστικό οικονομικό όραμα. Αντ’ αυτού, καθώς ξεπροβάλλουν οι εκλογές, η επίσημη στρατηγική τού BJP είναι να επισημαίνει είτε την τελευταία θητεία του στην εξουσία είτε την οικονομική επιτυχία τού Μόντι στο Γκουτζαράτ και λένε, «Εμπιστευτείτε μας».
Είναι αλήθεια ότι η τελευταία διακυβέρνηση από το BJP – από το 1999 ως το 2004, όταν η Εθνική Δημοκρατική Συμμαχία υπό την ηγεσία τού BJP με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Atal Bihari Vajpayee κυβέρνησε το Δελχί – έρχεται στην μνήμη τώρα σαν τις αλκυονίδες ημέρες τής οικονομικής μεταρρύθμισης. Η κυβέρνηση Vajpayee επανεκκίνησε την ανάπτυξη με την ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα, με την εισαγωγή του ανταγωνισμού στον κυριαρχούμενο από το κράτος τομέα των τηλεπικοινωνιών, και αυξάνοντας τις δαπάνες για δημόσιες υποδομές, όπως δρόμους και αυτοκινητόδρομους. Αυτό το ιστορικό, ισχυρίζεται το BJP, αποδεικνύει ότι θα επιδιορθώσει όσα ταλαιπωρούν την οικονομία τής Ινδίας το 2014.
Όμως, οι ισχυρισμοί τού BJP θα κάνουν τους Ινδούς να κοντοσταθούν. Στη δεκαετία που το κόμμα υπηρέτησε στην αντιπολίτευση, έχει μπλοκάρει ξεδιάντροπα διάφορες οικονομικές μεταρρυθμίσεις που προωθήθηκαν από το κυβερνών κόμμα. Σε θέματα που κυμαίνονται από την αύξηση των άμεσων ξένων επενδύσεων σε τομείς τής λιανικής πώλησης και των ασφαλίσεων μέχρι τη μείωση της διακριτικής ισχύος τής κυβέρνησης για τους φυσικούς πόρους και την εξάλειψη της σπατάλης των επιδοτήσεων, το κάποτε υπέρ τού επιχειρείν BJP έχει κάνει στροφή 180 μοιρών. Είναι εύκολο να χαρακτηριστεί μια τέτοια συμπεριφορά ως συνήθης στην πολιτική – στο κάτω-κάτω, τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να αντιδρούν. Ωστόσο, ακόμη και σε αρκετά κρατίδια που το BJP κυβερνά, εγκατέλειψε τους αρχικούς ιδεολογικούς προσανατολισμούς του προς χάριν τού οικονομικού λαϊκισμού.
Εδώ, η εμπειρία τού Μόντι στο Γκουτζαράτ είναι διδακτική. Στην προεκλογική εκστρατεία, ο Μόντι είπε ότι θα φέρει σε εθνικό επίπεδο το οικονομικό μοντέλο τής ελεύθερης αγοράς που εγκαθίδρυσε στο Γκουτζαράτ. Η υπόσχεση έχει αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό, για δύο λόγους. Πρώτον, ο Μόντι αντιμετωπίζει πίεση από ορισμένες εκλογικές περιφέρειες στο πλαίσιο τού BJP να κάνει πιο ήπιο το δόγμα του υπέρ τής αγοράς. Παρά το υπέρ τού επιχειρείν προφίλ του, το BJP ήταν πάντα ένα ασυνήθιστο μείγμα οπαδών τής ελεύθερης αγοράς και συντηρητικών ινδουιστών που ενστερνίζονται την swadeshi (αυτάρκεια). Οι εντάσεις ήρθαν στο προσκήνιο κατά την συνεδρίαση του εθνικού συμβουλίου τού κόμματος τον Ιανουάριο του 2014, όταν ο Rajnath Singh, ο πρόεδρος του BJP, υποσχέθηκε μια πληθώρα πολιτικών που δεν διέφεραν από εκείνες που είναι τυπικές τού κυβερνώντος Κόμματος του Κογκρέσου, όπως το «δικαίωμα στην υγεία» και την εγγυημένη απασχόληση για ένα μέλος από κάθε αγροτική οικογένεια. Δεύτερον, ενώ έτρεχε η προεκλογική εκστρατεία, ο ίδιος ο Μόντι πήρε συχνά πολιτικές θέσεις σε αντίθεση με το ιστορικό του στο Γκουτζαράτ. Για παράδειγμα, η κριτική του προς την κυβέρνηση του Κογκρέσου για την μεγάλης κλίμακας επέκταση των επιδοτήσεων των τροφίμων το 2013 δεν ήταν ότι θα πρέπει να καταργηθούν, αλλά ότι δεν είναι αρκετά εκτεταμένες.
Με απλά λόγια, οι ψηφοφόροι δεν μπορεί να είναι σίγουροι για το αν θα έχουν το μεταρρυθμιστικό BJP τού χθες ή το οπισθοδρομικό τού σήμερα. Υπό αυτή την έννοια, το να εμπιστευθούν τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις τού BJP θα χρειαστεί ένα αρκετά μεγάλο άλμα πίστης.
ΠΟΙΟΙ, ΕΜΕΙΣ;
Από την πλευρά του, το κυβερνητικό Κόμμα τού Κογκρέσου απορρίπτει κατηγορηματικά κάθε υπαινιγμό ότι αξίζει το φταίξιμο για την οικονομική στασιμότητα της Ινδίας. Στο κάτω-κάτω, υποστηρίζει το κόμμα, ήταν ο πρωθυπουργός τού Κογκρέσου Manmohan Singh ο οποίος ήταν ο αρχιτέκτονας των οικονομικών μεταρρυθμίσεων-ορόσημο το 1991 όταν η Ινδία εγκατέλειψε την παλιά «Άδεια τού Raj» και τάχθηκε υπέρ τού ανταγωνισμού τής ελεύθερης αγοράς. Επιπλέον, όπως οι οπαδοί τού Κογκρέσου επισημαίνουν γρήγορα, η Ινδία - όπως και πολλές αναδυόμενες αγορές - είναι άσχημα τραυματισμένη από την πρόσφατη παγκόσμια οικονομική αστάθεια.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση αναμφίβολα επηρέασε τις τύχες τής Ινδίας, αλλά ήταν οι αναδυόμενες αγορές των οποίων τα οικονομικά βρίσκονταν σε μεγαλύτερη σύγχυση που χτυπήθηκαν πιο σκληρά. Σύμφωνα με τους οικονομολόγους Barry Eichengreen και Poonam Gupta [1], μεταξύ άλλων, η ανακοίνωση του προέδρου τής Federal Reserve των ΗΠΑ, Ben Bernanke, τον Μάιο του 2013 ότι η Fed θα αποσύρει σταδιακά το νομισματικό πακέτο μέτρων τόνωσης της οικονομίας προκάλεσε την βύθιση των νομισμάτων των αναδυόμενων αγορών, περισσότερο δε στις χώρες με τα μεγαλύτερα ελλείμματα, όπως η Ινδία.
Όταν πρόκειται για την υγεία τής οικονομίας, άλλωστε, οι ηγέτες τού Κογκρέσου παραλείπουν την ζημιά που έχουν προκαλέσει τα δικά τους εξόφθαλμα σκάνδαλα διαφθοράς, τα στραβοπατήματα για τις ξένες επενδύσεις και την φορολογική πολιτική και η αναποτελεσματική εκτελεστική ηγεσία. Επιπλέον, στη διάρκεια της θητείας του, το κόμμα έχει ωθήσει με μισή καρδιά την Ινδία σε μια κατεύθυνση πιο φιλική προς την αγορά - και μόνο όταν με την πλάτη στον τοίχο. Για παράδειγμα, όταν ο άλλοτε περιβόητος ρυθμός ανάπτυξης της Ινδίας έπεσε κάτω από το 5% τον Σεπτέμβριο του 2012, το Κόμμα τού Κογκρέσου απάντησε με αποκλιμάκωση των επιδοτήσεων στα καύσιμα και με την άρση των ορίων για τις άμεσες ξένες επενδύσεις σε τομείς όπως το λιανικό εμπόριο και η πολιτική αεροπορία. Ακόμη και αυτές οι κινήσεις, όμως, έχουν έκτοτε αποδυναμωθεί. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση ανακοίνωσε αρχικά ότι θα περιορίσει την παροχή των σε μεγάλο βαθμό επιδοτούμενων εγχώριων φιαλών αερίου σε έξι ανά νοικοκυριό. Υπό πολιτική πίεση, αργότερα έθεσε την ποσόστωση στις εννέα και, τον Ιανουάριο του 2014 με τις εκλογές ενόψη, σε 12.
ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ
Πέρα από το Κόμμα τού Κογκρέσου και το BJP, υπάρχει ένα ετερόκλητο πλήθος περιφερειακών φορέων που επιδιώκουν να ηγηθούν της επόμενης κυβέρνησης ως ένας συνασπισμός «τρίτου μετώπου». Αυτοί οι υποψήφιοι κυμαίνονται από τον απρόβλεπτο Mamata Banerjee στην Δυτική Βεγγάλη μέχρι τον άκαμπτο σοσιαλιστή Mulayam Singh Yadav τού Ουτάρ Πραντές και τον (συνήθως) υπέρ τής ανάπτυξης Jayalalithaa Jayaram τού Ταμίλ Ναντού, που είναι γνωστός ως Jayalalithaa. Εκτός από την αντιπάθειά τους προς τα δύο εθνικά κόμματα, υπάρχουν λίγα που κρατούν αυτήν την ετερόκλητη ομάδα μαζί. Το πιο ισχυρό σημείο των επιχειρημάτων τους είναι το γεγονός ότι δεν ανήκουν σε κανένα από τα δύο εθνικά κόμματα.
Δυστυχώς, τα μεγάλα περιφερειακά κόμματα τής Ινδίας δεν έχουν σαφή συνταγή για το πώς να βάλουν την Ινδία πίσω στον σωστό οικονομικό δρόμο. Στην εθνική πολιτική, τέτοιοι ατίθασοι συνασπισμοί περιφερειακών κομμάτων τείνουν να είναι βραχύβιοι και, λόγω των πολύπλοκων υπολογισμών που πρέπει να κάνουν για να ευχαριστήσουν τις κατακερματισμένες εκλογικές τους βάσεις, είναι συνήθως ασυλλόγιστα σπάταλοι, ασυγκίνητοι από μακροπρόθεσμες εκτιμήσεις. Για παράδειγμα, το 1997, η δυσκίνητη κυβέρνηση Ενωμένο Μέτωπο με επικεφαλής τον πρωθυπουργό I.K. Gujral, εφήρμοσε μαζικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, χωρίς να αντισταθμιστεί το κόστος με περικοπές από αλλού, όπως είχε συστήσει μια επιτροπή που διόρισε η κυβέρνηση. Αυτό οδήγησε σε απότομη αύξηση του ελλείμματος και σε επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών.
Παρά το γεγονός ότι οι προοπτικές μιας κυβέρνησης που δεν θα προκύψει ούτε από το Κογκρέσο ούτε από το BJP φαίνεται να εξασθενούν καθώς αυξάνεται η δημοτικότητα του BJP, είναι βέβαιον ότι όποια κυβέρνηση σχηματιστεί το 2014 θα πρέπει να περιλαμβάνει ορισμένους βασικούς περιφερειακούς παίκτες. Αυτό τους βάζει, με τη σειρά τους, σε προνομιακή θέση για να αποσπάσουν παραχωρήσεις που θα μπορούσαν να μετριάσουν τυχόν ώθηση για μεταρρυθμίσεις.
ΕΣΕΙΣ, ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ
Τέλος, υπάρχει το νέο κόμμα στη γειτονιά, το Κόμμα Aam aadmi, του οποίου το οικονομικό όραμα φαίνεται να είναι σε αρμονία με το ακρωνύμιο - aap σημαίνει «εσύ» στα Χίντι - και με προφανές οικονομικό σλόγκαν του το «Εσείς, όχι εμείς». Όσον αφορά τα οικονομικά θέματα, ο ακτιβιστής που έγινε πρωθυπουργός τού κρατιδίου τού Δελχί, ο Arvind Kejriwal, ήταν περισσότερο από πρόθυμος να δώσει στους ανθρώπους αυτό που θέλουν - γενναιόδωρες επιδοτήσεις για τις δημόσιες υπηρεσίες - χωρίς να ανησυχεί πάρα πολύ για την βιωσιμότητά τους. Η κυβέρνηση AAP στο Δελχί έχει, σε ένα μόλις μήνα, περικόψει τα τιμολόγια της ηλεκτρικής ενέργειας στο μισό και εγγυάται γενναιόδωρες δωρεάν ποσοστώσεις νερού για όλους. Οι δικαιούχοι των προγραμμάτων αυτών δεν είναι κατ’ ανάγκην οι μη έχοντες (για παράδειγμα, αν ένα νοικοκυριό δεν διαθέτει σύνδεση νερού, δεν μπορεί να λάβει δωρεάν νερό).
Τελικά, ο μεγαλύτερος αντίκτυπος τού ΑΑΡ στην Ινδία μπορεί να είναι στη σφαίρα των ιδεών, παρά στην εκλογική πολιτική. Η εμμονή τού κόμματος με την κάθαρση της κυβέρνησης ανάγκασε τα καθιερωμένα κόμματα να νομοθετήσουν τελικά την δημιουργία ενός ομοσπονδιακού διαμεσολαβητή κατά της διαφθοράς (μια δουλειά που είχαν καθυστερήσει πολύ) και να διατυπώσουν τις δικές τους πλατφόρμες κατά της διαφθοράς. Αν και είναι πολύ νωρίς για να φανεί αν η διαφθορά έχει μειωθεί, δεν είναι τυχαίο ότι οι πρώτες διαφημίσεις τής καμπάνιας τού Κόμματος του Κογκρέσου είχαν την εικόνα τού κομματικού γόνου Rahul Gandhi δίπλα σε μια λίστα με έξι νομοσχέδια κατά της διαφθοράς που το κόμμα του είχε εισαγάγει πολύ καιρό πριν, αλλά μόνο πρόσφατα τα ανακάλυψαν εκ νέου.
Όμως, οι ιδέες τού AAP, ιδιαίτερα ο λαϊκισμός του, δεν είναι όλες καλές. Οι πρόσφατες κινήσεις του στο Δελχί μπορεί να πυροδοτήσουν μια ανταγωνιστική κούρσα προς τα κάτω: η κυβέρνηση του Κογκρέσου στη Μαχαράστρα, το δεύτερο πιο πυκνοκατοικημένο κρατίδιο, μείωσε τα τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας κατά 20% και κάποιοι ηγέτες τού BJP διαλαλούν μια πρόταση για κατάργηση του φόρου εισοδήματος στην Ινδία. Ακριβώς όταν οι πολιτικοί στην Ινδία τελικά να συνήθισαν στην ιδέα ότι τα καλά οικονομικά μπορούν να οδηγήσουν σε καλή πολιτική, η ατζέντα τού AAP μπορεί να ανατρέψει τα πάντα.
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΜΑΣ
Κανένας από τους υποψηφίους στις επερχόμενες εκλογές τής Ινδίας δεν παρέχει αρκετή πραγματική βεβαιότητα ότι μπορεί να αναβιώσει τον ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης της Ινδίας μακροχρόνια. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να παλέψουν με την θεσμική ασθένεια της Ινδίας. Αυτό που η χώρα χρειάζεται τόσο απαραίτητα, αλλά δεν έχει ακόμη, είναι ένα εκλογικό μανιφέστο που να υπόσχεται επενδύσεις στην οικοδόμηση των θλιβερά ανεπαρκών κρατικών θεσμών τής Ινδίας.
Ένα τέτοιο μανιφέστο θα επικεντρωθεί στην επανεξισορρόπηση ενός ινδικού κράτους που είναι κατάφωρα υπερ-γραφειοκρατικοποιημένο αλλά επίσης και σοβαρά υπο-στελεχωμένο. Κατά μέσο όρο, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, χρειάζονται 168 ημέρες και 35 αιτήσεις, άδειες και πιστοποιητικά για να βγει μια άδεια κατασκευής στην Ινδία. Και η αδυναμία τής Ινδίας στην παροχή υπηρεσιών συνδέεται με την ενδημική έλλειψη εργατικού δυναμικού. Το 2012, το ποσοστό κενών θέσεων στο δικαστικό σώμα ξεπέρασε το 20%. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι τα δικαστήρια αντιμετωπίζουν ένα ανεκτέλεστο υπόλοιπο 32 εκατομμυρίων περιπτώσεων. Όταν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις εξαιτίας τού μπλοκαρισμένου δικαστικού σώματος χρειάζονται χρόνια για να επιβάλλουν απλούς όρους που προκύπτουν από συμβάσεις, οι επενδύσεις αναπόφευκτα υποφέρουν.
Ένα λογικό, μακροπρόθεσμο οικονομικό όραμα θα μπορούσε επίσης να πηγάζει από την επιθυμία για προσέλκυση νέων μορφών ανθρώπινου δυναμικού και δεξιοτήτων στις δημόσιες υπηρεσίες. Οι ρυθμιστικοί οργανισμοί, για παράδειγμα, πλέον δεν θα πρέπει να παρέχουν αργομισθίες σε υπό συνταξιοδότηση γραφειοκράτες ή σε δικαστές. Θα πρέπει να γίνουν μαγνήτες για εξειδικευμένους εμπειρογνώμονες. Όταν οι ρυθμιστικοί οργανισμοί σε μεγάλο βαθμό στελεχώνονται από πρώην δημόσιους υπαλλήλους, αυτοί οι υπάλληλοι είναι λιγότερο πιθανό να ταράξουν τα νερά ενώ διάγουν τα τελευταία έτη τής εργασιακής τους ζωής, από φόβο μήπως χάσουν τα χρυσά «μαξιλάρια» τους παράλληλα με την σύνταξη.
Το BJP ελπίζει ότι μπορεί να αναβαθμιστεί το «Μοντέλο Γκουτζαράτ» τού Μόντι, στο οποίο ένα στέλεχος με στυλ Διευθύνοντα Συμβούλου μπορεί να πειθαρχήσει την γραφειοκρατία και να προσφέρει στους επενδυτές προσωπική προσοχή στα αιτήματά τους. Αλλά, αυτό το μοντέλο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το χάρισμα ενός ανθρώπου. Το Κόμμα τού Κογκρέσου έχει προσπαθήσει να επεκτείνει την επίδραση της πολιτείας μέσα από ένα νέο σύνολο δικαιωμάτων με βάση τις απαιτήσεις - πρόσβαση στην εκπαίδευση, την απασχόληση και τα τρόφιμα - χωρίς να επενδύσει σε μια αντίστοιχη αύξηση της ικανότητας του κράτους. Τα περιφερειακά κόμματα ενδιαφέρονται περισσότερο για την εδραίωση της εξουσίας τους από όσο για την οικοδόμηση μακροχρόνιων θεσμικών οργάνων. Και το AAP έχει υποβαθμίσει το ζήτημα της ικανότητας του κράτους να ξεριζώνει την δωροληψία. Η Ινδία έχει μεγάλη ανάγκη από μια κυβέρνηση που να κρατάει τους γραφειοκράτες σε λογοδοσία. Αλλά, η αναζωογόνηση των θεσμικών της οργάνων απαιτεί επίσης την οικοδόμηση ικανοτήτων.
Η αντιμετώπιση των θεσμικών προκλήσεων της Ινδίας θα είναι μια μακρά, άχαρη διαδικασία. Πράγματι, η ίδια η αναφορά τής μεταρρύθμισης της δημόσιας διοίκησης μπορεί να κάνει ακόμα και τα μάτια τού πιο σκληρού ρέκτη τής πολιτικής τού Δελχί να θολώσουν. Βραχυπρόθεσμα, η Ινδία μπορεί να απολαύσει μια ανάκαμψη της οικονομικής τύχης της με «αρκετά καλή» διακυβέρνηση. Για παράδειγμα, η επόμενη κυβέρνηση είναι πιθανό να απολαύσει μια μέτρια οικονομική ανάκαμψη, καθώς η παγκόσμια οικονομία ενισχύεται, η οικονομία της Ινδίας έχει πιάσει πάτο και οι επενδυτές γιορτάζουν τον θάνατο ενός ακυβέρνητου κυβερνητικού Κόμματος του Κογκρέσου. Αλλά, προκειμένου να βελτιωθεί σημαντικά η μακροπρόθεσμη ανάπτυξη, η «αρκετά καλή» διακυβέρνηση απλώς δεν είναι αρκετά καλή.
Milan Vaishnav
sourche: http://www.foreignaffairs.gr/articles/69684/milan-vaishnav/i-kenodoksi-oikonomiki-politiki-tis-indias?page=show
Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
All rights reserved.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου