Νίκη του Renzi ο διορισμός της Mogherini

Το παραδέχομαι: ήμουν μία από εκείνους που θεωρούσαν ότι ο Ιταλός πρωθυπουργός Matteo Renzi ήταν υπερβολικά αισιόδοξος όταν επέμενε να βάλει την Federica Mogherini υποψήφια για τη θέση της Ύπατης Εκπροσώπου.

Στις 11 Ιουλίου, 11 κράτη-μέλη από την Ανατολική Ευρώπη μπλόκαραν την υποψηφιότητα της Ιταλίδας υπουργού Εξωτερικών, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν πολύ κοντά στη Ρωσία. Πολλοί από εμάς πίστευαν ότι αυτό ήταν το τέλος των ελπίδων της Mogherini. Ο Renzi ήταν πολύ απότομος προτείνοντάς την -και εξέθεσε την Ιταλίδα νέα υπουργό σε έντονη κριτική. Οι άνθρωποι δήλωσαν πως ήταν πολύ νέα, πολύ άπειροι, πολύ λίγο γνωστή, και δεν είχε τις ηγετικές ικανότητες που απαιτούνταν για να αντιμετωπίσει τις τεράστιες προκλήσεις του σημερινού κόσμου.

Αλλά όπως υποστήριξα μετά από τις ευρωπαϊκές εκλογές, ο Renzi είχε ένα ακόμη χαρτί να παίξει: κέρδισε το 41% των ψήφων στις ευρωεκλογές στην Ιταλία. Ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι ο Renzi είναι ένας ικανός παίχτης, πολλοί πιστεύουν ότι δεν θα είναι σε θέση να παίξει το παιχνίδι που παίζει στην Ιταλία, με τον ίδιο τρόπο και στην Ευρώπη. Φαινόταν απίθανο ότι θα μπορούσε να μπλοφάρει σε αυτό το επίπεδο. Αλλά το έκανε, και κέρδισε ξανά στην Ευρώπη, όπως το είχε κάνει και με την Ιταλία.

Τα γεγονότα δείχνουν ότι ο Renzi ήταν περισσότερο πραγματιστής από ό,τι ήταν εκείνοι που ήθελαν ένα οικονομικό χαρτοφυλάκιο για την Ιταλία. Αυτού του είδους η δουλειά ασφαλώς θα ήταν σημαντική για τη χώρα, αλλά εκείνοι που εστίασαν σε έναν οικονομικό ρόλο, ξεχνούσαν ότι ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Mario Draghi, είναι Ιταλός, και ότι αυτό το πόστο μετράει πολύ.

Ο Renzi κέρδισε πρώτα την μάχη για την Mogherini στο Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (PES) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο οποίο η Mogherini είναι πολύ γνωστή, δεδομένου ότι προτού γίνει υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας, έφερε το Ιταλικό Δημοκρατικό Κόμμα στον συνασπισμό. Και στη συνέχεια ο Renzi πέτυχε να “κερδίσει” την Γερμανίδα Καγκελάριο Merkel. Προφανώς, όταν ο Renzi ευχαρίστησε την Merkel για τη στήριξή της στην ιταλική υποψηφιότητα, η ίδια απάντησε: “στο χρωστούσα”. Έκπληξη! Ο Renzi ξέρει πώς να ελίσσεται στην ΕΥρώπη, αρέσει στους ανθρώπους ο τρόπος με το οποίο το κάνει, είτε όχι.

Διαφωνώ με εκείνους που νόμιζαν πως η θέση θα δινόταν σε έναν έμπειρο υπουργό Εξωτερικών. Δυστυχώς, σήμερα είναι ένα πράγμα να είσαι υπουργός σε ένα κράτος-μέλος, αλλά είναι άλλο να είναι ο Ύπατος Εκπρόσωπος. Αυτή τη στιγμή, οι υπουργοί των κρατών-μελών πολύ συχνά αγωνίζονται για τα εθνικά συμφέροντα. Ο Ύπατος εκπρόσωπος χρειάζεται να είναι κάποιος με ένα συλλογικό όραμα για την Ευρώπη, που να είναι ικανός να εμπνεύσει μια συλλογική δράση μεταξύ των κρατών-μελών. Η Federica Mogherini είναι ασφαλώς μια αληθινή Ευρωπαία. Τόσο η προσωπική της ιστορία όσο και το background της στον πολιτικό ακτιβισμό, μιλάνε από μόνα τους. Μπορεί να είναι περισσότερο Ευρωπαία από ό,τι υποτίθεται ότι είναι πολλοί έμπειροι Ευρωπαίοι υπουργοί. Αυτές τις ημέρες, αυτό δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο.

Κανένας δεν θα περνούσε την ώρα του συζητώντας για την εμπειρία του νέου Ύπατου Εκπροσώπου, εάν ένα μεγάλο όνομα είχε διοριστεί και η Mogherini δεν χρειάζεται κανέναν να δικαιολογήσει το δικαίωμά της να κατέχει την θέση. Αλλά οποιοσδήποτε στις διεθνείς σχέσεις, γνωρίζει τους δεσμούς της στους Προοδευτικούς Αμερικανούς, καθώς και τη δέσμευσή της στη διεθνή συνεργασία και ανάπτυξη και την 20ετή της πείρα στην εξωτερική πολιτική.

Ως Ιταλίδα υπουργός Εξωτερικών, η Mogherini έχει ήδη ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο. Στο νέο της ρολο, επιλέξει να ταξιδεύει λιγότερο, αναλαμβάνοντας περισσότερο την ιεράρχηση των στόχων. Ωστόσο, από τη συνέντευξη Τύπου που παρέθεσε, φαίνεται ότι έχει θέσει ήδη τις προτεραιότητές της. Ως αντιπρόεδρος της Κομισιόν, πρέπει να προσπαθήσει να αναζωογονήσει ένα ευρωπαϊκό όνειρο που χρειάζεται να είναι ζωντανό και πάλι. Και ως Ύπατη Εκπρόσωπος, πρέπει να αντιμετωπίσει τις κρίσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη σήμερα, αρχίζοντας με τη Μεσόγειο.

Εδώ, η Ευρώπη χρειάζεται να καταλήξει σε μια πολιτική απάντηση που ακόμη δεν έχει διατυπωθεί με σαφήνεια. Συνεχίζουμε να μας πιάνουν στον ύπνο: το IS για παράδειγμα, και τα κληροδοτήματά του που άφησε στον κόσμο, όπως αυτό στο Ιράκ. Εξοπλίζουμε βραχίονες χωρίς να ερευνούμε τους δεσμούς πίσω από αυτούς, με αντάρτες, φυλές και φατρίες. Ναι, οι προκλήσεις μπροστά μας είναι τεράστιες, όπως τις έχει περιγράψει η Mogheirni. Αλλά πρώτου τα παρατήσουμε, πρέπει να δώσουμε μια ευκαιρία σε αυτή τη Νέα Ευρώπη.

της Silvia Francescon

Μπορείτε να δείτε το

κείμενο εδώ:http://www.ecfr.eu/blog/entry/renzis_victory_mogherini_becomes_high_representative

ΑΠΟΔΟΣΗ:www.capital.gr