ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ: ΦΑΡΜΑΚΟ ΣΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ Ή ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ;

Σαν σε επιδημία εξελίσσεται η παρούσα διεθνής οικονομική κρίση, καθώς κυρίως δυτικές καπιταλιστικές χώρες, η μια μετά την άλλη, πέφτουν σε κώμα. Εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια σύσσωμη η διεθνής κοινότητα ( κράτη, διεθνείς οργανισμοί και φόρουμ, τράπεζες και τζογαδόροι-επενδυτές) παρακολουθούν και συμμετέχουν ενεργά σε ένα σενάριο βγαλμένο από αρχαία ελληνική τραγωδία.

Οι λύσεις-φάρμακα και οι σωτήρες εμφανίζονται διαδέχονται το ένα το άλλο, σαν τους καταστροφολόγους «ειδικούς» που κάνουν ενδελεχείς αναλύσεις και προβλέψεις στα διεθνή και εθνικά ΜΜΕ. Χωρίς να θέλω να σας θίξω κύριοι, έχετε αποτύχει παταγωδώς. Και εξηγούμε: Αρχικά οι εκτιμήσεις σας για το πρόβλημα ήταν και είναι ρηχές, μονόπλευρες και σίγουρα μακριά από την πραγματικότητα και την ουσία του ζητήματος. Έπειτα, οι λύσεις σας είναι πρακτικά ανεφάρμοστες και αναποτελεσματικές. Ωστόσο, με μια δεύτερη ματιά, ναι ίσως και να είχαν αποτέλεσμα: αδειάσατε τις τσέπες των απλών ανθρώπων, τους εθίσατε στο φόβο και φυσικά γεμίσατε τα πορτοφόλια σας.

Διαβάστε περισσότερα

Αναμφισβήτητα, η κριτική στην κρίση και σε όσους την έφτιαξαν είναι τολμώ να πω διασκεδαστική. Εντούτοις, δεν οδηγεί πουθενά αν δεν συνοδεύεται από ρεαλιστικές-ρηξικέλευθες προτάσεις-ιδέες για την έξοδο από αυτή και τη δημιουργία ενός ασφαλέστερου διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος.

Τι εννοώ; Πρακτικά και ιστορικά Καπιταλισμός και Κομμουνισμός έχουν καταρρεύσει και αποτύχει συστηματικά να διορθώσουν τις στρεβλώσεις στις εθνικές οικονομίες, να παράσχουν διαρκή ανάπτυξη και ευημερία, πολύ περισσότερο δε, να δημιουργήσουν ένα σταθερό και ασφαλές διεθνές οικονομικό και χρηματοπιστωτικό περιβάλλον. Και πώς να παράσχουν κάτι τέτοιο, όταν κάθε 5-10 χρόνια έχουμε μια νέα οικονομική κρίση στην Ασία, στην Αμερική και στην Ευρώπη.

Το μέλλον δεν βρίσκεται σε λύσεις-συνταγές του παρελθόντος, αλλά στις καινοτόμες ιδέες που καθημερινά έρχονται στο φώς και ψάχνουν πεδίο ανάπτυξης και εφαρμογής. Η ανισοκατανομή του πλούτου παγκοσμίως και ο κανόνας του δυνατότερου σταδιακά μας έφερε στη δύσκολη θέση που βρισκόμαστε σήμερα. Οι «αδικίες» που κάναμε ενάντια στους αδύναμους και τους φτωχούς, μας χτύπησαν την πόρτα. Φυσικά δε μιλάμε για τιμωρία αλλά για τη μακροπρόθεσμη συνέπεια πολιτικών και λαθών του παρελθόντος. Είναι κάτι σαν δάνειο από την τράπεζα. Το παίρνεις κάνεις τη δουλειά σου, χωρίς να έχεις υπολογίσει εκ των προτέρων ότι πρέπει να το αποπληρώσεις και ασφαλώς να αποκομίσεις κέρδη ικανά ώστε να καλύψουν τους τόκους. Κάτι σαν τα τοξικά προϊόντα τραπεζών που αγόρασαν μεγάλοι ευρωπαϊκοί δήμοι και θα αρχίσουν να σκάνε κατά σειρά μετά το 2020. Κι εμείς τι κάνουμε;;; ποιούμεν την νήσσαν!!!

Όλα τα παραπάνω για να καταλάβουμε ότι πριν εφαρμόσουμε κάτι πρέπει πρώτα να το εξετάσουμε και να είμαστε βέβαιοι πως ακόμη και αν κάτι πάει στραβά, θα έχουμε εναλλακτική το λεγόμενο «plan B». Ας ξεφύγουμε λοιπόν από τα τετριμμένα και ας εξετάσουμε τη δημιουργία ενός νέου οικονομικού συστήματος. Ενός υβριδίου, όπως το αποκαλώ. Ούτε pure capitalism, ούτε pure communism. Ένα σύστημα που θα πάρει τα καλά ΜΟΝΟ και των δύο και θα επιδιώξει να πετύχει εκεί που το καθένα χωριστά απέτυχε.

Επιγραμματικά αναφέρω τρία βασικά σημεία:

Ø      Έλεγχος τόσο από τα κράτη, όσο και από τους ιδιώτες σε κάθε τομέα της οικονομίας. Παρανομίες, ξέπλυμα βρόμικου χρήματος και φορολογικοί παράδεισοι τύπου Ελβετίας, Ανδόρας και Λιχτενστάιν πρέπει να πάρουν τη θέση τους στην ιστορία. Η αγορά πρέπει να είναι ελεύθερη, αλλά μέσα σε ένα πλαίσιο άρχων.

Ø      Κάθε τομέας της οικονομίας, είτε μιλάμε για ενέργεια είτε για τράπεζες κτλ. να ορίζεται από μία εταιρία, της οποίας το 50% των κεφαλαίων θα είναι κρατικά και το άλλο 50% ιδιωτικά. Δε γίνεται να τα ξεπουλήσουμε όλα και φυσικά δε γίνεται τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού (κάθε κρατικού προϋπολογισμού) να προέρχονται αποκλειστικά από φόρους.

Ø      Να τεθούν όρια πλουτισμού ανά έτος. Δε γίνεται να δουλεύει κάποιος και να έχει εισόδημα 5000€, ενώ την ίδια στιγμή κάποιος άλλος έχει 1000.000€. Στην Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία υπήρχε ο θεσμός των Χορηγιών, να τον επαναφέρουμε λοιπόν και όσοι υπερβαίνουν τα όρια να αναλαμβάνουν τη δημιουργία ενός έργου προς την κοινωνία. Όπως επίσης, δε γίνεται κάποιος που δουλεύει στην Ασία ή την Αφρική και παράγει τα ρούχα και το φαγητό των «Δυτικών» και να αμείβεται με 1$ τη μέρα, ενώ ο αντίστοιχος Δυτικός να ζει μέσα στην χλιδή. Όσο και αν φαίνεται παράλογο το περίεργο δεν βρίσκεται στους αριθμούς, αλλά στο ότι έχουμε την απαίτηση αυτοί οι άνθρωποι να μην έχουν πόσιμο νερό, να μην έχουν φαγητό και φυσικά καθαρό περιβάλλον. Ο πλούσιος Βορράς κατηγορεί το φτωχό Νότο για την καταστροφή του περιβάλλοντος, ενώ την ίδια στιγμή οι πολυεθνικές του έχουν μετακομίσει σε Ασία και Αφρική και καταστρέφουν ότι βρουν στο πέρασμα τους. Κάποτε αυτή η ανισοκατανομή του πλούτου πρέπει να βρει μία ισορροπία, διαφορετικά οι οικονομικές κρίσεις θα διαδέχονται η μια την άλλη.

Αν θέλουμε να λέμε ότι δεν είμαστε ζώα, ότι διαθέτουμε πολιτισμό, τότε είναι επιτακτική ανάγκη να κλείσουμε τη Ζούγκλα που δημιουργήσαμε. Πρέπει να ορίσουμε όρια, κανόνες , μέτρο. Φυσικά δε μιλάμε για αστυνόμευση της οικονομίας της αγοράς , αλλά για ένα πλαίσιο αρχών που θα χαρακτηρίζει και θα διέπει τόσο της εθνικές όσο και την παγκόσμια οικονομία στο σύνολο της.

Παναγιώτης Ι. Ψύλλος