NATO: ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΣΕ ΦΘΙΝΟΥΣΑ ΠΟΡΕΙΑ

Αμέσως μετά το τέλος του «Ψυχρού πολέμου» και την πτώση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, το μέλλον και ο ρόλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας τέθηκε υπό αμφισβήτηση και επαναπροσδιορισμό. Οι ΗΠΑ έκαναν τα πάντα για να σώσουν το «δούρειο ίππο» τους στην Ευρώπη και έως ένα βαθμό τα κατάφεραν με τις επεμβάσεις σε Γιουγκοσλαβία, Κόσσοβο, Ιράκ, Αφγανιστάν και Λιβύη.

Ωστόσο, τα πράγματα έχουν πάρει την κατιούσα τον τελευταίο καιρό, καθώς ο οικονομικός και στρατιωτικός απολογισμός των ΗΠΑ είναι κάτι παραπάνω από ελλειμματικός. Γιατί??? Στην προσπάθεια τους να ελέγξουν νευραλγικές περιοχές για τα συμφέροντα τους έσυραν τη Συμμαχία σε πολεμικές επεμβάσεις στις οποίες επωμίστηκαν όχι μόνο το βάρος των αποφάσεων αλλά και το οικονομικό κόστος. Εν προκειμένω, οι αριθμοί επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές: πάνω από το 80% των καυσίμων που χρησιμοποιήθηκαν για την επέμβαση στη Λιβύη καλύφθηκαν από τον Αμερικανικό στρατό· Από τις νατοϊκές χώρες που έλαβαν μέρος στην επέμβαση μόνο 8, και αυτό για συμβολικούς λόγους, συμμετείχαν στους βομβαρδισμούς· Και το κερασάκι στην τούρτα, οι αμυντικές δαπάνες των 27 μετά βίας φτάνουν το 20% του συνόλου των αμυντικών δαπανών του ΝΑΤΟ. Ο λογαριασμός, στο αμερικανικό πεντάγωνο.

Διαβάστε περισσότερα

Η κατάσταση παίρνει δραματικές διαστάσεις αν εξετάσουμε το φόρο του αίματος, όπου και εκεί οι ΗΠΑ κατέχουν μακράν τη πρωτιά· Μόνο στο Αφγανιστάν από τις 3000 ανθρώπινες απώλειες του ΝΑΤΟ, οι 1968 ήταν Αμερικανοί στρατιώτες. Σαν μοντέρνα χιονάτη με τους 27 νάνους, έπεσε μέσα στο λάκκο που έσκαβε για να εγκλωβίσει τους παραδοσιακούς της συμμάχους.

Την τελευταία εικοσαετία, τόσο οι δυτικές ευρωπαϊκές κοινωνίες όσο και οι πολιτικές τους ηγεσίες επέδειξαν στάση επιφυλακτική, πολλές φορές επικριτική, στις επεμβάσεις της Συμμαχίας (εξαίρεση αποτελούν το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γάλλια και η Δανία), πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η αλήθεια είναι πως οι Ευρώπη καθ’ όλη τη διάρκεια του 20^ου αιώνα έζησε μια σειρά από καταστροφικές πολεμικές συγκρούσεις στο έδαφος της, οι οποίες έκαναν τους πολίτες της πιο διστακτικούς στην υποστήριξη τέτοιας φύσεως επεμβάσεων. Ας μη λησμονούμε ότι όλες ανεξαιρέτως οι δυτικές χώρες επέλεξαν να συμμετάσχουν σε ειρηνευτικές αποστολές ανθρωπιστικού χαρακτήρα.

Τα γεγονότα οδηγούν από μόνα τους στην περιθωριοποίηση του ΝΑΤΟ από τους Ευρωπαίους. Η Ρωσία δεν αποτελεί πλέον απειλή, οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες έχουν λύσει τις συνοριακές τους διαφορές και όσες ακόμη εκκρεμούν, μπροστά στο αβάσταχτο οικονομικό κόστος είναι σχεδόν απίθανο να οδηγήσουν σε πολεμικές συρράξεις.

Στην αδιαφορία των Ευρωπαίων για το μέλλον της Συμμαχίας, οι ΗΠΑ κρατούν στάση αμυντική και προσπαθούν να φυσήξουν για μια ακόμη φορά πνοή ζωής στο ΝΑΤΟ. Υποστηρίζουν, πως η Ευρώπη περισσότερο από ποτέ χρειάζεται τη Συμμαχία δυνατή, εγγυήτρια της πολιτικής της σταθερότητας και της δημοκρατίας σε μια περίοδο όπου δοκιμάζεται σκληρά η ενότητα της από την παρούσα διεθνή οικονομική κρίση.

Χωρίς ιδεολογικά να είμαι αντίθετος στην ανάγκη ύπαρξης της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, τα επιχειρήματα που προβάλλουν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι κάτι παραπάνω από κωμικά. Ένας στρατιωτικός οργανισμός δεν μπορεί να εγγυηθεί τα παραπάνω. Πώς να τα εγγυηθεί; Με την απειλή των όπλων ή με τη χρήση τους; Η πολιτική σταθερότητα και η δημοκρατία, τουλάχιστον έτσι όπως γεννήθηκε στην Αθήνα του 5^ου αιώνα π.χ., δεν επιβάλλεται αλλά κερδίζεται. Αν ένας λαός δεν επιθυμεί κάτι δεν γίνεται να τον αναγκάσεις να το κάνει, γιατί πολύ απλά αντιβαίνει στους κανόνες και τη φύση της δημοκρατίας. Η δημοκρατία προϋποθέτει ελευθερία βούλησης και πράξης.

Η μάχη για το μέλλον του ΝΑΤΟ έχει χαθεί προ πολλού, όταν οι ΗΠΑ πήραν τα ηνία και στο όνομα των «western values», ξεκίνησαν μια σειρά από επεμβάσεις για να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα.

Ίσως οι ΗΠΑ θα πρέπει να αναθεωρήσουν τη στάση τους και να βρεθούν επί ίσοις όροις στο ίδιο τραπέζι με όλα τα κράτη-μέλη της Συμμαχίας, ώστε να επαναπροσδιορίσουν με ειλικρίνεια το μέλλον του οργανισμού, γιατί σίγουρα σε ζητήματα διεθνούς τρομοκρατίας, παράνομου εμπορίου όπλων και ναρκωτικών έχει πολλά να προσφέρει.    

Παναγιώτης Ι. Ψύλλος