24 ώρες μετά το επίσημο αποτέλεσμα των ελληνικών βουλευτικών εκλογών, όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι θα έχουμε κυβέρνηση. Τουλάχιστον επισήμως. Το ζήτημα, βεβαίως, δεν είναι να έχουμε ένα ομοίωμα κυβέρνησης, μια μαριονέτα που θα συναντά τους εταίρους μας στην ΕΕ και στη διεθνή κοινότητα και θα λέει πάντα και σε όλα "ναι" με κατεβασμένο κεφάλι, αλλά μια κυβέρνηση με βούληση και σθένος να προωθήσει και να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας μας.
Εχθές, είχα την τύχη να εκτελέσω χρέη γραμματέα, σε ένα εκλογικό τμήμα της νήσου Λέσβου. Αυτό που αποκόμισα από την όλη εκλογική διαδικασία ήταν η ανάγκη των ανθρώπων, ανεξαρτήτου ηλικίας και κομματικής προτίμησης, για ένα καλύτερο αύριο.
Έμεινα άναυδος με τους ηλικιωμένους ανθρώπους που δεν τρομοκρατήθηκαν από την εκστρατεία φόβου των ΜΜΕ και προσήλθαν στην κάλπη λέγοντας "δεν μας νοιάζει για μας μωρέλιμ,εμείς ότι ήταν να ζήσουμε το ζήσαμε, για σας τους νέους που δεν έχετε δουλεία νοιαζόμαστε". Πείτε το λαΐκισμό ή όπως αλλίως θέλετε, εμένα σαν άνθρωπο με άγγιξε. Η κρίση έφερε πολλά άσχημα στην καθημερινότητα μας, όμως έκανε ηλεκτροσόκ στην ετοιμοθάνατη κοινωνία μας και έκανε την καρδία της και πάλι να χτυπά δυνατά.
Εντυπωσιάστηκα από τους "πρώην" ψηφοφόρους του ΚΚΕ που αφότου ψήφιζαν, βροντοφώναζαν "φτάνει πια με αυτή την Παππαρήγα, τους ψευτοαγώνες, την αντίσταση και τις αντεπιθέσεις", "ήρθε η ώρα να αλλάξουμε, τι κερδίσαμε τόσα χρόνια???".
Το διακύβευμα των χθεσινών εκλογών δεν ήταν να έχουμε κυβέρνηση, δεν ήταν το Ευρώ και φυσικά δεν ήταν η παραμονή της χώρας μας στην ΕΕ. Το ζήτημα ήταν η ενότητα της ελληνικής κοινωνίας. Στην πιο πολωμένη εκλογική μάχη μετά την μεταπολίτευση, οι Έλληνες πολίτες απελευθερώθηκαν. Ανεξαρτήτως πολιτικής πεποίθησης έκατσαν όλοι κάτω από τον πλάτανο της πλατείας του χωριού στο ίδιο τραπέζι, χωρίς να φανατίζονται με τα κόμματα που ψήφισαν και πάνω από όλα έθεσαν το ενδιαφέρον τους για τον συνανθρωπό τους και τα παιδιά τους.
Έχω τη χαρά να σας πώ ότι νικήσαμε όλοι. Πέσαμε από τον 72 όροφο του ουρανοξύστη και μείναμε όρθιοι και ζωντανοί.
Παναγιώτης Ι. Ψύλλος
Έμεινα άναυδος με τους ηλικιωμένους ανθρώπους που δεν τρομοκρατήθηκαν από την εκστρατεία φόβου των ΜΜΕ και προσήλθαν στην κάλπη λέγοντας "δεν μας νοιάζει για μας μωρέλιμ,εμείς ότι ήταν να ζήσουμε το ζήσαμε, για σας τους νέους που δεν έχετε δουλεία νοιαζόμαστε". Πείτε το λαΐκισμό ή όπως αλλίως θέλετε, εμένα σαν άνθρωπο με άγγιξε. Η κρίση έφερε πολλά άσχημα στην καθημερινότητα μας, όμως έκανε ηλεκτροσόκ στην ετοιμοθάνατη κοινωνία μας και έκανε την καρδία της και πάλι να χτυπά δυνατά.
Εντυπωσιάστηκα από τους "πρώην" ψηφοφόρους του ΚΚΕ που αφότου ψήφιζαν, βροντοφώναζαν "φτάνει πια με αυτή την Παππαρήγα, τους ψευτοαγώνες, την αντίσταση και τις αντεπιθέσεις", "ήρθε η ώρα να αλλάξουμε, τι κερδίσαμε τόσα χρόνια???".
Το διακύβευμα των χθεσινών εκλογών δεν ήταν να έχουμε κυβέρνηση, δεν ήταν το Ευρώ και φυσικά δεν ήταν η παραμονή της χώρας μας στην ΕΕ. Το ζήτημα ήταν η ενότητα της ελληνικής κοινωνίας. Στην πιο πολωμένη εκλογική μάχη μετά την μεταπολίτευση, οι Έλληνες πολίτες απελευθερώθηκαν. Ανεξαρτήτως πολιτικής πεποίθησης έκατσαν όλοι κάτω από τον πλάτανο της πλατείας του χωριού στο ίδιο τραπέζι, χωρίς να φανατίζονται με τα κόμματα που ψήφισαν και πάνω από όλα έθεσαν το ενδιαφέρον τους για τον συνανθρωπό τους και τα παιδιά τους.
Έχω τη χαρά να σας πώ ότι νικήσαμε όλοι. Πέσαμε από τον 72 όροφο του ουρανοξύστη και μείναμε όρθιοι και ζωντανοί.
Παναγιώτης Ι. Ψύλλος
Παναγιώτη Καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπέτρεψε μου να ‘’πιαστώ’’ απ την τελευταία παράγραφο του κειμένου σου και να τοποθετηθώ επ αυτού.
Αν συνεχίσουμε με τους ίδιους ρυθμούς δεν θα είμαστε όρθιοι και ζωντανοί (που δεν είμαστε δλδ, ας μη γελιόμαστε) για πολύ ακόμα.
Δεν μπορεί να είμαστε ζωντανοί όταν δολοφόνοι και δωσίλογοι είναι αυτή τη στιγμή στο κοινοβούλιο. Με την ''δική'' μας ψήφο βέβαια και την δική μας ανοχή.
Πώς να είμαστε ζωντανοί όταν το φίδι το μεγαλώνουμε στον κόρφο μας;
Δεν μπορεί να είμαστε όρθιοι και ζωντανοί μέσα σε δανειακές συμβάσεις , μνημόνια,και PSI
Όρθιοι και ζωντανοί σίγουρα δεν είμαστε όταν έχουν καταγραφεί μέχρι τώρα 2500 αυτοκτονίες, 1.500.000 άνεργοι με το ποσοστό να αυξάνεται ραγδαία, όταν 5.000.000 έλληνες ζούν κάτω απο το όριο φτώχειας, όταν κλείνουν τα νοσοκομεία τα πανεπιστήμια, όταν υποθηκεύεται η δημόσια και ιδιωτική περιουσία.
Όταν σε κάνουν να χάνεις την αξιοπρέπεια σου δεν μπορείς να είσαι όρθιος, και αν είσαι αξιοπρεπής τότε παύεις να είσαι και ζωντανός.
Όρθιοι και ζωντανοί θα είμαστε ΜΟΝΟ αν απαλλαγούμε απ όλους αυτούς που μας εξουσιάζουν.
Όταν ο αγώνας που θα δώσουμε γι αυτό,θα έχει ως αποτέλεσμα την νίκη του κόσμου της εργασίας , της νεολαίας και ολόκληρου του εργατικού κινήματος.
Και τότε θα μπορούμε να κοιτάμε το μέλλον με αισιοδοξία.
Μόνο τότε θα είμαστε πραγματικά όρθιοι και ζωντανοί.
Ευδοκία Ψύλλου